με τα δύο φύλα επιδρούν στις πεποιθήσεις που
διαμορφώνουμε για αυτά και στους αντίστοιχους αποδεκτούς κοινωνικούς ρόλους.
Ο σεξισμός αναφέρεται στο σύνολο των πεποιθήσεων και των συμπεριφορών που αντικατοπτρίζουν την αρνητική εκτίμηση ενός συνόλου ατόμων εις βάρος κάποιου άλλου ή μιας ομάδας ατόμων, χρησιμοποιώντας ως αξιολογικό κριτήριο το φύλο τους και προωθούν την κοινωνική ανισότητα ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες.
Το συνηθέστερο θύμα του σεξισμού είναι οι γυναίκες. Οι διάφορες κοινωνικές ταυτότητες που υιοθετούμε σχετικά με τα δύο φύλα επιδρούν στις πεποιθήσεις που διαμορφώνουμε για αυτά και στους αντίστοιχους αποδεκτούς κοινωνικούς ρόλους.
Ο πρόδηλος σεξισμός εις βάρος των γυναικών μπορεί να φαίνεται πως εκλείπει, όμως, σύμφωνα με μελέτες, στην πραγματικότητα δεν ισχύει αυτό, απλώς λαμβάνει χώρα υπογείως και καθίσταται λανθάνων, ιδίως σε ό, τι αφορά την αγορά εργασίας. Η γυναίκα δεν έχει τη θέση που δικαιούται στο χώρο εργασίας και αν νομίζουμε ότι αυτό είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν, εθελοτυφλούμε.
Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που υποστηρίζουν πως η θέση της γυναίκας είναι να βρίσκεται στο σπίτι. Να φροντίζει σπίτι και παιδιά, υπηρετώντας το ρόλο της καλής συζύγου, της καλής μητέρας και νοικοκυράς, που οφείλει να κρατάει την οικογένεια δεμένη, γιατί όπως πιστεύεται, η ένταξη των γυναικών στο χώρο εργασίας αποσταθεροποίησε μια δεδομένη κατάσταση πολλών αιώνων, φέρνοντας ανισορροπία στο θεσμό της οικογένειας.
Σίγουρα στην εποχή μας είναι πιο αποδεκτό και λογικό να θέλει και η γυναίκα να συνεισφέρει οικονομικά στο σπίτι (δεν είναι τόσο αποδεκτό σαν κίνητρο εργασίας η ανάγκη της γυναίκας να δημιουργεί, να νιώθει πως είναι παραγωγική κι αποδοτική), αν και κάποιες γυναίκες χρειάζονται ακόμα την έγκριση του συζύγου τους για κάτι τέτοιο.
Όμως, είναι πιο κοινωνικά αποδεκτό να εργαστεί σε μια πιο “εύκολη” δουλειά, σε μια «γυναικεία», που θα έχει πιο ευέλικτο και μικρό ωράριο, με λιγότερες απαιτήσεις και υποχρεώσεις, και φυσικά με λιγότερες ευθύνες στις οποίες θα είναι πιο πιθανό να καταφέρει να ανταποκριθεί «επαρκώς», όπως ένας άνδρας, ακριβώς επειδή είναι γυναίκα. Και το να είσαι γυναίκα σύμφωνα με τη λογική ορισμένων είναι κάτι συνυφασμένο με λιγότερες ικανότητες και μικρότερη επαγγελματική απόδοση. Οι άνδρες απλώς θεωρούνται καλύτεροι και πιο ικανοί, χρισμένοι με το αυτονόητο δικαίωμα του να λένε και να κάνουν ό, τι θέλουν μόνο και μόνο επειδή είναι άντρες.
Και φυσικά οι γυναίκες στο χώρο εργασίας έχουν λιγότερες ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης συγκριτικά με τους άνδρες, έχουν μικρότερες πιθανότητες να βρεθούν ιεραρχικά σε μια ανώτερη θέση με περισσότερες ευθύνες και κυρίως να ηγούνται των ανδρών, ενώ έχουν χαμηλότερες οικονομικές απολαβές έναντι των ανδρών, ακόμα κι αν εργάζονται στην ίδια ακριβώς θέση. Επειδή είναι γυναίκες. Και λόγω της βιολογικής τους κατασκευής, των ορμονών τους, των συναισθηματισμών και της «γυναικείας ευαισθησίας» που τις διακατέχει, οι ικανότητές τους αμφισβητούνται.
Εφόσον οι γυναίκες είναι συχνότερα τα θύματα σεξιστικών επιθέσεων, είναι πιο συνειδητοποιημένες για τις άδηλες διακρίσεις εις βάρος τους και τις πρακτικές που εφαρμόζονται για να υποτιμηθούν οι γυναίκες, τα επιτεύγματά τους και οι δυνατότητες που έχουν στον επαγγελματικό χώρο. Οπότε, βρίσκονται σε εγρήγορση για το όλο φαινόμενο και είναι πιο εύκολο να ταυτιστούν με γυναίκες που δέχονται σεξιστικές διακρίσεις.
Τους είναι πιο εύκολο να παρατηρήσουν τις μικρές λεπτομέρειες σε λεκτικές και μη συμπεριφορές που κρύβουν σεξισμό, σε αντίθεση με τους άνδρες, που επειδή είναι πιο σπάνιο να γίνουν στόχος σεξισμού είναι και λιγότερο δεκτικοί σε σαφείς σεξιστικές διακρίσεις κατά των γυναικών.
Επιπλέον, πέρα από το γεγονός πως οι άνδρες δυσκολεύονται να αντιληφθούν τέτοιου είδους διακρίσεις, οι γυναίκες πιο δύσκολα θα τις αναφέρουν σε κάποιον ανώτερο (π.χ. στον προϊστάμενο). Συνήθως σιωπούν ή μπορεί να χρησιμοποιήσουν το χιούμορ ως άμυνα. Άλλωστε συχνά χαρακτηρίζονται ως υπερβολικές, παράλογες, ψυχρές, παραπονιάρες και υπερευαίσθητες.
Όταν βρεθείς σε μειονεκτική θέση η γνωστική σου αντίληψη κινητοποιείται και βρίσκεσαι σε εγρήγορση για να προσέχεις για ανάλογες συμπεριφορές που θα μπορούσαν να σε φέρουν σε παρόμοια θέση μελλοντικά. Όπως αν δεχόσουν μια επίθεση στο δρόμο. Αυτό θα σε καθιστούσε πιο προσεκτικό κι ετοιμοπόλεμο για να αποφύγεις την πιθανότητα να βρεθείς σε ανάλογη δυσμενή θέση.
Η αίσθηση της ανισότητας, της αδικίας και της μη αναγνώρισης κι επιβράβευσης είναι λογικό να οδηγεί σε πτώση της εργασιακής ικανοποίησης, των κινήτρων και συνεπακόλουθα της εργασιακής απόδοσης, σύμφωνα με έρευνες. Είναι αναγκαία η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση όλων μας για τη μείωση των σεξιστικών αντιλήψεων και των δύο φύλων και την εξάλειψη του φαινομένου. It’s not a man’s world after all.