Συγκινητικότατη η παράσταση «ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ, Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΝΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ» απότην ομάδα ΑΚΟΥE ΟΡΑ του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, με πλήθος συντελεστών, επαγγελματιών ηθοποιών, άριστου Σκηνοθέτη, με την άκρως ενδιαφέρουσα επισήμανση ότι τόσο ο συγγραφέας της ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ, ο φίλτατος Σάκης Μπίντας, έδωσε τον καλύτερο εαυτό του στη συγγραφή του πονήματος, απόλυτα τεκμηριωμένου ιστορικά, και ότι η πρωταγωνίστρια ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ, ανεπανάληπτη στο ρόλο της -μέσα στη θύελλα των εκρήξεων της βασιλομήτορος, που προκαλούσαν απανωτά συγκλονιστικά γεγονότα τόσο με το σύζυγό της (πολυγαμικό) Φίλιππο, όσο και με τον Μεγαλέξανδρο, τον τρισένδοξο και τόσο πρόωρα χαμένο -, η πρωταγωνίστρια λοιπόν κατάγεται από τον τόπο μας, τον Κορινό Πιερίας.
Το όλο έργο συγγραφικά αποδεικνύει ότι ο Σάκης Μπίντας ( που έχει συνθέσει και έχει παρουσιάσει εδώ και αλλού και άλλο δραματικό έργο με τον Φίλιππο Β’ της Μακεδονίας με μουσική του αείμνηστο συντοπίτη μας Δέλλιου) είναι σπουδαίο ταλέντο στη δραματοποίηση ιστορικών γεγονότων, και ιδίως των πρωταγωνιστών της Μακεδονικής Αυλής, των Αιγών και της Πέλλας, σήμερα μάλιστα ιδιαίτερα σημειολογικά για το θέμα της Μακεδονίας που ταλανίζει τον τόπο μας συνέχεια (μετά τον Μεγαλέξανδρο), απλωμένη στην «κλίνη του Προκρούστη» για να την τεμαχίζουν οι γείτονες, οι πάτρωνές τους και οι σύγχρονοι δυνάστες εν γένει της γης, ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Δυστυχώς, σε ένα βαθμό και η συμφωνία των Πρεσπών είναι «προκρούστεια λύση», ιδίως στο θέμα ιθαγένειας και Γλώσσας. Τουλάχιστον εκεί απαιτείτε διόρθωση.
Επίσης σημειολογικό και … συνωμοτικό της συμπεριφοράς του Σύμπαντος είναι το γεγονός ότι την Ολυμπιάδα ενσαρκώνει θαυμάσια η καταγόμενη από τον Κορινό πρωταγωνίστρια, καθώς πιθανολογείται με ισχυρή επιχειρηματολογία ότι ΕΚΕΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ (!!) μετά το κυνήγι της και τη δολοφονία της από τον Κάσσανδρο, γιο του Αντίπατρου, στα πλαίσια τρομερών δολοπλοκιών, εκδικήσεων, αντεκδικήσεων, προδοσίας, φιλοδοξίας, αρχομανίας στρατηγών κλπ.
Το θεατρικό σχήμα των Σερρών δέθηκε με την παράσταση ακατάλυτα με το υποψιασμένο ιστορικά και θεατρικά κοινό της Κατερίνης, έχοντας κάνει σπουδαία αρχή. Να περιμένουμε ασφαλώς συνέχεια.
Οσο για τον αγαπητό Σάκη Μπίντα, είμαστε σίγουροι ότι θα … ξαναχτυπήσει λίαν συντόμως και με άλλο έργο του, πεζό ή ποιητικό, για να λειτουργήσει όπως η μύγα του Σωκράτη, μήπως και «ξυπνήσουν» πολλοί από τους καθ’ ύλην ιθύνοντες που έχουν γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη λαμπρή μα ξεχασμένη ιστορία του τόπου μας. Τη Μακεδονία, σχετικοί και προπαντός άσχετοι την επικαλούνται για να στήσουν πολιτικές καριέρες και αν το πετύχουν καταπίνουν ύστερα τη γλώσσα τους. Όμως πρέπει να προτιμούμε την της γνώσης. Παρά την μακαριότητα της άγνοιας με υποκριτική αγάπη για τον τόπο μας.
