ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΗ ΓΚΕΚΑ |
που καταφεύγω
σαν ένα αγρίμι με σπασμένο πόδι
και που νιώθω να με πλησιάζει η ευαισθησία σας
και να με περιβάλλει σαν ένδυμα,
θαρρώ πως με βλέπετε
σαν ένα αγρίμι με σπασμένο πόδι
και που νιώθω να με πλησιάζει η ευαισθησία σας
και να με περιβάλλει σαν ένδυμα,
θαρρώ πως με βλέπετε
ως έναν ξένο μοναχικό που έχει ανάγκη
(ένα χέρι που βλέπει στο κλαδί σας
(ένα χέρι που βλέπει στο κλαδί σας
ένα άλλο χέρι ν' απλώνεται)
που άλλο δεν έχει εκτός τη θωπεία των στοιχείων-πηγών,
ζωής και φωτός,
και του μένουν ακόμη
που άλλο δεν έχει εκτός τη θωπεία των στοιχείων-πηγών,
ζωής και φωτός,
και του μένουν ακόμη
λίγα λόγια συμπάθειας απ' το μέλλον…»