Οι εκπαιδευτικοί δουλεύουν λίγες ώρες.
Οι εκπαιδευτικοί δεν κάνουν καλό μάθημα γι αυτό δεν μαθαίνουν
τα παιδιά μας γράμματα.
Οι εκπαιδευτικοί κάθονται τα καλοκαίρια και πληρώνονται. Μόνο οι διακοπές τους νοιάζουν.
Το παιδί μου δεν προχώρησε στα γράμματα και δεν σπούδασε επειδή δεν είχε καλούς δασκάλους.
Το είπαν κάποιοι υπουργοί Παιδείας κάθε φορά που δεν ήθελαν να δώσουν αύξηση στους χειρότερα αμειβόμενους κρατικούς υπαλλήλους, αυτούς που δεν τρύπωσαν στο δημόσιο απ' το παράθυρο, αλλά με επετηρίδα που αν μη τι άλλο καλλιεργούσε μια ελάχιστη εμπιστοσύνη σε ένα κράτος όπου η λέξη "μέσον" λέρωνε τα χείλη και του τελευταίου πολίτη.
Το είπαν υπηρεσιακοί παράγοντες για έναν κόσμο που κλήθηκε να φύγει εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά απ' τον τόπο του, να πάει με τραίνα, πλοία και αεροπλάνα, για να δουλέψει σε νησιά, σε βουνά, σε πεδιάδες, που στελέχωσε και στελεχώνει τα σχολεία και του πιο μικρού χωριού της χώρας από όπου λακίζουν οι ντόπιοι αναζητώντας έναν καλύτερο τόπο για να ζήσουν.
Το συζητούν γονείς στα καφενεία μεταξύ καφέ και τσιγάρου.Το γυροφέρνουν παρέες πάνω απ' τις τράπουλες και τα γαραφάκια με τα ούζα και τσίπουρα.
Το ακούν τα παιδιά από μωρά ακόμη.
Κι όταν χαρούμενα ξεκινάνε την σχολική ζωή, έχουν ήδη εμπεδώσει ότι εκεί που θα πάνε θα βρουν μια άχρηστη νηπιαγωγό που πληρώνεται για να μην κάνει τίποτε, μια άχρηστη δασκάλα, έναν άχρηστο φιλόλογο, έναν κοιμισμένο μαθηματικό, μια ηλίθια ξένων γλωσσών, μια τεμπέλα φυσικό.
Σήμερα με αφορμή τον μαθητή που τραμπούκισε την καθηγήτριά του κάνουν όλοι τους έκπληκτους.
Σήμερα με αφορμή τον μαθητή που τραμπούκισε την καθηγήτριά του κάνουν όλοι τους έκπληκτους.
Τς τς τς! Καλέ τι πράγματα είναι αυτά!
Τς τς τς! Καλέ πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν κάτι τέτοια σε σχολείο!
Έλα ντε.
Έλα ντε.
Πώς είναι δυνατόν;
Ούτε απ' τον Άρη να είχαν πέσει.
Ούτε απ' τον Άρη να είχαν πέσει.
Η κατρακύλα της παιδείας και ειδικά της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης είναι γνωστή.
Κρατάει χρόνια, δεκαετίες δηλαδή. Αυτό το οικοδόμημα που κάποτε το λέγαμε "σεβασμό στον δάσκαλο" γκρεμίστηκε λίγο λίγο.
Το έφαγε η πολλή δημοκρατία.
Η καινοτομία του μπάχαλου και η ατιμωρησία. Το απομείωσε το αρμόδιο υπουργείο και οι υπηρεσίες του, μέχρι που κατάντησαν τον δάσκαλο από αξιότιμο λειτουργό μια φοβισμένη καρικατούρα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να κατηγορηθεί ότι στραβοκοίταξε μαθητή και να βρεθεί κατηγορούμενος σε ένα εδώλιο "νεοκουλτουριάδηδων", άσχετων με την παιδαγωγική διαδικασία.
Τέλος, το έφαγε η ανθρωποφαγική κοινωνία του ελληνικού κοινωνικού αυτοματισμού που αντί να σταθεί δίπλα στον δάσκαλο των παιδιών της, αρωγός σε ένα πολύ δύσκολο έργο, στέκει με στραμμένο το κακιασμένο της μάτι πάνω στον άνθρωπο που παλεύει να μάθει πέντε γράμματα στα παιδιά της, μετρώντας τις διακοπές του.
Κάτι βέβαια που κάνει και σε άλλα επαγγέλματα.
Με αφορμή το βίντεο, που δυστυχώς για όσους γνωρίζουν τι σημαίνει ΕΠΑΛ δεν είναι μοναδική περίπτωση αλλά δίνει μια εικόνα καθημερινής τρέλας στις σχολικές αίθουσες, βλέπουμε τι πληρώνει ο δάσκαλος.
Με αφορμή το βίντεο, που δυστυχώς για όσους γνωρίζουν τι σημαίνει ΕΠΑΛ δεν είναι μοναδική περίπτωση αλλά δίνει μια εικόνα καθημερινής τρέλας στις σχολικές αίθουσες, βλέπουμε τι πληρώνει ο δάσκαλος.
Πληρώνει το λάθος του να δέχεται αδιαμαρτύρητα, να μην αντιδρά, να υπομένει τον εξευτελισμό, να χάνει το κύρος του και να τιμωρεί με το χάδι μιας μονοήμερης αποβολής έναν μαθητή που σαν μαινόμενος ταύρος βρίζει, απειλεί, προσβάλλει κάθε έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Το πληρώνει όμως και η κοινωνία, όλοι μας δηλαδή.
Αυτή πιο σκληρά αφού αυτή καλείται να υποστεί τις συνέπειες απ' τις συμπεριφορές ως ενηλίκων πλέον, των τραμπούκων, που εκ θρέφει μέσα σε κάποια "ιδρύματα" που αποκαλεί σχολεία.
