τις νύχτες γκριζάρουν
βγάζουν λυγμούς ψιθυριστά
με μάτια πρησμένα
σπάνε τη μνήμη κομμάτια
τον τόπο γεμίζουν πληγές
τσούζουν οι πληγές σαν μπαίνουν στ' αλάτι.
-Σαν πας στο λιμάνι της Σμύρνης,
ψιθύρισε η Μαίρη, το πρόσωπό της φέρνοντας
στο δικό μου κοντά
τη θάλασσα φωτογραφία να βγάλεις
θέλω τον παππού μου να δω,
κείνο τον μυλωνά.
Έδεσα κόμπο την αποστολή
κι όταν στη Σμύρνη βρέθηκα
κι ετοίμαζα τη μηχανή είδα
τα φύκια παραμέρισαν
καλύτερα να φαίνεται ο βυθός.
(από τη συλλογή
"με δανεικό μολύβι"
εκδόσεις Μανδραγόρας 2024)
