Επιμέλεια:
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
Συγγραφέας -Blogger
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
Συγγραφέας -Blogger
Ζωγραφίζει από μικρή.
Έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 50 ομαδικές εκθέσεις σε όλη τη μέχρι τώρα καλλιτεχνική της ζωή. Πολλά από τα έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Το αγαπημένο της μέσο είναι το λάδι , αλλά της αρέσουν επίσης τα παστέλ, τα μολύβια και τα κάρβουνα. Ζωγραφίζει με λεπτομέρεια κυρίως τη φύση και τη νεκρή φύση χρησιμοποιώντας μικρό καμβά. Τα λουλούδια, τα έντομα και τα μικρά πλάσματα είναι συνήθως τα θέματά της και αυτή η επιλογή προέρχεται κυρίως από την αγάπη της για όλη της τη ζωή μέσω του βιγκανισμού. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι περιορίζεται, σημαίνει ότι έχει βρει την καρδιά της στην τέχνη...
Η ζωή είναι ένα υπέροχο ταξίδι και νιώθει ευγνώμων που ασχολείται με αυτά που πάντα ήθελε: ζωγραφίζει, διαβάζει, γράφει, δίνει σεμινάρια , ενημερώνεται για τον βιγκανισμό και απολαμβάνει τον εαυτό της.
Πως κρίνετε συνολικά τα πολιτιστικά στη χώρα;
Θεωρώ ότι η χώρα μας έχει αξιόλογους εικαστικούς καλλιτέχνες, αλλά δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος πιστεύω ότι δεν εκτιμά την τέχνη όσο της αξίζει, με αποτέλεσμα η ζωγραφική να θεωρείται μια πολυτέλεια. Δυστυχώς οι περισσότεροι εικαστικοί καλλιτέχνες στην Ελλάδα ή θα περιοριστούν σε μια μέτρια καθημερινότητα από άποψη εκτίμησης της δουλειάς τους και οικονομικών απολαβών μη επιθυμώντας να εγκαταλείψουν την τέχνη τους ή θα καταφύγουν στο εξωτερικό, είτε μετακομίζοντας σε κάποια άλλη χώρα είτε τονίζοντας την παρουσία τους στο διαδίκτυο, όπου η τέχνη έχει σαφώς μεγαλύτερη αξία και αναγνώριση. Ελπίζω, φυσικά, αυτό να αλλάξει κάποια στιγμή. 
Η επαρχία παράγει πολιτισμό ειδικά για τις τέχνες ή μόνο η Αθήνα προσφέρει τις ευκαιρίες και τις ζυμώσεις για όλες τις τέχνες; Με άλλα λόγια πιστεύετε ότι μόνο στην Αθήνα, μπορεί κάποιος δημιουργός να πετύχει περισσότερα;
Πολλές πόλεις στην Ελλάδα παράγουν πολιτισμό και μπορούν να προσφέρουν ευκαιρίες σε αρχικό στάδιο. Παλιότερα πιστεύω ότι η Αθήνα πρόσφερε περισσότερες ευκαιρίες, ειδικά αν είχες και τις αντίστοιχες γνωριμίες, αλλά τώρα πια με το διαδίκτυο και τη δυνατότητα που υπάρχει να εκθέτουμε τη δουλειά μας και να τη δείχνουμε σε όλον τον κόσμο, νομίζω ότι αυτό δεν ισχύει. Όλοι μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ιστοσελίδα και με την κατάλληλη διαφήμιση να προωθήσουμε τα έργα μας.
Θέλετε να μοιραστείτε κάτι που θέλετε να το μάθουμε από την πορεία σας ως ζωγράφος; Ένα συμβάν, μια κριτική, μια συνάντηση με κάποιον μεγάλο ζωγράφο, κάτι που νοιώθετε περήφανη;
Είχα διάφορες εμπειρίες όσον αφορά την πορεία μου σαν ζωγράφος, όπως π.χ. ανθρώπους που αγάπησαν κάποια έργα μου περισσότερο από εμένα την ίδια ή μια κυρία από τις Η.Π.Α., που μου έγραψε πόσο ευλογημένη ένιωθε που με ανακάλυψε στο Instagram. Αυτό, όμως, που νιώθω περήφανη είναι που, παρόλο που η ζωή προσπάθησε με πολλούς τρόπους να με τραβήξει σε διάφορους άλλους ατραπούς, κατάφερα να παραμείνω πιστή στην εσωτερική μου ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση.
Τι έχετε βρει στην τέχνη;
Η τέχνη είναι για μένα το σπίτι μου. Με κάνει να νιώθω ζωντανή. Όταν δημιουργώ είναι σαν να βρίσκομαι σε έναν άλλο κόσμο και όταν τελειώνει ένας πίνακας ή ένα κείμενο νιώθω μια άγρια χαρά σαν να γιορτάζει το παιδί μέσα μου. Τα βλέπω ή τα διαβάζω ξανά και ξανά σαν να τα έκανε κάποιος άλλος και νιώθω πραγματική ευτυχία. Νομίζω ότι η τέχνη εμπλουτίζει τη ζωή και της δίνει μια νέα διάσταση. Μέσα από τη δημιουργία συνειδητοποιούμε πράγματα και βλέπουμε τον κόσμο μέσα από καινούργια και καθαρά μάτια. Όσοι θεωρούν ότι είναι πολυτέλεια ή κάτι επιπρόσθετο στην ζωή απλά δεν έχει μιλήσει ακόμα μέσα στην ψυχή τους.
Τι είναι ο καθοδηγούμενος διαλογισμός;
Ο καθοδηγούμενος διαλογισμός ή οραματισμός (guided meditation) είναι μια πρακτική, κατά τη διάρκεια της οποίας το άτομο ακούγοντας τη φωνή ενός καθοδηγητή εστιάζει την προσοχή του μέσα του, κατεβαίνει συνήθως στο υποσυνείδητό του ή σε κάποιες εσωτερικές περιοχές και ζει κάποιες εμπειρίες. Η πρακτική περιλαμβάνει καθαρισμό και προστασία του χώρου, χαλάρωση και εμβύθιση μέσα μας και επιστροφή στην καθημερινή μας ενσυναίσθηση. Εκτός από τις όποιες προσωπικές γνώσεις και εμπειρίες αποκομίσει το άτομο, ο καθοδηγούμενος διαλογισμός συστήνεται στο εξωτερικό υποβοηθητικά για τη θεραπεία παθήσεων ή τη μείωση του άγχους. Ένας καθοδηγούμενος διαλογισμός μπορεί να γίνει με ένα ερώτημα που περιμένει με κάποιο τρόπο να απαντηθεί, να γίνει χωρίς κάποιο σκοπό ή να γίνει με έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό. .jpg)
Τι σας οδήγησε στον διαλογισμό;
Από μικρή δεν έβρισκα ικανοποίηση σε αυτό που υπήρχε γύρω μου και με ενδιέφεραν τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, όπως ποιοι είμαστε, που πάμε κλπ. Πειραματίστηκα με διάφορα μονοπάτια και μέσα σ’ αυτήν την πορεία οδηγήθηκα και στον διαλογισμό. Ο καθοδηγούμενος διαλογισμός με τράβηξε περισσότερο γιατί είναι σαν να ανοίγεις την πόρτα σου σε έναν καινούργιο κόσμο, που βρίσκεται κυρίως μέσα σου αλλά επηρεάζει και την καθημερινότητα, σου δίνει βιωματικές απαντήσεις και σε βοηθά να κατανοήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Στην πορεία της ζωής ήρθε και η συγγραφή. Πείτε μας για το συγγραφικό έργο σας.
Η πρώτη ενθάρρυνση ήταν όταν ο καθηγητής της Έκθεσης στο Γυμνάσιο μου είπε ότι περιμένει σημαντικά πράγματα από μένα όσον αφορά το γράψιμο. Παρόλο που ήταν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η συγγραφή μου χτύπησε την πόρτα όταν έγραψα το «Βιβλίο των Τοτέμ», μια πρακτική προσέγγιση 70 ζώων δύναμης, που εκδόθηκε το 2017 από τις Εκδόσεις Γαίαστρον. Αυτό το βιβλίο βγήκε μέσα από την αγάπη μου για όλα τα ζώα και από την εμπειρία μου στον καθοδηγούμενο διαλογισμό. Κατόπιν άρχισα να γράφω πιο συστηματικά και να κάνω σεμινάρια δημιουργικής γραφής, όπου και ανακάλυψα ότι αυτό που αγαπούσα περισσότερο ήταν να γράφω φαντασία και επιστημονική φαντασία. Όπως μου είπε μια συνάδελφος/συμπερπατήτρια στον συγγραφικό δρόμο σε μια συνάντηση σεμιναρίου, «πιστεύω ότι είσαι πολύ καλός άνθρωπος αλλά το έχεις πολύ με την δυστοπία»! Αυτήν την στιγμή γράφω περιστασιακά μικρές ιστορίες και ετοιμάζω μια μεγαλύτερη που ελπίζω να γίνει το επόμενο βιβλίο.
Ο βιγκανισμός είναι στάση ζωής ή μπορούμε να πούμε «φιλοσοφίας»; Αντικατοπτρίζεται στην τέχνη σας αυτό; Προσπαθώ να δω αν υπάρχει σύνδεση!
Ο βιγκανισμός δεν είναι φιλοσοφία ή ιδεολογία ή μόδα ή διατροφή. Είναι τρόπος σκέψης και στάση ζωής απέναντι στα άλλα μη ανθρώπινα πλάσματα. Ένας βίγκαν απέχει από κάθε τι που εμπεριέχει την εκμετάλλευση κάποιου ζώου, είτε αυτό αφορά τη διατροφή, την ένδυση, τη διασκέδαση ή οτιδήποτε άλλο και πολλοί από εμάς είμαστε ακτιβιστές για τα ζώα είτε ένθερμα είτε περιστασιακά. Έγινα βίγκαν όταν ανακάλυψα πριν 14 χρόνια περίπου τι κάνουμε στα άλλα ζώα, που εκμεταλλευόμαστε και χρησιμοποιούμε με τον χειρότερο τρόπο, και σε τι βαθμό έχουμε αλλοιώσει την πανίδα του πλανήτη. Ήταν σαν να ξύπνησα από ένα όνειρο. Η αγάπη και ο σεβασμός μου για όλα τα ζώα ανεξαιρέτως πιστεύω ότι φαίνεται στην τέχνη μου γιατί πολλοί από τους πίνακες που ζωγραφίζω απεικονίζουν μικρά ζώα ή έντομα ή εξυμνούν με κάποιο τρόπο την φύση, που είναι το σπίτι αυτών των πλασμάτων.
Έχετε κάποιο μότο για τη ζωή;
Έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 50 ομαδικές εκθέσεις σε όλη τη μέχρι τώρα καλλιτεχνική της ζωή. Πολλά από τα έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Το αγαπημένο της μέσο είναι το λάδι , αλλά της αρέσουν επίσης τα παστέλ, τα μολύβια και τα κάρβουνα. Ζωγραφίζει με λεπτομέρεια κυρίως τη φύση και τη νεκρή φύση χρησιμοποιώντας μικρό καμβά. Τα λουλούδια, τα έντομα και τα μικρά πλάσματα είναι συνήθως τα θέματά της και αυτή η επιλογή προέρχεται κυρίως από την αγάπη της για όλη της τη ζωή μέσω του βιγκανισμού. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι περιορίζεται, σημαίνει ότι έχει βρει την καρδιά της στην τέχνη...
Η ζωή είναι ένα υπέροχο ταξίδι και νιώθει ευγνώμων που ασχολείται με αυτά που πάντα ήθελε: ζωγραφίζει, διαβάζει, γράφει, δίνει σεμινάρια , ενημερώνεται για τον βιγκανισμό και απολαμβάνει τον εαυτό της.
Πότε ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε;
Η ζωγραφική υπήρχε σχεδόν από πάντα στην ζωή μου. Ήμουν το παιδάκι που καθόταν ώρες σε μια γωνία με τις ξυλομπογιές και τα χαρτιά. Ήξερα ότι ήθελα να γίνω ζωγράφος όταν μεγαλώσω, αν και η ζωή είχε άλλα σχέδια για μένα. Συνειδητά άρχισα να πειραματίζομαι περισσότερο την περίοδο του Γυμνασίου, οπότε και συμμετείχα σε αντίστοιχες σχολικές ομάδες.
Θυμάστε την πρώτη σας ζωγραφιά;
Σίγουρα δε θυμάμαι τις παιδικές ζωγραφιές μου των πρώτων χρόνων, αλλά θυμάμαι την λεπτομερή ζωγραφιά με μολύβι ενός σκύλου που έκανα σπίτι μου την περίοδο των πρώτων τάξεων του δημοτικού σαν απάντηση σε κάποιον που αμφισβήτησε το ταλέντο μου.
Η ζωγραφική υπήρχε σχεδόν από πάντα στην ζωή μου. Ήμουν το παιδάκι που καθόταν ώρες σε μια γωνία με τις ξυλομπογιές και τα χαρτιά. Ήξερα ότι ήθελα να γίνω ζωγράφος όταν μεγαλώσω, αν και η ζωή είχε άλλα σχέδια για μένα. Συνειδητά άρχισα να πειραματίζομαι περισσότερο την περίοδο του Γυμνασίου, οπότε και συμμετείχα σε αντίστοιχες σχολικές ομάδες.
Θυμάστε την πρώτη σας ζωγραφιά;
Σίγουρα δε θυμάμαι τις παιδικές ζωγραφιές μου των πρώτων χρόνων, αλλά θυμάμαι την λεπτομερή ζωγραφιά με μολύβι ενός σκύλου που έκανα σπίτι μου την περίοδο των πρώτων τάξεων του δημοτικού σαν απάντηση σε κάποιον που αμφισβήτησε το ταλέντο μου.
Ποιοι ήταν οι δάσκαλοί σας;
Παρόλη την επιθυμία μου να ασχοληθώ επαγγελματικά με τα εικαστικά, είμαι αυτοδίδακτη. Είχα την χαρά να πάρω στοιχεία από πολύ καλούς ζωγράφους, όπως ο Παύλος Τσέλιος στην Έδεσσα, την εποχή που κατοικούσα εκεί και ήμουν μέλος του Συλλόγου Εικαστικών «Απελλής», αλλά δε μαθήτευσα κοντά σε κάποιον δάσκαλο.
Ποιοι Έλληνες ή ξένοι ζωγράφοι σας επηρέασαν ή τους θαυμάζετε;
Θαυμάζω πολλούς ζωγράφους. Αγαπημένοι μου είναι ο Εντγκάρ Ντεγκά, ο Ζαν Σιμεόν Σαρντέν, ο Κλωντ Μονέ, ο Ουμβέρτος Αργυρός, ο Μιχάλης Οικονόμου και η Ίνγκριντ Κρίστιανσεν. Την τελευταία δεκαετία ανακάλυψα με ενθουσιασμό το κίνημα «A Painting A Day» (ένας πίνακας την ημέρα), που αφορά μικρού μεγέθους πίνακες σε σχεδόν καθημερινή βάση. Μέσα από αυτό το κίνημα γνώρισα και επηρεάστηκα από τον Ντουέιν Κέισερ, την Κάρολ Μαρίν και την Λίσα Ντάρια Κέννεντυ.
Τι σας εμπνέει; Ποια είναι δηλαδή η θεματογραφία σας;
Πειραματίστηκα με διάφορα θέματα μέσα στα χρόνια αλλά τα θέματα στα οποία έχω καταλήξει και είναι κοντά στην καρδιά μου, είναι σκηνές από την φύση, που συνήθως περιέχουν μικρά πλάσματα, και νεκρές φύσεις. Ζωγραφίζω, επίσης, τα τελευταία χρόνια αυτό που ονομάζω ανθοτοπίες, δηλαδή λουλούδια δωσμένα με έναν ιδιαίτερο τρόπο είτε από περίεργες γωνίες είτε μπαίνοντας μέσα στο εσωτερικό τους. Αυτό που με έλκει σε αυτή τη θεματολογία είναι ο υπέροχος μικρόκοσμος της φύσης, που υπάρχει και κινείται πέρα από τον άνθρωπο. Όταν ξεφεύγω από αυτό το θέμα, αυτό που θα ζωγραφίσω πρέπει να έχει ένα νόημα για μένα που θα μου δημιουργεί συναισθήματα. Χρησιμοποιώ κυρίως λάδια σε καμβά αλλά αγαπώ, επίσης, τα παστέλ, τα μολύβια και το κάρβουνο.
Σε ποια «σχολή» εντάσσεται την τεχνοτροπία σας;
Θεωρώ ότι ο τρόπος ζωγραφικής μου, ανήκει περισσότερο στον ρεαλισμό/νατουραλισμό, ενώ μερικές φορές πειραματίζομαι με ιμπρεσιονιστικά και αφαιρετικά στοιχεία. Το πόσο ρεαλιστικό ή αφαιρετικό θα είναι το έργο μου πολλές φορές μου το λέει το ίδιο το θέμα μου, καθώς βάζω ένα κομμάτι του εαυτού μου και θέλω να νιώθω τι είναι αυτό που του ταιριάζει, τι βγάζει μέσα μου και ότι νιώθω καλά με αυτό όταν ολοκληρωθεί.
Έχετε κάνει πολλές εκθέσεις. Τι παρατηρείται στον κόσμο που βλέπει τα έργα σας;
Έχω συμμετάσχει σε περισσότερες από πενήντα ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε δυο εκθέσεις των δυο ατόμων και έχω κάνει τρεις ατομικές. Έχω λάβει πολύ θετικά σχόλια για τα έργα μου, τόσο για την λεπτομέρεια που έχουν όσο και για την αίσθηση που αφήνουν και το πόσο ολοκληρωμένα είναι. Μια κυρία μου είπε ότι «είναι σαν να έχουν μια αύρα γύρω τους». Έχω την εντύπωση ότι αυτό σχετίζεται με το δέσιμο που έχω με κάθε έργο μου, σχεδόν την σχέση γονιού και παιδιού, που όταν έρθει η ώρα φεύγει από το σπίτι για να βρει τον χώρο στον οποίο ανήκει.
Πότε ήταν η τελευταία σας έκθεση;
Η τελευταία φορά που εξέθεσα τη δουλειά μου ήταν στην ομαδική έκθεση του Συλλόγου Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας, που πραγματοποιήθηκε στις αρχές Δεκεμβρίου 2022 στην Αστική Σχολή Κατερίνης. Ήταν μια πολύ επιτυχημένη εκδήλωση με πολύ κόσμο, όπου τιμήθηκαν ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου.
Στην περίοδο της πανδημίας εκθέσεις δε γινόταν ζωγραφίσατε περισσότερο;
Η περίοδος της πανδημίας ήταν ιδιαίτερη. Παρόλο που υπήρχε περισσότερος χρόνος, ζωγράφισα περιστασιακά με μεγάλες περιόδους αποχής. Θεωρώ ότι η τέχνη απαιτεί ερεθίσματα που αυτήν την περίοδο ήταν λιγοστά. Ήταν σαν να σταμάτησε ο χρόνος και περίμενε να αρχίσουμε να αναπνέουμε ξανά.
