μτφρ. Χριστόφορος Λιοντάκης, εκδ. Γαβριηλίδης 2007
Ξεμακραίνει το μπουλούκι
Απ΄του κάμπου τα περβόλια
Απ΄τα γκρίζα πανδοχεία
Τ’ αλειτούργητα χωριά
Τα παιδιά πάνε μπροστά
Ξοπίσω σαλτιμπάγκοι αλλοπαρμένοι
Γνέφουν στα οπωροφόρα από μακριά
Κι εκείνα γέρνουνε καρτερικά
Σέρνουν μαζί τους σύνεργα κάθε λογής
Ταμπούρλα τσέρκια χρυσαφένια
Η αρκούδα κι η μαιμού ζώα σοφά
Απ΄τους περαστικούς πεντάρες ζητιανεύουν
Πριν από το σινεμά
Κι έπειτα το βράδυ θα πάμε
Σινεμά
Ποιοι είναι αλήθεια Καλλιτέχνες
Δεν είναι πια όσοι καλλιεργούν τις Καλές Τέχνες
Δεν είναι όσοι θεραπεύουνε την Τέχνη
Τέχνη ποιητική ή μουσική
Καλλιτέχνες είναι μόνοι οι ηθοποιοί
Αν ήμασταν Καλλιτέχνες
Δεν θα λέγαμε σινεμά
Θα λέγαμε σινέ
Μα αν ήμασταν καθηγητές στην επαρχία
Δε θα λέγαμε ούτε σινεμά ούτε σινέ
Αλλά κινηματογράφος
Θεέ μου πρέπει να έχουμε κάποιο γούστο