Τρελοί ενθουσιασμοί στο πρωτοαντίκρισμα, φριχτές απογοητεύσεις...στο «Το λαξεμένο παγκάκι». Κριτική της Ελένης Τζήκα

" Η Φανή Τσεντικίδου εδώ και λίγους μήνες εξέδωσε το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο «Το λαξεμένο παγκάκι». Μετά το ανθο-ημερολόγιο «Σχολειό μου αγαπημένο», που πήρε καλές κριτικές, έρχεται με το δεύτερο βιβλίο της να μας ταξιδέψει σε τέσσερις ερωτικές ιστορίες, αντίστοιχων ζευγαριών με κοινό παρανομαστή ένα παγκάκι, ένα λαξεμένο κορμό, που ακόμα τρέφεται με τις ρίζες του δέντρου, παρ’ ότι ξαπλωμένο. Σε μια ειδυλλιακή γωνιά μιας απόμακρης παραλίας, τριγυρισμένο από πλούσια βλάστηση, έτσι που να κρύβει από αδιάκριτα βλέμματα το ερωτικό αντάμωμα αγαπημένων ζευγαριών. 

Η όμορφη Φανή, «"Οἷα ἡ μορφή τοιάδε καί ἡ ψυχή" που λέγαν κι οι αρχαίοι, εκπαιδευτικός, μ’ ένα πολύ πλούσιο βιογραφικό, με επιμέλεια και φροντίδα μας κάνει κοινωνούς της ιστορίας τους. Ο Ερμής και η Ερατώ, ο Μιλτιάδης και η Μυρσίνη, ο Αναστάσης και η Αγγελική, ο Οδυσσέας και η Πηνελόπη. Μέσω του Οδυσσέα, ενός νέου που έχει ανακαλύψει μια γωνιά αθέατη σ’ ένα αυλάκι κοντά στο παγκάκι τριγυρισμένο από βάτα με φόντο δυο κυπαρισσένια θαλασσόδεντρα, που κάποτε είχε φυτέψει για να κάνει έκπληξη στην αγαπημένη του και που μαζί της χάραξαν πάνω τους τα ονόματά τους.

Τέσσερις ενδιαφέρουσες ιστορίες, που καμιά δε μοιάζει με την άλλη μέσα στο πολυποίκιλο και πολύχρωμο φάσμα του έρωτα και της αγάπης. Τρελοί ενθουσιασμοί του πρώτου ξαφνιάσματος στο πρωτοαντίκρισμα του έρωτα, όταν οι ματιές καθρεφτίζουν το πύρωμα της ψυχής. Φριχτές απογοητεύσεις όταν ο έρωτας νικιέται απ’ την κακία των ανθρώπων. Εκπλήξεις που φυλάει το μυστήριο του ανταμώματος δύο ψυχών, καθώς ξεκινά
«από τα μάτια πιάνεται,
στα χείλη κατεβαίνει
κι από τα χείλη στην καρδιά
ριζώνει και δε βγαίνει»
και δημιουργεί και ξανακαινουργιώνει την ίδια τη ζωή, με τον καρπό του έρωτα.
Κι όταν με περισσή φροντίδα ο γλυκασμός του ερωτικού σκιρτήματος μεστώνει και μετουσιώνεται σε αγάπη τότε η αγάπη, η πιο καταλυτική δύναμη στον κόσμο, μετακινεί βουνά, δίνει ατσάλινα φτερά, σε κάνει ν’ αγγίζεις το υπεράνθρωπο, το θείο, αφού η αγάπη, «ουδέποτε εκπίπτει» και «ο θεός αγάπη εστί».
Λυρικές περιγραφές της φύσης πλαισιώνουν τις ιστορίες με λαμπερές λέξεις, σχεδόν εξεζητημένες κάποτε, ψαγμένες με επιμέλεια και διάθεση ακριβολογίας.
Μεστές οι σελίδες του βιβλίου από ψήγματα σοφίας, κρυμμένα μέσα σε λαϊκές ρήσεις ή ευαγγελικές εκφράσεις.
Διάσπαρτες με ηθικές αξίες, πανανθρώπινες, που εμπλουτίζουν το νου και δημιουργούν ένα κλίμα ανάτασης, σχεδόν αναστάσιμο. Σ’ αυτό το κλίμα εκτοπίζεται το εγώ απ’ το εμείς, θρυμματίζονται μικρότητες και καθωσπρεπισμοί, μέσα σε πολιτικούς αγώνες για δημοκρατία, δικαιώματα αδικημένων, για τη θέση της γυναίκας στον κόσμο…

Στο δεύτερο μέρος έχουμε το τέταρτο ζευγάρι σε μεγάλη ηλικία πια να αναπολεί τα χρόνια της νιότης και να σχολιάζει την εξέλιξη της ιστορίας του κάθε ζευγαριού.

Στο τρίτο μέρος σχολιάζονται απ’ τους ίδιους μ΄ ένα χαλαρό διάλογο πολιτιστικά γεγονότα, πολιτικά, κοινωνικοοικονομικά των τελευταίων δεκαετιών που επηρέασαν και επηρεάζουν τη ζωή των ανθρώπων. Κατά τη γνώμη μου αυτό το μέρος θα μπορούσε ν’ αποτελέσει το θέμα ενός άλλου βιβλίου.

Ένα μεγάλο μπράβο στη Φανή και μια ευχή να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο της."

Υ.Γ. Εξαίρετη, ακριβοδίκαιη η κριτική σου Φανή, για την Γερμανική κοινωνία και πολιτεία. Είχα την τύχη να ζήσω κι εγώ σ’ αυτή τη χώρα για λίγο και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

Ελένη Τζήκα
Φιλόλογος
Κατερίνη
Μάιος 2022