Θα υπάρξει, άραγε,
εκτός των γνωστών κύκλων
στου χρόνου τον τροχό
και τι ποιότητα θα έχει αυτή;
Αλληλορωτιούνται της φύσης τα όντα
σαν μάντεις κακών ή καλών
προσπαθώντας να προβλέψουν
διαισθητικά ή αντικειμενικά.
Συλλογιούνται μήπως τότε
η γενεσιουργός ουσία τους αλλοτριωθεί,
τα εγγενή χαρακτηριστικά τους αλλοιωθούν,
τα κεκτημένα τους αμφισβητηθούν,
η ζωή τους ομογενοποιηθεί,
η ίδια η παρουσία τους υποβαθμιστεί
και απαξιωθεί,
και τελικά τα αφανίσει μια βιολογική, οικολογική ή ολική καταστροφή·
ή μήπως το αντίθετο συμβεί και η ευχή τους,
-ο ρόλος τους να ενισχυθεί
και η λειτουργία τους πλήρως να αξιοποιηθεί- βγει αληθινή.
Αβέβαιη η σφυγμομέτρηση,
διφορούμενη η απάντηση·
μα η πίστη και η ελπίδα - και για τον άνθρωπο-ζωντανή ότι το ανατέλλον μέλλον
της οικουμένης θετικά θα σημαδευτεί,
αρκεί οι κίνδυνοι που καραδοκούν
εγκαίρως να ιχνηλατηθούν
και ευθαρσώς να αντιμετωπιστούν,
όνειρα να μη φαλκιδευτούν,
ανισότητες να καταπολεμηθούν,
δίκαια και συνετά οι τεχνολογικές επιτεύξεις
να χρησιμοποιηθούν,
η ναυαρχίδα της τεχνητής νοημοσύνης
σωστά να νηολογηθεί,
με λογική, ευαισθησία και σύμπνοια
να πλοηγηθεί,
η φύση στο βάθρο της ακμαία να κρατείται, σοφά η Παιδεία να οικοδομείται,
η επιστήμη στην υπηρεσία των υψηλών, πανανθρώπινων αξιών και διαχρονικών ιδανικών ισότιμα να τίθεται
και η κοινωνία να ωφελείται.
Έτσι, η ζωή καλύτερα θα νοηματοδοτείται,
με σκοπό ο Άνθρωπος
το «κτιστό» να υπερβεί,
με εσωτερική Ελευθερία
και αληθινή Αγάπη ενδεδυμένος κάλλος ψυχής και πνεύματος να εικονίζει,
να ομοιωθεί την Αρετή
και το «Άκτιστο» να οικειωθεί
στου σύμπαντος τη νέα εποχή.
Θεοφανία Ζέττα Τσεντικίδου
Πρόσφατα βραβευθέν πεζοποίημα
στον 19ο διαγωνισμό
της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος