Όλοι ξέρουμε -και έχουμε ζήσει από πρώτο χέρι- την ανάγκη να έχουμε φίλους.
Τώρα, πώς γίνεται
και καταφέρνουν και καλύπτουν τα κενά μας, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Και είναι σημαντικό να δεχτούμε τους φίλους μας, για το τι φέρνει ο καθένας στη ζωή μας.
Σαββατόβραδο σήμερα -με καραντίνα- και ο Φίλος μου ο Θανάσης μου τηλεφώνησε και με ρώτησε πως περνάω τις δύσκολες -για όλους μας- ώρες.
Ο Θανάσης, χωρίς ίχνος υπεροχής, φέρεται σε όλους μας με πολύ σεβασμό, μας δίνει έμπνευση και μας "ταξιδεύει" σε μέρη που δεν είχαμε μέχρι τώρα φανταστεί..
Μπορεί να κάνουμε αστεία μεταξύ μας, μπορεί να υπάρχουν πειράγματα, αλλά πάντα αναγνωρίζει και εκτιμά αυτά που έχουμε να προσφέρουμε από τον "άμβωνα" μας το ραδιόφωνο.
Είναι Φίλος που νοιάζεται για εμάς, καταλαβαίνει τα προβλήματά μας, μπορεί να μπαίνει στη θέση μας και μας στηρίζει στις στιγμές ανάγκης...και όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά, νιώθει χαρούμενος για εμάς.
Ο Θανάσης φίλοι μου είναι ξεχωριστός, έχει την προσωπικότητά του και εστιάζοντάς τον, εκτιμώ ότι είναι ένας αξιόλογος συνεργάτης, που βρίσκεται πάντα δίπλα μας.
Κατά τη διάρκεια της ζωής μας, οι "δρόμοι" όλων των ανθρώπων διασταυρώνονται, με κακούς και καλούς ανθρώπους που θα μας εμπνεύσουν και άλλους που στα κρυφά (ή στα φανερά) θα προσπαθήσουν να κόψουν τα φτερά ή να κλέψουν λίγη από τη λάμψη μας.
Ο Θανάσης Μπίντας είναι ο Άνθρωπος από τα παλιά, ήρθε και θα μείνει μέχρι το τέλος μαζί μας.
Και το μόνο σίγουρο για μένα είναι ότι "ανοίγει" τους ορίζοντές μου και αισθάνομαι πολύ τυχερός.
* Ο Θανάσης Μπίντας είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Νις της Σερβίας, χρηματοδότησε και συνέβαλε στην ίδρυση της έδρας των "Ελληνικών Σπουδών" όπου και ορίστηκε καθηγητής το 1997.
*ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΧΡΥΣΙΚΟΥ
