Νύχτα παγωμένη
δωδεκάμερα.
Κρύωσε το φεγγάρι
κ’ έκατσε παράμερα
με την άσπρη γούνα του
να του κόψη το βοριά,
τη νιφάδα την αριά.
Ούτε αγάπες ούτε ασήμι
ποίηση απόψε δεν το νοιάζει,
πρώτη νύχτα που νυστάζει.
Η ΦΥΛΑΚΗ
Το χειρότερο δεν είναι
που μ’ έκλεισαν σ’ αυτή τη φυλακή
και πήραν τα κλειδιά κι’ έφυγαν,
μα που δεν ξέρω ως πού φτάνει η φυλακή μου,
που δεν ξέρω το περίγραμμά της,
για να κάνω επιτέλους
σαν άνθρωπος κι εγώ
μιαν απόπειρα αποδράσεως.
Ποιητική Ανθολογία Παπύρου, σ.269.