υπερβολής και αναμνήσεις συγκρούσεων αυτό είναι η Γκορτσιά!
Όχι μόνο γιατί συμβόλιζε όρια αλλά γιατί αποτελούσε και όριο στην σκληρή και απάνθρωπη, κυρίως για τα παιδιά κάποτε, δουλειά της καπνοκαλλιέργειας, στη φυτεία, στην τσάπα, στο σπάσιμο!
Αποτελούσε όριο και στους βοσκούς, κάποτε, που μεσημέριαζαν τους θερινούς μήνες αλλά και τους αγωγιάτες με τα υποζύγιά τους.
Η Γκορτσιά στο σύνορο ή στην άκρη του δρόμου ή στη μέση ενός αγρού- είναι λίγες πια- είναι πεισματάρικο δέντρο, σκληρό, ανθεκτικό, χωρίς ασθένειες, δεν θέλει ποτίσματα, κλαδέματα, ραντίσματα και περιποιήσεις και τα φρούτα του- ναι φρούτα- μπορεί να είναι μικρά αλλά δεν έχουν ίχνος δηλητηρίου επάνω τους, δεν έχουν καμία μετάλλαξη μέσα τους,και είναι πεντανόστιμα στην εποχή τους.
Έτσι και ο "Κλίκ" της άλλης φωτογραφίας με πείσμα "μελετάει" κάθε σελίδα γιατί είναι από τις αρχαιότερες φυλές ορνίθων χωρίς γενετικές τροποποιήσεις!
Κουράστηκε με το πληκτρολόγιο!
Αλλά το πείσμα του τον οδηγεί!!!
Σαν τη Γκορτσιά!!
Στο σύνορο!"
[...μια ωραία ανάρτηση του καθηγητή Αθανασίου Χαρίση στο facebook]