ο καιρός
Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές
ναυάγησαν στα σύννεφα
Τώρα που κλείσανε τα βλέφαρά σου
απάνω στα τοπία μας
Κι είμαστε —σαν να πέρασε μέσα μας η ομίχλη—Μόνοι ολομόναχοι
Κι είμαστε —σαν να πέρασε μέσα μας η ομίχλη—Μόνοι ολομόναχοι
τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου…»