ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΣΙΩΤΣΙΟΣ: ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΕ ΓΥΡΙΣΕ 47 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ! -ΦΩΤΟ

"Είναι το αυτοκίνητο που ήρθα από την Γερμανία 5 άτομα και 2 βαλίτσες φορτίο. Από βραδύς τίποτα δεν έδειχνε πως το πρωί θα είχαμε 5 πόντους χιόνι, την προηγούμενη ημέρα είχαμε μαζέψει τα πράγματα μας τα είχαμε φορτώσει σε μια μεγάλη νταλίκα που το βράδυ είχε ξεκινήσει για την Ελλάδα, η νοικοκυρά μας δεν μας άφηναν να φύγουμε με τέτοιο καιρό γιατί έπρεπε να περάσουμε και από τις Άλπεις, δέν ήταν εύκολο να ξεκινάς με όλη την οικογένεια για ένα τόσο μεγάλο ταξίδι, και με χειμωνιάτικο καιρό, κάναμε το σταυρό μας και ξεκινήσαμε, έξω από την Stuttgart σε ένα δρόμο με αναφορές και στροφές πολλά μεγάλα αυτοκίνητα ήταν παρκαρισμένα λόγο της οληστερότιτας του δρόμου, το κατσαριδάκι δεν καταλάβαινε τίποτα, σκαρφάλωνε με μικρή ταχύτητα και με χειμερινά λάστιχα αφήνοντας πίσω κάτι άλλα πολύ μεγάλα πού μας κοίταζαν και γελούσαν, έξω από το Μόναχο σταμάτισα για βενζίνη, δεν άνοιγε η πόρτα από το χιόνι, αφού το γέμισα με ρώτησε ο βενζινάς που πάω έτσι φορτωμένος? 

Του είπα για Ελλάδα με κοίταξε και μου λέει καλή τύχη, περάσαμε το Μόναχο από άκρη σε άκρη όλο και πλησιάζαμε τις Άλπεις, δεν ξέραμε τι θα αντιμετωπίσουμε, γιατί καλοκαίρι τις είχα περάσει πολλές φορές ήταν το ποιό δύσκολο κομμάτι πόσο μάλλον τώρα με τα χιόνια? Και όμως ο δρόμος ήταν καθαρός λές και εκεί ήταν άλλος καιρός, γιαυτό λέγανε οι παππούδες αν κάτι αποφασίσεις κάνε το σταυρό σου και ξεκίνα, μήν αλλάζεις γνώμη, το ποιό επικίνδυνο μέρος τώρα ήταν στην Γιουγκοσλαβία εκεί αν έμενες από βλάβη η κάτι άλλο στο δρόμο την άλλη μέρα δεν θα υπήρχε τίποτα θα είχαν εξαφανιστεί όλα, έξω από το Βελιγράδι μας πιάνει μιά βροχή που είχαν πλημμυρίσει οι δρόμοι, και συνεχίζει να βρέχει, έξω στα χωριά ο κόσμος είχε βγει στου δρόμους, είχε σχηματιστεί μιά σειρά από αυτοκίνητα πήγεναν λές και κάναμε διαδήλωση, νομίζω πως ήμουν ο μόνος με αυτό το αυτοκίνητο γιαυτό με κοίταζαν παράξενα είναι σα να μου λέγανε, που πάς ρε Καραμήτρο έτσι φορτωμένος και με την οικογένειά σου?
Τα ΝΙΑΤΑ όμως δεν υπολογίζουν ότι κατάσταση και αν υπάρχει, όταν φτάσαμε πήραμε τηλέφωνο στην Γερμανία και με είπανε τρελό γιατί εκεί είχε χιονίσει για καλά, είχαν αγωνία για εμάς πώς θα περάσουμε τις Άλπεις με τέτοιο καιρό.
Πόσο πίσω με γύρισε αυτό το σαραβαλάκι, όταν το είδα τα σκιρτήματα που ένιωσα δεν μπορώ να περιγράψω, ηταν η γυναίκα μου, η κόρη μου, ένας Γιός μου, 8 χρονών, ο άλλος ενός έτους και εγώ ας έφερε αυτό το μικρό αυτοκίνητο, για να είμαι ειλικρινής όταν σταμάτησα έξω από το σπίτι είπα μέσα μου τι έκανες βρέ χαμένε? Πάντως αυτό δεν θα το ξανατολμούσα να κάνω και με όλη την οικογένεια μου. Ο Θεός έβαλε το χέρι του. Έτσι τελειώνει η Ιστορία αυτού του μικρού αυτοκινήτου. Το κατσαριδάκι μου πού ο Φάνης που το πήρε το κράτησε τόσα χρόνια.