Τσακίζονται τα όμορφά μου όνειρα,
γιατί το κεφάλι σου καλύπτει ένα στέφανο τώρα,
δίπλα σου άλλος στέκεται στο βήμα.
Ανάξιά σου ήταν η αγάπη μου ζωντανή!
Σου ευχήθηκα. Και συ είπες «Ευχαριστώ!»
Και άραγε κατάλαβες εκείνη τη στιγμή
πως σαν κτήριο από γρανίτη τα ιδανικά μου
διαλύθηκαν και έπεσαν σε έναν άνισο αγώνα;
Αλλά όχι! Ούτε από σανό δε τα ’χα χτίσει.
Στο πρόσωπο σου η χαρά ρέει…
Και τελείωσε! Είσαι τώρα γυναίκα –
Ανάξιά σου ήταν η αγάπη μου ζωντανή!
Δεν πρόκειται να αναθεματίσω ούτε εκείνον, ούτε εσένα,
ούτε την πικρή μοίρα που με έφερε σε εσέ,
δε θέλω να αναθεματίσω πια ούτε καν τον εαυτό μου,
γιατί δε θα ’θελα να προσβάλω την αγάπη μου για εσένα.
Και υπάρχει μια κατάρα! Πώς να υπάρξουν άσχημες λέξεις;
Την ευτυχία του ανθρώπου σου πάντα την προσμένεις.
Πόνος, δυστυχία και θάνατος η μόνη γιατρειά.
Ανάξιά σου ήταν η αγάπη μου ζωντανή!
Να πας στο καλό! Και θέλω ακόμη να σου πω:
Ο Θεός με ήλιο ευτυχίας να σε λούζει!
Ό,τι κι αν ξεκινάς σε ευτυχία να καταλήγει –
με τη δική σου χαρά θα ’μαι χαρούμενος κι εγώ
και κάθε μέρα θα προσεύχομαι,
όταν η καμπάνα τους πιστούς στην εκκλησιά καλεί.
Δεν ήξερα πως τόσο σ’ αγάπησα.
Ανάξιά σου ήταν η αγάπη μου ζωντανή!
Άκου, Θεέ, την επιθυμία της φτωχής ψυχής μου:
Όλα τα βάσανα που έχεις γράψει γι’ αυτή, ως γυναίκα,
άστα να σβήσουν κι ας χαθούν
μες το κομμάτι που γράφτηκε για μένα.
Δέξου αυτή την προσευχή, ω Θεέ!
Και η ψυχή μου εν ειρήνη να αναπαυτεί.
Και ψιθυρίζω, όσο μπορώ:
Ανάξιά σου ήταν η αγάπη μου ζωντανή!
Κι όταν θα ’ρθει εκείνη η ώρα
σε κάποια γη το σώμα μου να κρυφτεί
θα ακούσετε και πάλι από τον τάφο μου:
«Ανάξιά σου ήταν η αγάπη μου ζωντανή!»
Μετάφραση: Jelena Bosnjaković ex Bajraktarović