Μόλις το γλίστραγα στην αγκαλιά της θάλασσας.
Έτσι δειλό σαν σύννεφο της αγωνίας
και της προσμονής Κρεμάστηκε στο χέρι μου ζητώντας τη σκιά του.
Κι όσο το μάλωνα με τα χάδια μου
Τόσο ξεγράφονταν μες στο σκοτάδι,
Τόσο σβηνόταν στην απέραντη ανωνυμία της πλατείας. Μείναμε όσο κρατάει ένα φιλί
Να ξεκλειδώνουμε στο θερινόν αφρό
Σειρά-σειρά τους ξεχασμένους θρύλους.
(Από τη συλλογή «Η γραφή και το μαχαίρι», 1970. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Καλλιέργεια του αίματος», εκδ. Γνώση, 1984)