Ετοιμάζετε κάποια έκθεση και αν ναι τι θεματογραφία έχετε;
Δεν ετοιμάζω κάτι καινούργιο αυτήν την στιγμή γιατί έχω εκθέσει δυο φορές πολύ πρόσφατα, μια στην 11η Εμποροβιοτεχνική Έκθεση Πιερίας ατομικά με δικό μου περίπτερο και μια στην ομαδική έκθεση του ΣΕΚΠ το Δεκέμβριο. Συνεχίζω όμως να ζωγραφίζω και να πειραματίζομαι με διάφορα υλικά, ιδιαίτερα τώρα που εγκαινίασα πρόσφατα την νέα μου ιστοσελίδα www.konstantiakarletsa.com, στην οποία όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να δει τα έργα μου, καθώς και άλλα πράγματα με τα οποία ασχολούμαι και φυσικά, αν θέλει, να εγγραφεί και στο newsletter μου.
Ρώτησαν τον Πικάσο κάποτε τι δείχνουν οι πίνακές του, πως «εξηγούνται» και απάντησε ότι είναι σα να τον ρωτάνε τι λέει ένα πουλί που κελαηδάει. Το κοινό θεωρείτε ότι «αντιλαμβάνεται» αυτά που απεικονίζετε στους πίνακές σας, στα σχέδιά σας; Τι έχετε να σχολιάσετε;
Η τέχνη δεν χρειάζεται πάντα να είναι εύκολα κατανοητή. Μερικές φορές οφείλει να είναι ένας καθρέφτης, όπου ο καθένας βλέπει τον εαυτό του και δίνει τη δική του μετάφραση ανάλογα με αυτά που έχει μέσα του. Προσωπικά, όμως, δεν ενδιαφέρομαι να λειτουργήσω με αυτόν τον τρόπο. Οι πίνακες μου απεικονίζουν συγκεκριμένες στιγμές, που, όμως, θέλουν και προσπαθούν να βγάλουν στην επιφάνεια το συναίσθημα ή μια αίσθηση οικειότητας. Αυτό που επιθυμώ από το κοινό μου είναι, βλέποντας μια κατανοητή εικόνα στον πίνακά μου, να νιώσει κάτι που θα μιλήσει στην καρδιά του καθενός.
Παρόλη την επιθυμία μου να ασχοληθώ επαγγελματικά με τα εικαστικά, είμαι αυτοδίδακτη. Είχα την χαρά να πάρω στοιχεία από πολύ καλούς ζωγράφους, όπως ο Παύλος Τσέλιος στην Έδεσσα, την εποχή που κατοικούσα εκεί και ήμουν μέλος του Συλλόγου Εικαστικών «Απελλής», αλλά δε μαθήτευσα κοντά σε κάποιον δάσκαλο.
Ποιοι Έλληνες ή ξένοι ζωγράφοι σας επηρέασαν ή τους θαυμάζετε;
Θαυμάζω πολλούς ζωγράφους. Αγαπημένοι μου είναι ο Εντγκάρ Ντεγκά, ο Ζαν Σιμεόν Σαρντέν, ο Κλωντ Μονέ, ο Ουμβέρτος Αργυρός, ο Μιχάλης Οικονόμου και η Ίνγκριντ Κρίστιανσεν. Την τελευταία δεκαετία ανακάλυψα με ενθουσιασμό το κίνημα «A Painting A Day» (ένας πίνακας την ημέρα), που αφορά μικρού μεγέθους πίνακες σε σχεδόν καθημερινή βάση. Μέσα από αυτό το κίνημα γνώρισα και επηρεάστηκα από τον Ντουέιν Κέισερ, την Κάρολ Μαρίν και την Λίσα Ντάρια Κέννεντυ.
Τι σας εμπνέει; Ποια είναι δηλαδή η θεματογραφία σας;
Πειραματίστηκα με διάφορα θέματα μέσα στα χρόνια αλλά τα θέματα στα οποία έχω καταλήξει και είναι κοντά στην καρδιά μου, είναι σκηνές από την φύση, που συνήθως περιέχουν μικρά πλάσματα, και νεκρές φύσεις. Ζωγραφίζω, επίσης, τα τελευταία χρόνια αυτό που ονομάζω ανθοτοπίες, δηλαδή λουλούδια δωσμένα με έναν ιδιαίτερο τρόπο είτε από περίεργες γωνίες είτε μπαίνοντας μέσα στο εσωτερικό τους. Αυτό που με έλκει σε αυτή τη θεματολογία είναι ο υπέροχος μικρόκοσμος της φύσης, που υπάρχει και κινείται πέρα από τον άνθρωπο. Όταν ξεφεύγω από αυτό το θέμα, αυτό που θα ζωγραφίσω πρέπει να έχει ένα νόημα για μένα που θα μου δημιουργεί συναισθήματα. Χρησιμοποιώ κυρίως λάδια σε καμβά αλλά αγαπώ, επίσης, τα παστέλ, τα μολύβια και το κάρβουνο.
