Σήμερα, ἕνα ξενοκίνητο καθεστώς ἐκκενώνει τὰ χωριὰ -μὲ τὸ πρόσχημα τῆς σωτηρίας τῶν κατοίκων- ἐμποδίζοντάς τους ἔτσι νὰ συμμετάσχουν στὸ ἔργο τῆς πυρόσβεσης μὲ ἐνστικτώδη αὐταπάρνηση, ἄρα περισσότερο ἀποτελεσματικά.
Γνωρίζουν οἱ ἑλληνόφωνοι καθεστωτικοί, ὅτι εἶναι ἄλλο νὰ ἐπιχειροῦν ἐπαγγελματίες πυροσβέστες σὲ τόπο μακριὰ ἀπ' τὰ σπίτια τους κι ἄλλο νὰ παλεύουν οἱ ἴδιοι οἱ κάτοικοι τῶν δοκιμαζόμενων περιοχῶν γιὰ τὸ σπίτι τους, τὴ γῆ τους, τὴν ἰδιαίτερη πατρίδα τους, τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν τους.
Γνωρίζουν πὼς, ἔπειτα ἀπὸ τὴν κατάργηση τοῦ ἀποτελούμενου ἀπὸ ντόπιους -ποὺ γνώριζαν καλὰ τὴν περιοχή τους καὶ νοιάζονταν γι' αὐτὴν- Σώματος τῶν Δασοπυροσβεστῶν, μοναδικὴ δύναμη αποτελεσματικότερης ἕως ἐκπλήξεως προσπάθειας ἀνάσχεσης τῶν πυρκαγιῶν θὰ ἀποτελοῦσαν οἱ ἴδιοι οἱ κάτοικοι τῶν δοκιμαζόμενων περιοχῶν.
Ἀπώτερος σκοπὸς τὸ νὰ ἐγκαταλείψουν οἱ κάτοικοι -ἔστω οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν- τὰ χωριά τους καί, ἔχοντας χάσει τὴν μικρὴ ἤ μεγαλύτερη αὐτάρκειά τους, νὰ ἀστικοποιηθοῦν, ψάχνοντας γιὰ δουλειὰ ἤ/καὶ γενόμενοι ἐξαρτώμενοι ἀπὸ ἐπιδόματα-χαρτζιλίκι, ἄρα εὐκολότερα ἐλεγχόμενοι ἀπὸ τὴν ἑκάστοτε ἐξουσία.
Πέραν αὐτοῦ, μὲ σπασμένα τὰ φτερὰ καὶ μακριὰ πλέον ἀπὸ τὸν τόπο τους, θὰ στεροῦνται ἰσχυρῶν κινήτρων νὰ τὸν προστατεύσουν ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἐκμετάλλευση τῶν πλεονεκτημάτων του ἐκ μέρους φορέων ἰσχυρῶν οἰκονομικῶν συμφερόντων, μὲ ἀρωγὸ τὶς κατὰ περίπτωση νομιμοποιηθεῖσες αὐθαιρεσίες τοῦ σαθροῦ συστήματος.
Μέσω τῆς μεθοδευμένης καὶ μεθοδικὰ ἐξελισσόμενης ἀστικοποίησης, ἀπὸ τὴ δεκαετία τοῦ '60 ἀκόμη, χτύπησαν τὴν στοιχειώδη πλὴν ὅμως οὐσιαστικὴ αὐτάρκεια τῶν μικρῶν κοινοτήτων, ὁδηγώντας σταδιακὰ τοὺς Ἕλληνες στὶς μεγάλες πόλεις καὶ μετατρέποντάς τους σὲ σχεδὸν πλήρως ἐλεγχόμενες μάζες, τὶς ὁποῖες σταδιακά διέφθειραν.
Σήμερα ζοῦμε τὸν κολοφώνα αὐτῆς τῆς ἰσοδύναμης μὲ σκλαβιὰ ἀστικοποίησης, ζοῦμε τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ἐρημοποίησης τῆς ὑπαίθρου, τὴν ὁποία ἡ «ἐλὶτ» θέλει νὰ ἐκμεταλλευτεῖ ἕως ἐξαντλήσεως κάθε εὐκαιρίας ἀπόκτησης πλούτου γιὰ τὴν ἴδια.
Ταυτόχρονα, καθὼς τὰ μέλη της θὰ πλουτίζουν καὶ θὰ αὐξάνουν τὴν δύναμή τους, θὰ πετοῦν καὶ στὸν λαὸ κάποιες εὐκολίες γιὰ τὴν καθημερινότητά του, προκαλώντας του ἔτσι ἀκόμη μεγαλύτερο ἐθισμὸ σὲ πράγματα ποὺ τοῦ εἶναι οὐσιαστικὰ ἄχρηστα καὶ καταντώντας τον ἀκόμη πιὸ ὑπάκουο σκλάβο, ἀφοῦ ἡ ἐξάρτησή του ἀπ' αὐτοὺς θὰ γίνεται ὁλοκληρωτική.
Φοβᾶμαι ὅτι ἀνθρωπίνως δὲν γίνεται τίποτα πλέον γιὰ νὰ ἀντιστραφῇ αὐτὴ ἡ πορεία πρὸς τὴν ἁπόλυτη εἰλωτοποίηση τῶν πολλῶν πρὸς ὄφελος τῶν λίγων.
Μόνον ὁ Τριαδικὸς Θεὸς μπορεῖ νὰ βοηθήσει πλέον, ὑπερλόγως καὶ θεαματικῶς.
Ὡστόσο, θὰ χρειαστεῖ νὰ προχωρήσει σὲ ἐγχείρηση, προκειμένου νὰ ἀφαιρέσει ὄγκους ἐκτεταμένους σὲ ὅλο τὸ σῶμα τῆς κοινωνίας, ποὺ ἔχουν ἐπικρατήσει τῶν ὑγιῶν κυττάρων σὲ τραγικὸ βαθμό. Κατὰ συνέπειαν, ἡ ἐγχείρηση αὐτὴ θὰ εἶναι ἐξαιρετικὰ ἐπώδυνη, τόσο γιὰ τὰ καρκινικὰ ὅσο καὶ γιὰ τὰ ὑγιῆ κύτταρα...