Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 6 Μαρτίου 2021
Πόσο πιο φωτεινή θα ήταν η ζωή μας, αν το ουράνιο τόξο δεν χρειαζόταν μια σφοδρή καταιγίδα, για να στολίσει τον ουρανό. Αν το ταξίδι είχε
την αυτονόητα μεγαλύτερη αξία από την ίδια την κατάληξη. Αν η συγκυρία δεν επηρέαζε τόσο καθοριστικά τις αφετηρίες του μυαλού και της καρδιάς.
Το μαιευτήριο της Δημοκρατίας, όπως η Ιστορία επιμένει να μας ταυτοποιεί, παρά την αυταπόδεικτη παρακμή του έθνους μας την τελευταία δεκαετία (τουλάχιστον), φλερτάρει, για δεύτερη φορά μετά την περίοδο της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων, με «τερατογενέσεις». Στην πολιτική, την οικονομία, την κοινωνική ζωή, παντού γύρω μας το μίσος και ο φανατισμός επελαύνουν, παραμερίζοντας τη μετριοπάθεια και τον ορθολογισμό.
Για δεύτερη φορά μέσα σε μια δεκαετία, διαμορφώνεται μια εκρηκτική «πρώτη ύλη» για… ανορθογραφίες. Με την απογοήτευση, την απελπισία και την απόγνωση να φλερτάρουν, ως βαλβίδα εκτόνωσης, με την απαξίωση Θεσμών και δομών. Την επώδυνη και επικίνδυνη συνέχεια μπορεί εύκολα να την προδικάσει κανείς, εφόσον επιτρέψει στη μνήμη του να είναι συνεπής στο ραντεβού με την πραγματικότητα.
Αυτό το αχρείαστο κεφάλαιο εθνικής παρακμής, δεν θα είχε τόσο αυτονόητη επιβάρυνση στη συλλογική ψυχολογία της κοινωνίας, αν δεν είχαν απαξιωθεί τόσο τα ΜΜΕ. Και καθώς, δυστυχώς, ο έντυπος Τύπος έχει υποχωρήσει, το ραδιόφωνο… ακούγεται για να ξεχαστεί κανείς, και το διαδίκτυο διολισθαίνει σε «αδελφοποίηση» με την ωδή του μίσους που καταγράφεται στα social media, η τηλεόραση είναι εκείνη που επωμίζεται το βάρος της ευθύνης.
Η ανάγνωση της πραγματικότητας θλιβερή, επώδυνη, σχεδόν μελαγχολική. Τα τηλεοπτικά ΜΜΕ είναι σήμερα περισσότερο απαξιωμένα ακόμη και από την εποχή των Μνημονίων. Η τηλεθέαση δελτίων ειδήσεων και ενημερωτικών εκπομπών έχει συρρικνωθεί δραματικά, όσο για την παρεμβατικότητα της επιρροής τους… ας μην το συζητήσουμε καλύτερα.
Η διαπίστωση ενός προβλήματος λειτουργεί αυθόρμητα ως ο πρόλογος για την επίλυσή του. Φτάνει να υπάρχουν τα κατάλληλα «συστατικά στοιχεία». Η βούληση για να το διορθώσεις. Και φυσικά οι… ενσαρκωτές της διόρθωσης.
Στη σημερινή τηλεοπτική πραγματικότητα, δυστυχώς, δεν συναντά κανείς τίποτα από τα δυο. Παρά μόνο ένα απέραντο… καληνύχτα και καλή τύχη. Για τα δεινά που έρχονται.