Σε ποια «σχολή» εντάσσεται την τεχνοτροπία σας;
Θεωρώ ότι ο τρόπος ζωγραφικής μου, ανήκει περισσότερο στον ρεαλισμό/νατουραλισμό, ενώ μερικές φορές πειραματίζομαι με ιμπρεσιονιστικά και αφαιρετικά στοιχεία. Το πόσο ρεαλιστικό ή αφαιρετικό θα είναι το έργο μου πολλές φορές μου το λέει το ίδιο το θέμα μου, καθώς βάζω ένα κομμάτι του εαυτού μου και θέλω να νιώθω τι είναι αυτό που του ταιριάζει, τι βγάζει μέσα μου και ότι νιώθω καλά με αυτό όταν ολοκληρωθεί.
Έχετε κάνει πολλές εκθέσεις. Τι παρατηρείται στον κόσμο που βλέπει τα έργα σας;
Έχω συμμετάσχει σε περισσότερες από πενήντα ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε δυο εκθέσεις των δυο ατόμων και έχω κάνει τρεις ατομικές. Έχω λάβει πολύ θετικά σχόλια για τα έργα μου, τόσο για την λεπτομέρεια που έχουν όσο και για την αίσθηση που αφήνουν και το πόσο ολοκληρωμένα είναι. Μια κυρία μου είπε ότι «είναι σαν να έχουν μια αύρα γύρω τους». Έχω την εντύπωση ότι αυτό σχετίζεται με το δέσιμο που έχω με κάθε έργο μου, σχεδόν την σχέση γονιού και παιδιού, που όταν έρθει η ώρα φεύγει από το σπίτι για να βρει τον χώρο στον οποίο ανήκει.
Πότε ήταν η τελευταία σας έκθεση;
Η τελευταία φορά που εξέθεσα τη δουλειά μου ήταν στην ομαδική έκθεση του Συλλόγου Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας, που πραγματοποιήθηκε στις αρχές Δεκεμβρίου 2022 στην Αστική Σχολή Κατερίνης. Ήταν μια πολύ επιτυχημένη εκδήλωση με πολύ κόσμο, όπου τιμήθηκαν ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου.
Στην περίοδο της πανδημίας εκθέσεις δε γινόταν ζωγραφίσατε περισσότερο;
Η περίοδος της πανδημίας ήταν ιδιαίτερη. Παρόλο που υπήρχε περισσότερος χρόνος, ζωγράφισα περιστασιακά με μεγάλες περιόδους αποχής. Θεωρώ ότι η τέχνη απαιτεί ερεθίσματα που αυτήν την περίοδο ήταν λιγοστά. Ήταν σαν να σταμάτησε ο χρόνος και περίμενε να αρχίσουμε να αναπνέουμε ξανά.
Ετοιμάζετε κάποια έκθεση και αν ναι τι θεματογραφία έχετε;
Δεν ετοιμάζω κάτι καινούργιο αυτήν την στιγμή γιατί έχω εκθέσει δυο φορές πολύ πρόσφατα, μια στην 11η Εμποροβιοτεχνική Έκθεση Πιερίας ατομικά με δικό μου περίπτερο και μια στην ομαδική έκθεση του ΣΕΚΠ το Δεκέμβριο. Συνεχίζω όμως να ζωγραφίζω και να πειραματίζομαι με διάφορα υλικά, ιδιαίτερα τώρα που εγκαινίασα πρόσφατα την νέα μου ιστοσελίδα www.konstantiakarletsa.com, στην οποία όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να δει τα έργα μου, καθώς και άλλα πράγματα με τα οποία ασχολούμαι και φυσικά, αν θέλει, να εγγραφεί και στο newsletter μου.
Ρώτησαν τον Πικάσο κάποτε τι δείχνουν οι πίνακές του, πως «εξηγούνται» και απάντησε ότι είναι σα να τον ρωτάνε τι λέει ένα πουλί που κελαηδάει. Το κοινό θεωρείτε ότι «αντιλαμβάνεται» αυτά που απεικονίζετε στους πίνακές σας, στα σχέδιά σας; Τι έχετε να σχολιάσετε;
Η τέχνη δεν χρειάζεται πάντα να είναι εύκολα κατανοητή. Μερικές φορές οφείλει να είναι ένας καθρέφτης, όπου ο καθένας βλέπει τον εαυτό του και δίνει τη δική του μετάφραση ανάλογα με αυτά που έχει μέσα του. Προσωπικά, όμως, δεν ενδιαφέρομαι να λειτουργήσω με αυτόν τον τρόπο. Οι πίνακες μου απεικονίζουν συγκεκριμένες στιγμές, που, όμως, θέλουν και προσπαθούν να βγάλουν στην επιφάνεια το συναίσθημα ή μια αίσθηση οικειότητας. Αυτό που επιθυμώ από το κοινό μου είναι, βλέποντας μια κατανοητή εικόνα στον πίνακά μου, να νιώσει κάτι που θα μιλήσει στην καρδιά του καθενός.
