[...] Δεν ήταν όμως μόνο το σεξ. Ήταν η παρέα. Με ένα άτομο που σου κάνει εντύπωση, που θέλεις να ξοδέψεις χρόνο μαζί του, που χαίρεσαι να είσαι μαζί του, επιδιώκεις να είσαι μαζί του. Για εκείνες τις στιγμές της μοναξιάς, που θέλεις... να τις γεμίζεις, να τις μοιράζεσαι, με έναν δικό σου άνθρωπο…Για εκείνες τις νύχτες που θέλεις να μιλήσεις και να σ΄ ακούσουν. Όχι απαραίτητα να σε καταλάβουν, αλλά να σ΄ ακούσουν. Για εκείνες τις στιγμές που θέλεις να σβήσεις τον πόθο σου.Οι άνθρωποι βρίσκουν καταφύγιο και διέξοδο στη μοναχικότητα. Δεν ενοχλεί η μοναχικότητα. Η μοναξιά είναι που σε πνίγει που σε πληγώνει και σε κάνει να θέλεις να το βάλεις στα πόδια σα κυνηγημένος και να σκαρφαλώσεις τοίχους και φράχτες όπως στις αμερικάνικες αστυνομικές σειρές…
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα
Ο ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΗ ΓΟΡΓΟΝΑ