Θα το ξαναγράψουμε. «Αν οι Δελφοί αποτελούν τον ομφαλό της Γης, ο Όλυμπος είναι ο Εγκέφαλός της, και η Πιερία η πλέον γόνιμη πεδιάδα, είναι η μήτρα της Γης, (με τους θεούς να ανεβοκατεβαίνουν, κατά τον Όμηρο, συχνότατα μέσω της Πίειρας γης στα δρομολόγιά τους). Και εμείς είμαστε ευτυχείς θνητοί που κατοικούμε στους κροτάφους του Εγκέφαλου της Ανθρωπότητας, με μέθεξη και στο δόγμα του Πατροκοσμά του Αιτωλού που γράφει: «Μακάριοι οι παροικούντες εις τους πρόποδας του Ολύμπου».
Επιλογικά, οι θεατές της χθεσινής παράστασης απόλαυσαν όλους τους συντελεστές της, αποχωρώντας έμπλεοι ισχυρών συναισθημάτων, περισσότερο Μακεδόνες, και προπαντός με ανυψωμένη σε λαμπρό βάθρο την ιδέα της Γυναίκας, που στην αρχαία Ελλάδα, δεν ήταν res (πράγμα), όπως σε όλους σχεδόν τους άλλους λαούς αλλά ισάξια, ισοδύναμη και ενίοτε ισχυρότερη από τους άνδρες (Ελπινίκη, Ασπασία, Καλλιπάτειρα, Αντιγόνη κτλ).
Σίγουρα θα τα ξανά πούμε.
Επίσης σημειολογικό και … συνωμοτικό της συμπεριφοράς του Σύμπαντος είναι το γεγονός ότι την Ολυμπιάδα ενσαρκώνει θαυμάσια η καταγόμενη από τον Κορινό πρωταγωνίστρια, καθώς πιθανολογείται με ισχυρή επιχειρηματολογία ότι ΕΚΕΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ (!!) μετά το κυνήγι της και τη δολοφονία της από τον Κάσσανδρο, γιο του Αντίπατρου, στα πλαίσια τρομερών δολοπλοκιών, εκδικήσεων, αντεκδικήσεων, προδοσίας, φιλοδοξίας, αρχομανίας στρατηγών κλπ.
Το θεατρικό σχήμα των Σερρών δέθηκε με την παράσταση ακατάλυτα με το υποψιασμένο ιστορικά και θεατρικά κοινό της Κατερίνης, έχοντας κάνει σπουδαία αρχή. Να περιμένουμε ασφαλώς συνέχεια.
Οσο για τον αγαπητό Σάκη Μπίντα, είμαστε σίγουροι ότι θα … ξαναχτυπήσει λίαν συντόμως και με άλλο έργο του, πεζό ή ποιητικό, για να λειτουργήσει όπως η μύγα του Σωκράτη, μήπως και «ξυπνήσουν» πολλοί από τους καθ’ ύλην ιθύνοντες που έχουν γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη λαμπρή μα ξεχασμένη ιστορία του τόπου μας. Τη Μακεδονία, σχετικοί και προπαντός άσχετοι την επικαλούνται για να στήσουν πολιτικές καριέρες και αν το πετύχουν καταπίνουν ύστερα τη γλώσσα τους. Όμως πρέπει να προτιμούμε την της γνώσης. Παρά την μακαριότητα της άγνοιας με υποκριτική αγάπη για τον τόπο μας.
Θα το ξαναγράψουμε. «Αν οι Δελφοί αποτελούν τον ομφαλό της Γης, ο Όλυμπος είναι ο Εγκέφαλός της, και η Πιερία η πλέον γόνιμη πεδιάδα, είναι η μήτρα της Γης, (με τους θεούς να ανεβοκατεβαίνουν, κατά τον Όμηρο, συχνότατα μέσω της Πίειρας γης στα δρομολόγιά τους). Και εμείς είμαστε ευτυχείς θνητοί που κατοικούμε στους κροτάφους του Εγκέφαλου της Ανθρωπότητας, με μέθεξη και στο δόγμα του Πατροκοσμά του Αιτωλού που γράφει: «Μακάριοι οι παροικούντες εις τους πρόποδας του Ολύμπου».
Επιλογικά, οι θεατές της χθεσινής παράστασης απόλαυσαν όλους τους συντελεστές της, αποχωρώντας έμπλεοι ισχυρών συναισθημάτων, περισσότερο Μακεδόνες, και προπαντός με ανυψωμένη σε λαμπρό βάθρο την ιδέα της Γυναίκας, που στην αρχαία Ελλάδα, δεν ήταν res (πράγμα), όπως σε όλους σχεδόν τους άλλους λαούς αλλά ισάξια, ισοδύναμη και ενίοτε ισχυρότερη από τους άνδρες (Ελπινίκη, Ασπασία, Καλλιπάτειρα, Αντιγόνη κτλ).
Σίγουρα θα τα ξανά πούμε.