29.1.22

"Ιστορία". Γιάννης Ρίτσος, "Χειρονομίες"

Τα σχέδια δε χρησίμευαν σε τίποτα - κάθε τόσο ανατρέπονταν,όπως εκείνο το λεωφορείο στην εξοχή, - οι πιότεροι σκοτώθηκαν,
τους άλλους τους κουβάλησαν στο πιο κοντινό νοσοκομείο· ένας τροχός
κύλησε κάτου· τον βρήκε ένα παιδί· σκάρωσε πρόχειρα ένα χειραμάξι·
γυρίζει τώρα στο προάστιο· πουλάει πορτοκάλια· τα πορτοκάλια λάμπουν,
ένας σωρός ασήμαντοι ήλιοι. Τόσο απλά περνάμε. Τόσο απλά
μιλάμε, ξεχνάμε, συνηθίζουμε. Τόσο απλά μας ξεχνάνε."