«Πριν από 53 χρόνια η χώρα μας ετοιμαζόταν για τις βουλευτικές εκλογές της 28ης Μαΐου 1967. Οι εκλογές αυτές δεν έμελλε να γίνουν. Τη νύχτα της 20ής προς 21η Απριλίου, το Κοινοβουλευτικό πολίτευμα κατηργήθη πραξικοπηματικά και η πατρίδα μας μπήκε στη σκοτεινή περίοδο της 7χρονης δικτατορίας. Το βαρύ τίμημα της εκτροπής εκείνης το βλέπουμε σήμερα στην Κύπρο όπου παραμένει υπό παράνομη κατοχή το 40% της έκτασής της, ενώ η καταπάτηση των δημοκρατικών ελευθεριών στη χώρα μας επέφερε ανυπολόγιστο ανθρώπινο πόνο και δεινή περιθωριοποίηση της πατρίδος μας διεθνώς. Η Μεταπολίτευση του 1974 διετράνωσε πως η Δημοκρατία δικαίω ουδέποτε κατελύθη και δρομολόγησε την πιο μακρά και πιο βαθειά δημοκρατική πορεία μας.
Σήμερα που η χώρα μας δοκιμάζεται, αλλά και ανταποκρίνεται σε πρωτόγνωρη δοκιμασία με επίδειξη σωτήριας ατομικής και συλλογικής ευθύνης αντιλαμβανόμαστε, ακόμη περισσότερο, γιατί κανείς δεν δικαιούται να ‘‘προφυλάξει’’ έναν λαό από τις επιλογές του, καταπατώντας την ελευθερία του.
Η χώρα μας ελεύθερα και υπεύθυνα έχει προχωρήσει στις μεγάλες και σωστές ιστορικές επιλογές της. Το ίδιο ελεύθερα και υπεύθυνα αντιμετωπίζει μία πρωτοφανή υγειονομική κρίση δίνοντας παγκοσμίως ένα καλό παράδειγμα πως μία μαχόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία τελικά προστατεύει όχι μόνο τις συνταγματικές ελευθερίες των πολιτών της, αλλά και τις ίδιες τις ζωές τους.
Γι’ αυτό και οφείλουμε ατομικά και συλλογικά να υπηρετούμε με υπευθυνότητα το πολύτιμο όσο και απαιτητικό δημοκρατικό μας πολίτευμα και να μην επιτρέψουμε ποτέ πια, κατά τους συνταγματικούς ορισμούς αλλά και εκείνους της συνείδησής μας, την υπονόμευση και κατάλυσή του».