Ικανοποιητική πιστηκή και τεκπεριομένη απάντηση δέν μπορώ να δόσω ούτε στόν εαυτό μου πόσο μάλον σ’εσάς.
Απλώς δηλώνω ότι έτσι ένιωσα και το προσπερνώ.
Επικεντρώνομαι λοιπόν σ’αυτό πού βλέπω στή φωτογραφία.
Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα ήταν η γωνιακή οικοδομή στη δεξιά πλευρά τής οδού Μεγάλου Αλεξάνδρου και η μεγάλων διαστάσεων πινακίδα τών Γραφείων τού πολιτικού σχηματισμού τής Ενώσεως Κέντρου.
Από το διόροφο κεραμοσκεπές κτήριο εκφονούνταν οι προεκλογικές ομιλίες τόσο του Αρχηγού όσο και τών υποψηφίων Βουλευτών.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό τής τότε πλατείας ήταν τα πολυπληθοί πηγαδάκια που συζητούσαν σε πολύ υψηλούς τόνους πολιτικά και ποδοσφαιρικά κατά κύριο λόγω θέματα.
Όσοι είχαν Τό χάρισμα τής Ευγλωτίας και πειστική επιχειρηματολογία συγκέντρωναν γύρω από τόν εαυτό τους πολλούς ακροατές και σχημάτιζαν τόν μεγαλήτερο κύκλο.Το θέαμα γινόταν ποιό ελκυστικό όταν ένας άλλος γνωστός και μη εξαιρετέος και καλός χρήστης του λόγου προσπαθούσε με επιχειρήματα να καταρρίψει τούς ισχυρισμούς του κεντρικού ομιλητή.
Ο δυνατός τόνος τής φωνής τών σχολιαστών προσέλκυε και νέους ακροατές πρός λύπη τών τρίτης και Τετάρτης ικανότητας ομιλητών οι οποίοι έβλεπαν να αποδυναμώνεται το πηγαδάκι τους.
Αν ήταν πολύ εγωϊστές αποχωρούσαν αθορύβως αν ήταν λιγότερο προσκολούνταν στο μεγάλο πηγάδι ψάχνωντας τήν ευκαιρία να πούνε κάτι που θα έχει κάποια αξία για να μειώσουν τη ζημιά πού υπέστησαν.
Τέλος θα ήθελα να σχολιάσω με αφορμή τη φωτογραφία το πόσο μικρότερη ήταν η Κατερίνη το 1963
Τα όριά της ήταν πολύ μικρά σε σύγκριση με το σήμερα.
Τα καπνοχώραφα αρχίζανε όχι πολύ μακριά από τόν κινηματογράφο του Ευκαρπίδη και ο Συνοικισμός τών Καταφυγιωτών ήταν το δυτικό σύνορο τής πόλις μας.
Τα πάντα ΡΗ.
Το μόνο που δέν άλλαξε είναι η περίφανες βουνοκορφές τών ΠΙΕΡΙΩΝ Πού ο φακός τής έπιασε χιονισμένες.