Θεωρώ ότι η χώρα μας έχει αξιόλογους εικαστικούς καλλιτέχνες, αλλά δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος πιστεύω ότι δεν εκτιμά την τέχνη όσο της αξίζει, με αποτέλεσμα η ζωγραφική να θεωρείται μια πολυτέλεια. Δυστυχώς οι περισσότεροι εικαστικοί καλλιτέχνες στην Ελλάδα ή θα περιοριστούν σε μια μέτρια καθημερινότητα από άποψη εκτίμησης της δουλειάς τους και οικονομικών απολαβών μη επιθυμώντας να εγκαταλείψουν την τέχνη τους ή θα καταφύγουν στο εξωτερικό, είτε μετακομίζοντας σε κάποια άλλη χώρα είτε τονίζοντας την παρουσία τους στο διαδίκτυο, όπου η τέχνη έχει σαφώς μεγαλύτερη αξία και αναγνώριση. Ελπίζω, φυσικά, αυτό να αλλάξει κάποια στιγμή.
Η επαρχία παράγει πολιτισμό ειδικά για τις τέχνες ή μόνο η Αθήνα προσφέρει τις ευκαιρίες και τις ζυμώσεις για όλες τις τέχνες; Με άλλα λόγια πιστεύετε ότι μόνο στην Αθήνα, μπορεί κάποιος δημιουργός να πετύχει περισσότερα;
Πολλές πόλεις στην Ελλάδα παράγουν πολιτισμό και μπορούν να προσφέρουν ευκαιρίες σε αρχικό στάδιο. Παλιότερα πιστεύω ότι η Αθήνα πρόσφερε περισσότερες ευκαιρίες, ειδικά αν είχες και τις αντίστοιχες γνωριμίες, αλλά τώρα πια με το διαδίκτυο και τη δυνατότητα που υπάρχει να εκθέτουμε τη δουλειά μας και να τη δείχνουμε σε όλον τον κόσμο, νομίζω ότι αυτό δεν ισχύει. Όλοι μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ιστοσελίδα και με την κατάλληλη διαφήμιση να προωθήσουμε τα έργα μας.
Θέλετε να μοιραστείτε κάτι που θέλετε να το μάθουμε από την πορεία σας ως ζωγράφος; Ένα συμβάν, μια κριτική, μια συνάντηση με κάποιον μεγάλο ζωγράφο, κάτι που νοιώθετε περήφανη;
Είχα διάφορες εμπειρίες όσον αφορά την πορεία μου σαν ζωγράφος, όπως π.χ. ανθρώπους που αγάπησαν κάποια έργα μου περισσότερο από εμένα την ίδια ή μια κυρία από τις Η.Π.Α., που μου έγραψε πόσο ευλογημένη ένιωθε που με ανακάλυψε στο Instagram. Αυτό, όμως, που νιώθω περήφανη είναι που, παρόλο που η ζωή προσπάθησε με πολλούς τρόπους να με τραβήξει σε διάφορους άλλους ατραπούς, κατάφερα να παραμείνω πιστή στην εσωτερική μου ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση.
Τι έχετε βρει στην τέχνη;
Η τέχνη είναι για μένα το σπίτι μου. Με κάνει να νιώθω ζωντανή. Όταν δημιουργώ είναι σαν να βρίσκομαι σε έναν άλλο κόσμο και όταν τελειώνει ένας πίνακας ή ένα κείμενο νιώθω μια άγρια χαρά σαν να γιορτάζει το παιδί μέσα μου. Τα βλέπω ή τα διαβάζω ξανά και ξανά σαν να τα έκανε κάποιος άλλος και νιώθω πραγματική ευτυχία. Νομίζω ότι η τέχνη εμπλουτίζει τη ζωή και της δίνει μια νέα διάσταση. Μέσα από τη δημιουργία συνειδητοποιούμε πράγματα και βλέπουμε τον κόσμο μέσα από καινούργια και καθαρά μάτια. Όσοι θεωρούν ότι είναι πολυτέλεια ή κάτι επιπρόσθετο στην ζωή απλά δεν έχει μιλήσει ακόμα μέσα στην ψυχή τους.
Ο καθοδηγούμενος διαλογισμός ή οραματισμός (guided meditation) είναι μια πρακτική, κατά τη διάρκεια της οποίας το άτομο ακούγοντας τη φωνή ενός καθοδηγητή εστιάζει την προσοχή του μέσα του, κατεβαίνει συνήθως στο υποσυνείδητό του ή σε κάποιες εσωτερικές περιοχές και ζει κάποιες εμπειρίες. Η πρακτική περιλαμβάνει καθαρισμό και προστασία του χώρου, χαλάρωση και εμβύθιση μέσα μας και επιστροφή στην καθημερινή μας ενσυναίσθηση. Εκτός από τις όποιες προσωπικές γνώσεις και εμπειρίες αποκομίσει το άτομο, ο καθοδηγούμενος διαλογισμός συστήνεται στο εξωτερικό υποβοηθητικά για τη θεραπεία παθήσεων ή τη μείωση του άγχους. Ένας καθοδηγούμενος διαλογισμός μπορεί να γίνει με ένα ερώτημα που περιμένει με κάποιο τρόπο να απαντηθεί, να γίνει χωρίς κάποιο σκοπό ή να γίνει με έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό.
