Μια συμβουλή για
τους μελλοντικούς μπαμπάδες: η παρουσία σας στην αίθουσα τοκετού είναι πιο πολύτιμη απ’ όσο νομίζετε.
Αυτό είναι το συμπέρασμα μίας έρευνας που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, η οποία βρήκε ότι όταν ένας σύντροφος με ενσυναίσθηση αγγίζει το χέρι της συντρόφου του που πονάει, οι καρδιακοί και οι αναπνευστικοί ρυθμοί τους συγχρονίζονται και ο πόνος της μειώνεται αισθητά.
Ο επικεφαλής της έρευνας Πάβελ Γκολντσάιν, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Εργαστήριο Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ, αναφέρει ότι όσο μεγαλύτερη ενσυναίσθηση επιδεικνύει ο σύντροφος, τόσο μεγαλύτερη είναι η αναλγητική επίδραση και τόσο υψηλότερος ο συγχρονισμός μεταξύ τους όταν αγγίζονται.
Στην έρευνα η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Scientific Reports, συμμετείχαν 22 ζευγάρια. Αποτελεί μέρος μιας μεγαλύτερης μελέτης του «διαπροσωπικού συντονισμού», ένα φαινόμενο κατά το οποίο καθρεφτίζουμε τις φυσιολογικές λειτουργίες των ανθρώπων που είναι δίπλα μας.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ασυνείδητα οι άνθρωποι μιμούνται το ρυθμό των βημάτων του ατόμου με το οποίο περπατάνε μαζί ή κατά τη διάρκεια μιας φιλικής συζήτησης ο ένας συνομιλητής προσαρμόζει τη στάση του καθρεφτίζοντας τη στάση του άλλου.
Πρόσφατες έρευνες έδειξαν επίσης ότι οι άνθρωποι που βλέπουν μαζί μια συναισθηματική ταινία ή που τραγουδάνε μαζί, συγχρονίζουν τους καρδιακούς και αναπνευστικούς τους ρυθμούς. Όταν οι ηγέτες και οι οπαδοί τους έχουν μια καλή σχέση, τα εγκεφαλικά τους κύματα εμπίπτουν σε ένα παρόμοιο μοτίβο. Επίσης, ακόμα και η απλή παρουσία του συντρόφου, είναι αρκετή για να συγχρονιστούν κοινά εγκεφαλικά και καρδιοαναπνευστικά μοτίβα.
Η συγκεκριμένη έρευνα, είναι η πρώτη που εστιάζει στη διερεύνηση του διαπροσωπικού συγχρονισμού στο πλαίσιο της συσχέτισης του πόνου και του αγγίγματος
Οι συγγραφείς της μελέτης πιστεύουν τα ευρήματά τους μπορεί να είναι χρήσιμα για τους επαγγελματίες υγείας οι οποίοι διερευνούν τη συνταγογράφηση μη οπιούχων αναλγητικών στους ασθενείς.
Ο Γκολντσάιν εμπνεύστηκε την ιδέα της έρευνας από τη γέννηση της κόρης του. Η γυναίκα του, όπως αναφέρει, πονούσε και το μόνο που σκεφτόταν ήταν πώς μπορούσε να τη βοηθήσει. Συνειδητοποίησε τότε ότι απλά κρατώντας της το χέρι εκείνη ένιωθε καλύτερα. Αναρωτήθηκε αν μπορούσε κάποιος να πονάει λιγότερο απλά και μόνο μέσω του αγγίγματος και εξέτασε την υπόθεσή του σε συνθήκες εργαστηρίου.
Υπέβαλε 22 ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, ηλικίας 23-32, που βρίσκονταν σε μία μακροχρόνια σχέση, σε μια σειρά από τεστ με στόχο τη μίμηση αυτού του σεναρίου της αίθουσας τοκετού. Ειδικές συσκευές μετρούσαν τους καρδιακούς και αναπνευστικούς ρυθμούς τους στις ακόλουθες διαφορετικές συνθήκες: είτε κάθονταν μαζί χωρίς να αγγίζονται, είτε κάθονταν μαζί ενώ οι άντρες κρατούσαν τα χέρια των γυναικών τους είτε κάθονταν σε ξεχωριστά δωμάτια. Στη συνέχεια, επανέλαβαν και τις τρεις συνθήκες ενώ οι γυναίκες υποβάλλονταν σε ελεγχόμενο πόνο για 2 λεπτά.
Όπως επιβεβαιώνουν και προηγούμενες έρευνες, η σωματική εγγύτητα από μόνη της στα ζευγάρια οδηγεί στο φυσιολογικό συντονισμό μεταξύ τους. Όταν η γυναίκα πονούσε και ο άντρας δεν μπορούσε να την αγγίξει, ο συντονισμός χανόταν. Όταν όμως του επέτρεπαν να κρατάει το χέρι της, οι παλμοί τους συγχρονίζονταν ξανά και ο πόνος μειωνόταν.
Ο πόνος, λοιπόν, διακόπτει το διαπροσωπικό συγχρονισμό ανάμεσα στα ζευγάρια, ενώ το άγγιγμα τον επαναφέρει. Ο Γκολντσάιν αναφέρει ότι το άγγιγμα είναι ένα εργαλείο επικοινωνίας της ενσυναίσθησης, το οποίο έχει αναλγητική επίδραση.
Χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να διερευνηθεί το πώς το άγγιγμα απαλύνει τον πόνο. Η συγκεκριμένη μελέτη δείχνει ότι ο διαπροσωπικός συγχρονισμός διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, ενδεχομένως επηρεάζοντας ένα συγκεκριμένο κέντρο του εγκεφάλου με την ονομασία μετωπιαίος φλοιός του προσαγωγίου, ο οποίος σχετίζεται με την αντίληψη του πόνου, την ενσυναίσθηση και τις καρδιακές και αναπνευστικές λειτουργίες.
Η έρευνα δεν μελέτησε αν αυτή η επίδραση ισχύει και για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια ή στο τι συμβαίνει όταν ένας άντρας υποβάλλεται σε συνθήκες πόνου. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι τα ευρήματά τους θα ενισχύσουν την αντίληψη ότι το άγγιγμα μπορεί να απαλύνει τον πόνο, ενώ συμβουλεύουν τους συντρόφους να είναι παρόντες στην αίθουσα τοκετού και να κρατούν το χέρι της συντρόφου τους.
Μελέτη: The role of touch in regulating inter-partner physiological coupling during empathy for pain
Απόδοση: Γλυκερία Αποστολοπούλου, Ψυχολόγος
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxologias/sxeseis/desmos/7328-to-aggigma-ton-syntrofon-odigei-sto-sygxronismo-tou-anapnefstikoy.html