21.2.22

Γιάννης Στεργιόπουλος, Τα ανθρώπινα

Των ονείρων τις πύλες ανοίγω,
κρύβω τα μάτια μου από τον ήλιο,
στις ψηλές του ορίζοντα τις κορφές
βγαίνω, ανάβω μικρές φωτιές.
Σήματα αγάπης γοργά, αέρινα.
Του ουρανού τα αρώματα κλείνω,
σε βαθιές ανάσες που τρέμουν το κρύο,
σε αυγές νοτισμένες με ανατολές,
κυριακάτικες φορεσιές.
Βήματα ανάγκης πυκνά, αβέβαια.
Τις μισόκλειστες πόρτες σφραγίζω,
τα κομμένα φτερά μου στολίζω,
με εκρήξεις, στιλπνές, θεαματικές,
σε ευθείες περήφανες.
Κύματα σβήνουν αργά, τα ανθρώπινα.



Συλλογή * Μικρές αγγελίες *
Γιάννης Στεργιόπουλος
Κατερίνη 27-2-2011
Photo προσωπική συλλογή
ΟΙΚΙΑ ΚΥΒΕΛΗ Χώρος Πολιτισμού
ΣΥΡΟΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