Με αυτή την ονομασία ήταν γνωστή ήδη από τα χρόνια του Μ.Αλεξάνδρου, προχριστιανικά Ρωμαϊκά χρόνια μέχρι το μεσαίωνα. Συγκεκριμένα (περιοριζόμενος μόνον σε ελάχιστες ιστορικές μαρτυρίες) :
1. Ο ιστορικός Αππιανός, α) στα «Ιλλυρικά» του (1,1), έγραφε: «Ιλλυριούς ΄Ελληνες ηγούνται τους υπέρ τε Μακεδονίαν και Θράκην <όντας>… Ιλλυριω δε παίδας Εγχελέα και Αυταριέα και Δάρδανω και Μαίδον…»,
1. Ο ιστορικός Αππιανός, α) στα «Ιλλυρικά» του (1,1), έγραφε: «Ιλλυριούς ΄Ελληνες ηγούνται τους υπέρ τε Μακεδονίαν και Θράκην <όντας>… Ιλλυριω δε παίδας Εγχελέα και Αυταριέα και Δάρδανω και Μαίδον…»,
β) στα «Μιθριδατικά» του (222,2) σημείωνε: « Σύλλας… Ενετούς και Δαρδανέας και Σιντους, περίοικα Μακεδόνων έθνη, συνεχώς ες Μακεδονίαν εμβάλλοντα, επιών επόρθει»
και γ) στον «Εμφύλιο πόλεμο» βιβλ.5, κεφ. 8 ανέφερε: «τους δ΄ επί Δαρδανέας, έτερον Ιλλυριών γένος, αεί Μακεδονίαν επιτρέχοντας»
2. Ο γεωγράφος Κλαύδιος Πτολεμαίος στη Γεωγραφία του (βιβλ.3 κ.9) προσδιορίζει αυτή τη χώρα γράφοντας: «Κατέχουσι δε της επαρχίας… τα προς τη Μακεδονία Δάρδανοι» (δηλ. στα σύνορα προς τη Μακεδονία, όχι όμως μέσα στη Μακεδονία) και λίγο πιο κάτω κατονομάζει τις πόλεις αυτής « της Δαρδανίας δ΄ πόλεις : Ναϊσσός, Αρριβάντιον, Ουλπιανόν, Σκούποι (τα σημερ. Σκόπια)».
3. Ο έτερος γεωγράφος Στράβων γράφει στά «Γεωγραφικά» του, Βιβλ. 7 κεφ. 5: «… και τοις άλλοις έθνεσι τοις ταύτη συνέβη… οι γαρ πλείστον δυνάμενοι πρότερον τελέως εταπεινώθησαν και εξέλιπον, Γαλατών μεν Βοίοι και Σκορδίσται. Ιλλυριών δε Αυταριάται και Αρδιαίοι και Δαρδάνιοι, Θρακών δε Τριβαλλοί υπ΄ αλλήλων μεν εξ αρχης, ύστερον δε υπό Μακεδόνων και Ρωμαίων εκπολεμούμενοι…» (Σχόλιον: Αρα οι Δαρδάνιοι δεν θεωρούνταν ως Μακεδόνες-Ελληνες αλλ’ ως Ιλλυριοί». Και λίγο πιό κάτω Βιβλ. 7 κεφ. 5 προσθέτει: « Δρίλων ποταμός ανάπλουν έχων προς έω μέχρι της Δαρδανικής, η συνάπτει τοις Μακεδονικοίς έθνεσι και τοις Παιονικοίς προς μεσημβρίαν», όπου διακρίνονται και πάλι οι Δαρδάνιοι από τα «Μακεδονικά έθνη». (άρα μαρτυρείται και εδώ ότι η Δαρδανία είναι μεν όμορος αλλά δεν είναι Μακεδονία.).
Σε άλλη δε ενότητα σημειώνει ο ίδιος γεωγράφος: «άγριοι δ’ όντες οι Δαρδάνιοι τελέως, ώσθ΄ υπό ταις κοπρίαις ορύξαντες σπήλαια ενταύθα διαίτας ποιείσθαι».
2. Ο γεωγράφος Κλαύδιος Πτολεμαίος στη Γεωγραφία του (βιβλ.3 κ.9) προσδιορίζει αυτή τη χώρα γράφοντας: «Κατέχουσι δε της επαρχίας… τα προς τη Μακεδονία Δάρδανοι» (δηλ. στα σύνορα προς τη Μακεδονία, όχι όμως μέσα στη Μακεδονία) και λίγο πιο κάτω κατονομάζει τις πόλεις αυτής « της Δαρδανίας δ΄ πόλεις : Ναϊσσός, Αρριβάντιον, Ουλπιανόν, Σκούποι (τα σημερ. Σκόπια)».
3. Ο έτερος γεωγράφος Στράβων γράφει στά «Γεωγραφικά» του, Βιβλ. 7 κεφ. 5: «… και τοις άλλοις έθνεσι τοις ταύτη συνέβη… οι γαρ πλείστον δυνάμενοι πρότερον τελέως εταπεινώθησαν και εξέλιπον, Γαλατών μεν Βοίοι και Σκορδίσται. Ιλλυριών δε Αυταριάται και Αρδιαίοι και Δαρδάνιοι, Θρακών δε Τριβαλλοί υπ΄ αλλήλων μεν εξ αρχης, ύστερον δε υπό Μακεδόνων και Ρωμαίων εκπολεμούμενοι…» (Σχόλιον: Αρα οι Δαρδάνιοι δεν θεωρούνταν ως Μακεδόνες-Ελληνες αλλ’ ως Ιλλυριοί». Και λίγο πιό κάτω Βιβλ. 7 κεφ. 5 προσθέτει: « Δρίλων ποταμός ανάπλουν έχων προς έω μέχρι της Δαρδανικής, η συνάπτει τοις Μακεδονικοίς έθνεσι και τοις Παιονικοίς προς μεσημβρίαν», όπου διακρίνονται και πάλι οι Δαρδάνιοι από τα «Μακεδονικά έθνη». (άρα μαρτυρείται και εδώ ότι η Δαρδανία είναι μεν όμορος αλλά δεν είναι Μακεδονία.).
Σε άλλη δε ενότητα σημειώνει ο ίδιος γεωγράφος: «άγριοι δ’ όντες οι Δαρδάνιοι τελέως, ώσθ΄ υπό ταις κοπρίαις ορύξαντες σπήλαια ενταύθα διαίτας ποιείσθαι».
4. Ο ιστορικός Πολύβιος εξιστορεί Βιβλ. 4 κεφ. 66 : «Ετι δε περί ταύτα γινομένου του βασιλέως, παρήν εκ Μακεδονίας άγγελος διασαφών ότι συμβαίνει τοις Δαρδανείς, υπονενοηκόταν την εις Πελοπόννησον αυτού στρατείαν, αθροίζειν δυνάμεις και παρα-σκευήν ποιείσθαι μεγάλην, κεκρικότας εμβαλείν εις την Μακεδονίαν.
Ακούσας δε ταύτα και νομίσας αναγκαίον είναι βοηθείν κατα τάχος τη Μακεδονία… μετά σπουδής εποιείτο την επάνοδον… Παραγενομένου δ΄ αυτού της Μακεδονίας, ακούσαντες οι Δαρδάνιοι παρά Θρακών τινων αυτομόλων την παρουσίαν Φιλίππου, καταπλαγέντες παραχρήμα διέλυσαν τήν στρατείαν, καίπερ ήδη σύνεγγυς όντες της Μακεδονίας. Φιλιππος δε πυθόμενος την των Δαρδανέων μετάνοιαν τους μεν Μακεδόνας διαφήκεν πάντας επί την της οπώρας συγκομιδήν..». Βλέπε καί βιβλ.5,97, βιβλ. 25,6 και βιβλ.28,8.
