"....πολλά είναι αυτά που δεν καταλαβαίνω ακόμα, όπως εκείνα τα περίεργα κάδρα με τα παράξενα πρόσωπα που βρίσκονται κρεμασμένα γύρω τριγύρω στο σαλόνι μας, τα τόσο αγριωπά...: Κολοκοτρώνης, Μιαούλης, Καραϊσκάκης, Αθανάσιος Διάκος, Ρήγας Φεραίος.....κτλ...
Στη γιορτή του πατέρα μου, που έρχονται και Τούρκοι, φίλοι και πελάτες του, για να του πουν χρόνια πολλά, κοιτάζουν κι εκείνοι με μεγάλη απορία όλα αυτά τα κάδρα και ρωτούν:
- Κυρ-Γιάννη, τί είναι όλοι ετούτοι;
- Συγγενείς μου είναι, Χασάν εφέντη.
- Μεγάλο συγγενολόι έχεις, κυρ-Γιάννη.
- Ναι, όλους τους συγγενείς μου τους έχω εδώ, μακρυνούς και κοντινούς.
- Άσκ ολσούν, κυρ-Γιάννη, καλός άνθρωπος είσαι για να αγαπάς έτσι όλο το σόι!
Σ΄εμένα, όμως, ο πατέρας μου κάποτε έδωσε άλλη εξήγηση:
- Αυτοί, παιδί μου, είναι που ΄δωσαν στην Ελλάδα τη λευτεριά.
- Και τι θα πει λευτεριά πατέρα;
Αναστέναξε εκείνος:
- Άμα μεγαλώσεις θα το μάθεις....."
ΓΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ,
ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΘΑ