και στις παλιές αλάνες, το πασίγνωστο τσιλίκι,
το πήρε μαζί του ο χρόνος, όπως και τόσα άλλα παιχνίδια που άνθισαν πολλές δεκαετίες πριν και υπάρχουν τώρα μόνο ως τρυφερές αναμνήσεις στις συζητήσεις των παλαιοτέρων.
Το τσιλίκι πέρα από τη συμμετοχή των εξασκημένων παιδιών απαιτούσε δύο ειδών βέργες κομμένες από το δέντρο κρανιά που υπήρχε στα δάση, τις οποίες βέργες ξεφλούδιζαν και έκοβαν σε διαφορετικό μήκος την καθεμιά. Η μεγάλη, δυνατή βέργα των 80 εκατοστών ήταν το τσιλίκι και η άλλη , η μικρότερη των 40 εκατοστών ήταν το μπιρλίκι.
Υπήρχαν διάφορες εκδοχές του παιγνιδιού. Μία από αυτές μπορούμε να πούμε ότι ήταν μακρυνός συγγενής - πολύ μακρυνός όμως - του αμερικάνικου παιχνιδιού …μπέϊζμπολ, του δημοφιλούς παιχνιδιού στο οποίο κάποιος ρίχνει το μπαλάκι και κάποιος άλλος το γυρίζει πίσω χτυπώντας το με ένα ρόπαλο.
Τηρουμένων των αναλογιών, στο τσιλίκι οι παίχτες που κρατούσαν τη μεγάλη βέργα απωθούσαν με δυνατό χτύπημα τη μικρή βέργα, το μπιρλίκι. Κατά τα άλλα και στο τσιλίκι μετρούσαν πόντους προκειμένου να αναδείξουν τον νικητή. Με το χρόνο οι πόλεις και οι γειτονιές μας άλλαξαν. Το χώμα έγινε τσιμέντο, οι αλάνες χτίστηκαν, οι δρόμοι δεν είναι πλέον κατάλληλοι για τέτοιου είδους παιχνίδια. Έτσι, το δικό μας …μπέϊζμπολ ανήκει πια στο παρελθόν.
Πηγή:floriniotika.gr