έγινε στις 3 Ιουλίου. […]
Όταν η επιδημία άρχισε
να εξαπλώνεται περισσότερο, αποφασίσθηκε από το Ιατρο-συνέδριο ο αποκλεισμός του Πειραιά με στρατιωτική ζώνη. […] Αλλά η απόφασή του αντί να ευχαριστήσει τους Αθηναίους αντίθετα, τους δυσαρέστησε και οι εφημερίδες είχαν γεμίσει από παράπονα "διά την παρεμπόδιση της συγκοινωνίας μεταξύ των δύο πόλεων". Πέρα βρέχει! λέγανε αμέριμνοι οι Αθηναίοι, χωρίς να καταλαβαίνουν το μεγάλο κίνδυνο, που τους απειλούσε. Δυστυχώς γι' αυτούς ….έβρεχε πολύ κοντά. […]
Ενώ λοιπόν ακόμη στην Αθήνα δεν έχει φτάσει η χολέρα, στον Πειραιά τα κρούσματά της πολλαπλασιάζονται. Και όσοι προσβάλλονται από αυτή, πεθαίνουν σε λίγες ώρες. Οι Πειραιώτες τότε αρχίζουν να φεύγουν από την πόλη σωρηδόν. Πηγαίνουν στην Ύδρα, στην Αίγινα, στις Σπέτσες, στην Σύρο και στ' άλλα νησιά.»
Κουτούζης Β., «Χολέρα, ληστείες, κακοκαιρία, και άλλα. Οι εφιαλτικές στιγμές του Πειραιά»: http://www.koutouzis.gr/xolera-listeies-kakokairia.htm.