Διακρινόταν για την ευστροφία και το αδάμαστο φρόνημά του. Κατά την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 βρισκόταν στην Θεσσαλονίκη ως τοποτηρητής στη μητρόπολη Θεσσαλονίκης, λόγω της απουσίας του Θεσσαλονίκης Ιωσήφ στην Κωνσταντινούπολη, για την συμμετοχή του στις εργασίες της Αγίας και Ιεράς Συνόδου. Εκεί συνελήφθη από τους Τούρκους και φυλακίστηκε στα υπόγεια του δικαστηρίου. Μαζί του φυλακίστηκαν και οι δημογέροντες Πάικος, Μπαλάνας, Σκανδαλίδης, Τάττης, ο εφημέριος του Αγίου Μηνά Παπαγιάννης, ο Χατζηνικολάου, ο Αργυρόπουλος, ο Αναγνωστάκης, ο Νάκος. Στην εκκλησία του Γρηγορίου Παλαμά είχαν συγκεντρώσει οι Τούρκοι δυο χιλιάδες Έλληνες. Οι περισσότεροι από αυτούς φονεύτηκαν.
Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε', οι Οθωμανοί θανάτωσαν τον Θεσσαλονίκης Ιωσήφ μαζί με άλλους Αρχιερείς του Θρόνου, όπως τον Δέρκων Γρηγόριο.
Ο Μελέτιος απαγχονίστηκε και κατακρεουργήθηκε από τον τουρκικό όχλο στην αγορά Καπάνι της Θεσσαλονίκης (σημερινή αγορά Βλάλη). Μαζί του μαρτύρησαν και οι πρόκριτοι (μέλη της Φιλικής Εταιρείας) Γεώργιος Βλάλης, Χρήστος Μενεξές (επίτροπος του ναού του Αγ. Μηνά), Χριστόδουλος Μπαλάνος, Γεώργιος Πάικος, Στέργιος Πολύδωρος, Αθανάσιος Σκανδαλίδης, Αναστάσιος Γούναρης, Δημήτριος Παππάς, Αναστάσιος Κυδωνιάτης, ο Αργυρός Ταπουχτσής κ.ά., στις 18 Μαΐου. Σφαγές επίσης έγιναν στην περιοχή της Ροτόντας και στην Πύλη Αξιού. Παρόμοιες σκηνές εκτυλίχθηκαν στο προαύλιο του μητροπολιτικού ναού του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, όπου είχαν καταφύγει 2.000 Έλληνες και τελικά πολλοί από αυτούς φονεύτηκαν από τον τουρκικό όχλο. Αργότερα, το 1822 στραγγαλίστηκε μετά από πολυήμερη φυλάκιση ο Έλληνας προύχοντας και πρόξενος της Δανίας, Εμμανουήλ Κυριακού.