5. Ο ρήτορας Μάλχος έγραφε τον Ε΄αι. μ.Χ. στο « Εκλογαί περί πρέσβεων Ρωμαίων προς έθνη» για γεγονότα του 479 μ.Χ.: « δειν ουν, ει αυτώ πείθοιτο, εκλιπείν μεν την Ηπειρον και τας αυτόθι πόλεις (ουδενί γαρ είναι φορητόν πόλεις ούτω μεγάλας, των οικητόρων εκβληθέντων, υπ΄αυτού κατέχεσθαι) ελθείν δε εις Δαρδανίαν» (P.G. τ.113 στ.765) . Και λίγο πιό κάτω σημείωνε: «….αλλά νυν μεν αυτούς εάν αυτού επιχειμάσαι, μήτε πρόσω χωρούντας <ων> έχουσι πόλεων μήτε επιφθείροντας συνθέμενον δε περί πάντων επί τούτοις άμα τω ήρι πέμψαι τον άξοντα επί την Δαρδανίαν……. » (P.G. τ.113 στ.768).
6. Ο γραμματικός Ιεροκλής (εποχή Ιουστινιανού, 6ος αι. μ.Χ.) στον «Συνέκδημό» του (όπου καταχωρίζονται οι επαρχίες της Βυζαντινής αυτοκρατορίας) γράφει ……: « ις΄ Επαρχία Δαρδανίας, υπό ηγεμόνα, πόλεις γ΄ Σκούπο (τα σημερινά Σκόπια) μητρόπολις, Μηρίων, Ουλπιανά», 7. Αυτά ακριβώς επαναλαμβάνει και ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος (10ος αι. μ. Χ) στο «περί θεμάτων» έργο του. (P.G. τ.113 στ.145) 8. Τέλος και ο Ι. Ζωναράς στην επιτομή της ιστορίας του έγραφε (τ. 2 σ.294): « …ως δε ο Απούσιος τη χώρα αυτού ισχυρώς ενέκειτο και οι Δάρδανοι την πρόσορον σφίσι Μακεδονίαν εκακούργουν, οικούσι δ΄ ούτοι υπέρ τε Ιλλυριών καί υπέρ Μακεδόνων» (΄Αρα και εδώ διακρίνονται οι Δαρδάνιοι των Μακεδόνων και η Δαρδανία της Μακεδονίας). Εξ αυτών των ολιγίστων ιστορικών μαρτυριών συνάγεται ότι η Δαρδανία ποτέ δεν ήταν Μακεδονία αλλ΄ απλά «πρόσορος» (όμορος, γειτονική) και μάλιστα σχεδόν πάντοτε εχθρικά διακείμενη προς τη Μακεδονία.
Εάν η Δαρδανία εθεωρείτο Μακεδονία, άρα Ελλάδα, και οι Δαρδάνιοι ως Μακεδόνες-Ελληνες και όχι Ιλλυριοί τότε π.χ. ο Στράβων θα έγραφε «έστι μεν ουν Ελλάς και η Δαρδανία», όπως γράφει για τη Μακεδονία (Βιβλ. 7 κεφ. 1) ή έστω «έστι μεν ουν Μακεδονία και η Δαρδανία» ή θα έγραφε το: «εν Μακεδονία, η νυν Δαρδανία καλείται» όπως γράφει για τη Μακεδονία «εν Θρήκη, η νυν Μακεδονία καλείται» (Βιβλ. 7α κεφ.1). Εάν λοιπόν οι αγαπητοί μας γείτονες ορέγονται και επιθυμούν να αποκτήσουν κάποιο ιστορικό όνομα, που να εκφράζει το παρελθόν τους, την ιστορία και τον χαρακτήρα τους, δέν έχουν παρά να αποδεχθούν αυτό που είχαν επί χίλια και πλέον χρόνια, πριν χάσουν την αυτοσυνειδησία και την ιστορική τους μνήμη και ταυτότητα.