.jpg)
Τι σας οδήγησε στον διαλογισμό;
Από μικρή δεν έβρισκα ικανοποίηση σε αυτό που υπήρχε γύρω μου και με ενδιέφεραν τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, όπως ποιοι είμαστε, που πάμε κλπ. Πειραματίστηκα με διάφορα μονοπάτια και μέσα σ’ αυτήν την πορεία οδηγήθηκα και στον διαλογισμό. Ο καθοδηγούμενος διαλογισμός με τράβηξε περισσότερο γιατί είναι σαν να ανοίγεις την πόρτα σου σε έναν καινούργιο κόσμο, που βρίσκεται κυρίως μέσα σου αλλά επηρεάζει και την καθημερινότητα, σου δίνει βιωματικές απαντήσεις και σε βοηθά να κατανοήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Στην πορεία της ζωής ήρθε και η συγγραφή. Πείτε μας για το συγγραφικό έργο σας.
Η πρώτη ενθάρρυνση ήταν όταν ο καθηγητής της Έκθεσης στο Γυμνάσιο μου είπε ότι περιμένει σημαντικά πράγματα από μένα όσον αφορά το γράψιμο. Παρόλο που ήταν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η συγγραφή μου χτύπησε την πόρτα όταν έγραψα το «Βιβλίο των Τοτέμ», μια πρακτική προσέγγιση 70 ζώων δύναμης, που εκδόθηκε το 2017 από τις Εκδόσεις Γαίαστρον. Αυτό το βιβλίο βγήκε μέσα από την αγάπη μου για όλα τα ζώα και από την εμπειρία μου στον καθοδηγούμενο διαλογισμό. Κατόπιν άρχισα να γράφω πιο συστηματικά και να κάνω σεμινάρια δημιουργικής γραφής, όπου και ανακάλυψα ότι αυτό που αγαπούσα περισσότερο ήταν να γράφω φαντασία και επιστημονική φαντασία. Όπως μου είπε μια συνάδελφος/συμπερπατήτρια στον συγγραφικό δρόμο σε μια συνάντηση σεμιναρίου, «πιστεύω ότι είσαι πολύ καλός άνθρωπος αλλά το έχεις πολύ με την δυστοπία»! Αυτήν την στιγμή γράφω περιστασιακά μικρές ιστορίες και ετοιμάζω μια μεγαλύτερη που ελπίζω να γίνει το επόμενο βιβλίο.
Ο βιγκανισμός είναι στάση ζωής ή μπορούμε να πούμε «φιλοσοφίας»; Αντικατοπτρίζεται στην τέχνη σας αυτό; Προσπαθώ να δω αν υπάρχει σύνδεση!
Ο βιγκανισμός δεν είναι φιλοσοφία ή ιδεολογία ή μόδα ή διατροφή. Είναι τρόπος σκέψης και στάση ζωής απέναντι στα άλλα μη ανθρώπινα πλάσματα. Ένας βίγκαν απέχει από κάθε τι που εμπεριέχει την εκμετάλλευση κάποιου ζώου, είτε αυτό αφορά τη διατροφή, την ένδυση, τη διασκέδαση ή οτιδήποτε άλλο και πολλοί από εμάς είμαστε ακτιβιστές για τα ζώα είτε ένθερμα είτε περιστασιακά. Έγινα βίγκαν όταν ανακάλυψα πριν 14 χρόνια περίπου τι κάνουμε στα άλλα ζώα, που εκμεταλλευόμαστε και χρησιμοποιούμε με τον χειρότερο τρόπο, και σε τι βαθμό έχουμε αλλοιώσει την πανίδα του πλανήτη. Ήταν σαν να ξύπνησα από ένα όνειρο. Η αγάπη και ο σεβασμός μου για όλα τα ζώα ανεξαιρέτως πιστεύω ότι φαίνεται στην τέχνη μου γιατί πολλοί από τους πίνακες που ζωγραφίζω απεικονίζουν μικρά ζώα ή έντομα ή εξυμνούν με κάποιο τρόπο την φύση, που είναι το σπίτι αυτών των πλασμάτων.
Έχετε κάποιο μότο για τη ζωή;
Το βασικό μότο της ζωής μου είναι ότι «Όλα είναι Δρόμος». Αυτό σημαίνει για μένα ότι, παρόλο που έχουμε την εντύπωση ότι ζούμε μικρότερης σημασίας ή σπουδαιότερα γεγονότα ή σημεία καμπής κλπ, όλη η ζωή είναι μια πορεία, ένα αέναο μονοπάτι χωρίς αρχή και χωρίς τέλος και κάθε στιγμή είναι μια ευκαιρία για όλα όσα μπορούν να συμβούν.
Καλή συνέχεια...
Καλή συνέχεια...
 |
