Έργα που βυθίζονται μέσα σε ένα αφηρημένο, ονειρικό και συνάμα πλαισιωμένο με ψήγματα πραγματικότητας
περιβάλλον. Έργα που δεν επιδιώκουν την αυθεντία της μιας ανάγνωσης αλλά που ίσα – ίσα ενθαρρύνουν την πολλαπλή νοηματοδότηση, ακόμα και όταν ο ζωγράφος επιλέγει να ξετυλίξει τον μίτο της έμπνευσής του ενσωματώνοντας μια αποκομμένη λέξη ή μια φράση στο τελάρο του. Αμφίσημες εικόνες που τελικά κινητοποιούν ψυχικές διεργασίες στον παρατηρητή. Αυτό είναι το ζωγραφικό σύμπαν του εικαστικού Θανάση Καραμήτα, ενός καλλιτέχνη ευαίσθητου που δεν αγαπά τους μονόλογους. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ερώτηση «ποιο είναι το καλύτερο κομπλιμέντο που έχετε δεχθεί ποτέ;» εκείνος απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη: «Κάποτε ένας κύριος μου είπε: «Ξέρεις, δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις, αλλά μου αρέσει αυτό που κάνεις».
περιβάλλον. Έργα που δεν επιδιώκουν την αυθεντία της μιας ανάγνωσης αλλά που ίσα – ίσα ενθαρρύνουν την πολλαπλή νοηματοδότηση, ακόμα και όταν ο ζωγράφος επιλέγει να ξετυλίξει τον μίτο της έμπνευσής του ενσωματώνοντας μια αποκομμένη λέξη ή μια φράση στο τελάρο του. Αμφίσημες εικόνες που τελικά κινητοποιούν ψυχικές διεργασίες στον παρατηρητή. Αυτό είναι το ζωγραφικό σύμπαν του εικαστικού Θανάση Καραμήτα, ενός καλλιτέχνη ευαίσθητου που δεν αγαπά τους μονόλογους. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ερώτηση «ποιο είναι το καλύτερο κομπλιμέντο που έχετε δεχθεί ποτέ;» εκείνος απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη: «Κάποτε ένας κύριος μου είπε: «Ξέρεις, δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις, αλλά μου αρέσει αυτό που κάνεις».
Αυτό σήμαινε δηλαδή ότι κάτι τον άγγιξε. Ναι, δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο να σου αρέσει κάτι στο 100%.
Το ζητούμενο όμως είναι να μην σου περάσει αδιάφορο.
Να ανοίξει μια κουβέντα.
Να προκύψει μια σύμπτωση απόψεων και – γιατί όχι: - μια αντίρρηση…»
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΕΛΙΔΟ αφιέρωμα στον Κατερινιώτη ζωγράφο του περιοδικού του «Βήματος» με αφορμή την έκθεση έργων του στη γκαλερί Τεχνοχώρος στα Ιωάννινα (μέχρι τις 30 Μαΐου) με τον τίτλο «Η ποιητική του χώρου».
Η κριτικός και ιστορικός τέχνης Ειρήνη Γρηγοριάδου σημειώνει:
« Οι χώροι του Καραμήτα παραπέμπουν σε αυτό που ο Γάλλος φιλόσοφος Γκαστόν Μπασλάρ ονομάζει «ποιητική του χώρου», στην ποιητική της φαντασία, των συναισθημάτων, των αισθήσεων, της γεωμετρίας, αντιπαραθέτοντας μεταβατικές καταστάσεις.
Πρόκειται για οριακούς χώρους στους οποίους συνδιαλέγονται το οικείο με το ανοίκειο, το μέσα με το έξω, η κίνηση με τη στάση, η ασφάλεια με την αβεβαιότητα, η ελευθερία με την απαγόρευση».
Πιο ωραία δεν θα μπορούσε να είναι. Εμείς δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα. Παρά μόνο να ευχηθούμε τον ζωγράφο της πόλης μας να φτάσει τα όνειρά του.
***
Η Πιερία έχει πολιτισμό που αναγνωρίζεται εκτός των ....ορίων της.
Αυτό είναι το ηθικό κέρδος του καλλιτέχνη, του δημιουργού.
Αλλά στον τόπο μας για να στρέψουμε το βλέμμα με σεβασμό σε κάποιον δημιουργό, πρέπει να μας τον "αναγνωρίσουν", ή να τον ανακαλύψουν άλλοι!
Πηγή: Ολύμπιο Βήμα http://olympiobima.gr/o-thanasis-karamitas-sto-vimagazino