Κοιτάζω από την κορυφή τον γολγοθά μου
σα μικρός θεός
τα μαρτύρια των σκέψεων μου
που βασανίζονται τις νύχτες
που εσείς έρχεστε σαν άγγελοι διαφθοράς
να ξελογιάσετε
εκ νέου,
τις αγαθές προθέσεις των πόθων-εκτός
ορίων της ανθρώπινης μου λογικής –
Αν πάσχισα να ανέβω τον Γολγοθά μου προσδοκώντας την Ανάσταση
η επιστροφή
δε θα είναι απλά η «κατηφόρα» μου στους πρόποδες της πραγματικότητας
αλλά η αποδοχή της …
ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Με κόπους στο σκοτάδι
Ανηφορίζεις το Γολγοθά σου
με ελπίδα,
ένας άγγελος
να σου χαρίσει την Ανάσταση.
ΦΩΣ
Στο φως της Λαμπρής μας
δια-σκορπίζονται
οι εχθρικές ρυτίδες
στα πικραμένα πρόσωπα
με τον ιδρώτα των παθών βαμμένο
ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Θυμίαμα σπονδής
εξαγνίζει το σώμα
στην κοινωνία της γαλήνης .
Νότες βυζαντινής μελωδίας
βαπτίζουν το πνεύμα
στο περιθώριο της μετάνοιας…
Στη φλόγα που λικνίζεται
σε κέρινο κορμάκι
το βλέμμα ταξιδεύει.
Στις κατακόμβες της πίστης και
στης γαλήνης σου
το φως.
Ύμνος ερωτικού μεγαλείου.
Από τη συλλογή
Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΡΟΜΠΟΛΑ
του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου-2003
