Μετά από κάποια χρόνια, πάλι οι "ειδικοί" θέλουν να μας πείσουν πως η υπερβολική χρήση του διαδικτύου προκαλεί κατάθλιψη, ανορεξία, αυπνία, εθισμό και το άτομο απομονώνεται. Αρχικά λοιπόν οι υποθέσεις υποστήριζαν την χρήση του διαδικτύου και τώρα υιοθετούν μια απαισιόδοξη οπτική. Σαφώς η υπερβολική χρήση, όχι μόνο του ίντερνετ, αλλά του οτιδήποτε δεν μπορεί παρά να μην κάνει καλό.
Όμως το πρόβλημα δεν είναι το ίντερνετ, ούτε οποιοδήποτε άλλο εργαλείο που καλυτερεύει την ζωή μας. Αυτό που ελάχιστοι ειδικοί συζητούν δημόσια είναι το ότι η χρήση ενός μέσου δεν μπορεί να προκαλέσει τίποτα (πόσω μάλλον κατάθλιψη) αν δεν υπάρχει μια προδιάθεση. Αν ένα άτομο έχει την τάση να απομονώνεται, θα στραφεί στο διαδίκτυο για "παρηγοριά", αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ένα ουδέτερο μέσο να καλλιεργήσει τέτοια τάση. Τα συμπτώματα της κατάθλιψης συνεπάγονται την υπερβολική χρήση του διαδικτύου.
Τα παιδιά που κάθονται ώρες επί ωρών μπροστά σε μια οθόνη παίζοντας παιχνίδια on line δεν επηρεάζονται από το ίντερνετ. Το ίντερνετ αποτελεί γι' αυτά καταφύγιο. Προσπαθούν να διαμορφώσουν την ταυτότητά τους, να αυτοπραγματωθούν και να νιώσουν πως ανήκουν κάπου. Τα αίτια λοιπόν αυτής της κατάστασης δεν βρίσκονται σε ψηφιακά σαλόνια, αλλά στην πραγματική ζωή. Δηλαδή στην οικογένεια και την κοινωνία. Στον τρόπο που έχει μεταλλαχθεί ο ιδιωτικός χώρος και στην μη συμμετοχή στον δημόσιο λόγο.
Η παρακμή δεν σε ωθεί να κάνεις πράγματα, η έλλειψη νοήματος στην καθημερινότητα γεννάει παρακμή κι από εκεί πηγάζουν οι νοσηρές συμπεριφορές. Κι όσο δεν ερμηνεύουμε σωστά τέτοια φαινόμενα, τόσο δεν θα μπορούμε να παρέμβουμε και στις δομές που τα γεννάνε.
Πηγή: strangejournal.wordpress.com