Ούτε απάτορες ούτε αμήτορες ούτε αγενεαλόγητοι ούτε «αβάπτιστοι» υπήρξαν και είναι (και πατέρες και μητέρες είχαν τους Δαρδάνιους ή Δάρδανες, και όνομα είχαν). Αλλά το να θέλουν να απαλείψουν ή να λησμονήσουν το παρελθόν, την ονομασία και την ιστορία τους ή «ποιούμενοι τη νήσσα» να λοφάζουν και να μή θέλουν να βγάλουν στην επιφάνεια την πραγματική πατρογονική τους ονομασία αλλ΄ αντίθετα να ωρέγονται να ιδιοποιηθούν αλλότρια ονόματα, ιστορία, παρελθόν, ταυτότητα και συνείδηση, αποδεικνύει ότι όχι μόνον διακατέχονται από αισθήματα μειονεκτικότητας (πράγμα που δεν τους τιμά, διότι είναι ωσάν να θέλουν να διαγράψουν τους γονείς και προπάτορές τους ως και την ιστορική τους πραγματικότητα,) αλλά και επεκτατικές βλέψεις και μελλοντικές διεκδικήσεις σε βάρος της Μακεδονίας και κατ΄ επέκταση σε βάρος της Ελλάδας. Εσείς όμως κ.κ. Ελληνες Βουλευτές ως ταχθέντες και ορκισθέντες να φυλάσσετε τις «Θερμοπύλες» του έθνους, οφείλετε να αγρυπνείτε και να μη επιτρέψετε τη διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας.
Ακούσας δε ταύτα και νομίσας αναγκαίον είναι βοηθείν κατα τάχος τη Μακεδονία… μετά σπουδής εποιείτο την επάνοδον… Παραγενομένου δ΄ αυτού της Μακεδονίας, ακούσαντες οι Δαρδάνιοι παρά Θρακών τινων αυτομόλων την παρουσίαν Φιλίππου, καταπλαγέντες παραχρήμα διέλυσαν τήν στρατείαν, καίπερ ήδη σύνεγγυς όντες της Μακεδονίας. Φιλιππος δε πυθόμενος την των Δαρδανέων μετάνοιαν τους μεν Μακεδόνας διαφήκεν πάντας επί την της οπώρας συγκομιδήν..». Βλέπε καί βιβλ.5,97, βιβλ. 25,6 και βιβλ.28,8.
5. Ο ρήτορας Μάλχος έγραφε τον Ε΄αι. μ.Χ. στο « Εκλογαί περί πρέσβεων Ρωμαίων προς έθνη» για γεγονότα του 479 μ.Χ.: « δειν ουν, ει αυτώ πείθοιτο, εκλιπείν μεν την Ηπειρον και τας αυτόθι πόλεις (ουδενί γαρ είναι φορητόν πόλεις ούτω μεγάλας, των οικητόρων εκβληθέντων, υπ΄αυτού κατέχεσθαι) ελθείν δε εις Δαρδανίαν» (P.G. τ.113 στ.765) . Και λίγο πιό κάτω σημείωνε: «….αλλά νυν μεν αυτούς εάν αυτού επιχειμάσαι, μήτε πρόσω χωρούντας <ων> έχουσι πόλεων μήτε επιφθείροντας συνθέμενον δε περί πάντων επί τούτοις άμα τω ήρι πέμψαι τον άξοντα επί την Δαρδανίαν……. » (P.G. τ.113 στ.768).
6. Ο γραμματικός Ιεροκλής (εποχή Ιουστινιανού, 6ος αι. μ.Χ.) στον «Συνέκδημό» του (όπου καταχωρίζονται οι επαρχίες της Βυζαντινής αυτοκρατορίας) γράφει ……: « ις΄ Επαρχία Δαρδανίας, υπό ηγεμόνα, πόλεις γ΄ Σκούπο (τα σημερινά Σκόπια) μητρόπολις, Μηρίων, Ουλπιανά», 7. Αυτά ακριβώς επαναλαμβάνει και ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος (10ος αι. μ. Χ) στο «περί θεμάτων» έργο του. (P.G. τ.113 στ.145) 8. Τέλος και ο Ι. Ζωναράς στην επιτομή της ιστορίας του έγραφε (τ. 2 σ.294): « …ως δε ο Απούσιος τη χώρα αυτού ισχυρώς ενέκειτο και οι Δάρδανοι την πρόσορον σφίσι Μακεδονίαν εκακούργουν, οικούσι δ΄ ούτοι υπέρ τε Ιλλυριών καί υπέρ Μακεδόνων» (΄Αρα και εδώ διακρίνονται οι Δαρδάνιοι των Μακεδόνων και η Δαρδανία της Μακεδονίας). Εξ αυτών των ολιγίστων ιστορικών μαρτυριών συνάγεται ότι η Δαρδανία ποτέ δεν ήταν Μακεδονία αλλ΄ απλά «πρόσορος» (όμορος, γειτονική) και μάλιστα σχεδόν πάντοτε εχθρικά διακείμενη προς τη Μακεδονία.
Εάν η Δαρδανία εθεωρείτο Μακεδονία, άρα Ελλάδα, και οι Δαρδάνιοι ως Μακεδόνες-Ελληνες και όχι Ιλλυριοί τότε π.χ. ο Στράβων θα έγραφε «έστι μεν ουν Ελλάς και η Δαρδανία», όπως γράφει για τη Μακεδονία (Βιβλ. 7 κεφ. 1) ή έστω «έστι μεν ουν Μακεδονία και η Δαρδανία» ή θα έγραφε το: «εν Μακεδονία, η νυν Δαρδανία καλείται» όπως γράφει για τη Μακεδονία «εν Θρήκη, η νυν Μακεδονία καλείται» (Βιβλ. 7α κεφ.1). Εάν λοιπόν οι αγαπητοί μας γείτονες ορέγονται και επιθυμούν να αποκτήσουν κάποιο ιστορικό όνομα, που να εκφράζει το παρελθόν τους, την ιστορία και τον χαρακτήρα τους, δέν έχουν παρά να αποδεχθούν αυτό που είχαν επί χίλια και πλέον χρόνια, πριν χάσουν την αυτοσυνειδησία και την ιστορική τους μνήμη και ταυτότητα.
Ούτε απάτορες ούτε αμήτορες ούτε αγενεαλόγητοι ούτε «αβάπτιστοι» υπήρξαν και είναι (και πατέρες και μητέρες είχαν τους Δαρδάνιους ή Δάρδανες, και όνομα είχαν). Αλλά το να θέλουν να απαλείψουν ή να λησμονήσουν το παρελθόν, την ονομασία και την ιστορία τους ή «ποιούμενοι τη νήσσα» να λοφάζουν και να μή θέλουν να βγάλουν στην επιφάνεια την πραγματική πατρογονική τους ονομασία αλλ΄ αντίθετα να ωρέγονται να ιδιοποιηθούν αλλότρια ονόματα, ιστορία, παρελθόν, ταυτότητα και συνείδηση, αποδεικνύει ότι όχι μόνον διακατέχονται από αισθήματα μειονεκτικότητας (πράγμα που δεν τους τιμά, διότι είναι ωσάν να θέλουν να διαγράψουν τους γονείς και προπάτορές τους ως και την ιστορική τους πραγματικότητα,) αλλά και επεκτατικές βλέψεις και μελλοντικές διεκδικήσεις σε βάρος της Μακεδονίας και κατ΄ επέκταση σε βάρος της Ελλάδας. Εσείς όμως κ.κ. Ελληνες Βουλευτές ως ταχθέντες και ορκισθέντες να φυλάσσετε τις «Θερμοπύλες» του έθνους, οφείλετε να αγρυπνείτε και να μη επιτρέψετε τη διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας.
Αντίθετα να επιμείνετε, ως σύγχρονοι Κυναίγειροι, η μεν χώρα τους να αποκαλείται εφεξής διεθνώς «ΔΑΡΔΑΝΙΑ» και οι ίδιοι «ΔΑΡΔΑΝΕΣ ή ΔΑΡΔΑΝΙΟΙ». Σε καμμιά όμως περίπτωση δεν έχουν το ιστορικό δικαίωμα, πολύ δε περισσότερο και εσείς να συγκατανεύσετε, η χώρα τους να ονομάζεται «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ούτε βέβαια έστω με κάποιον σύνθετο γεωγραφικό προσδιορισμό αυτής, ούτε οι ίδιοι «ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ».
ΠΕΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΗΣ
https://olymposhellasgr.blogspot.com/2020/10/1000.html