[...] Η καλλιέργεια της παουλόβνιας, φαινόταν να είναι μία από τις πλέον προσοδοφόρες εναλλακτικές δραστηριότητες
του πρωτογενή τομέα και αφορούσε την παραγωγή ενός πανάκριβου ξύλου το οποίο αναπτυσσόταν με μεγάλη ταχύτητα. «Δένδρο του μέλλοντος» το χαρακτήριζαν. Το ταχύτερα αναπτυσσόμενο δένδρο στον κόσμο.Φυλλοβόλο. Για θερμοκρασίες από –20 ως + 40 βαθμούς C, ιδανικό για αμμώδη εδάφη ή για εδάφη που στραγγίζουν εύκολα. «Ξίνισε» με αυτό και κούνησε το κεφάλι του γεμάτος αμφιβολίες. Έβαλε κάτω τα χαρτιά του: «Η ακαθάριστη πρόσοδος από την ξυλεία της παουλόβνιας είναι από 3.200 ευρώ έως και 12.000 ευρώ ανά έτος και στρέμμα, ανάλογα με την ποιότητα του ξύλου, συν τα έσοδα από την πώληση των καυσόξυλων…Ιδανικό και για φυτείες βιομάζας. Δηλαδή για πέλετ ξύλου, με μεγάλη απόδοση σε υπερβολικά μικρό χρόνο. Και μια άλλη παράμετρος, τα δένδρα παουλόβνιας, βελτιώνουν τα οικολογικά εδάφη, λόγω της επίδρασης της λίπανσης από τα φύλλα που πέφτουν και λόγω του αζώτου που εκλύεται από το ριζικό σύστημα.Το ριζικό σύστημα όμως ήταν το αρνητικό στην καλλιέργεια καθώς απλώνονται σε βάθος μέχρι και 18 μέτρα!»
Εκτός από όλα αυτά τα «επαγγελματικά» για την καλλιέργεια του άρεσε που τα λουλούδια της παουλόβνιας που σχηματίζονται πριν τα φύλλα νωρίς την άνοιξη, σχηματίζονται σε ταξιανθίες 20-30 εκατοστά, σαν τσαμπιά λουλουδιών! Οι φωτογραφίες από ανθισμένες παουλόβνιες ήταν εκπληκτικής ομορφιάς!
Το επόμενο πρωί τηλεφώνησε σε έναν φίλο του γεωπόνο, συμφοιτητή από τη Γεωπονική, που βρήκε στο ιντερνέτ τυχαία στην αναζήτηση «παουλόβνια» και δραστηριοποιούνταν στην καλλιέργεια και την εισαγωγή φυτωρίων παουλόβνιας από το εξωτερικό.. Πήρε χαρτί και μολύβι, άρχισε τους υπολογισμούς, τους λογαριασμούς, τα συν τα πλην, τις συνθήκες καλλιέργειας.
«Χμ…άρα το ακαθάριστο έσοδο από την ξυλεία της παουλόβνιας είναι από 3.200 ευρώ έως και 12.000 ευρώ ανά έτος και στρέμμα, πες 5.000 ευρώ κατά μέσο όρο, ανάλογα με την ποιότητα του ξύλου, βάλε και τα έσοδα από την πώληση των καυσόξυλων. Βάζω και αρωματικά φυτά στα ενδιάμεσα …»
Όλα ακούγονταν πολύ ωραία. Η απόφασή του όμως εξαρτιόταν από τον πιο βασικό παράγοντα: αν μπορούσε να το καλλιεργήσει στα δικά του χωράφια. Το αποφάσισε. Θα γέμιζε τα χωράφια του παουλόβνια. Το επόμενο βήμα ήταν να μιλήσει με έμπορους και εργοστάσια που αγόραζαν το προϊόν.