Stephen King ΝΕΚΡΩΤΑΦΙΟ ΖΩΩΝ

«Ήταν σχεδόν βέβαιος ότι ένα από τα πράγματα που είχε κρατήσει τον γάμο τους αλώβητο –όταν κάθε χρόνο χώριζαν τουλάχιστον δύο ή τρία γνώριμά τους ζευγάρια– ήταν ο σεβασμός που έτρεφαν και οι δύο για το μυστήριο• η αντίληψη που και οι δυο τους είχαν σε μεγάλο βαθμό ενστερνιστεί, χωρίς ποτέ να την εκφράσουν, ότι τελικά, όταν έφτανες στο “κάτω κάτω της γραφής”, δεν υπήρχε τέτοιο πράγμα όπως ο γάμος, δεν υπήρχε κανενός είδους ένωση – η κάθε ψυχή έστεκε μόνη, πέρα και πάνω από κάθε λογική. Αυτό ήταν το μυστήριο. Και όσο καλά κι αν πίστευες πως ήξερες τον σύντροφό σου, δεν έπαυες να πέφτεις πότε πότε σε τοίχο, ή μέσα σε σκοτεινούς, απύθμενους λάκκους. Και, μερικές φορές (σπάνια, δόξα τω Θεώ), να κατακρημνίζεσαι σε μια κατάμαυρη άβυσσο άγνωρης παραδοξότητας –κάτι σαν τις “αναταράξεις εν αιθρία” που μπορούν να πλήξουν ένα αεροσκάφος ανά πάσα στιγμή και χωρίς κανέναν προφανή λόγο–, να βρίσκεσαι αίφνης αντιμέτωπος με μια στάση ή μια άποψη την ύπαρξη της οποίας δεν είχες καν υποψιαστεί, με κάτι τόσο παράξενο (τουλάχιστον για σένα), που να φαντάζει σχεδόν ψυχωτικό. Σε τέτοιες περιστάσεις, κι αν ήθελες να κρατήσεις τον γάμο και την εχεφροσύνη σου, έσπευδες να προσπεράσεις το όλο πράγμα με ελαφρά πηδηματάκια, φροντίζοντας να υπενθυμίσεις στον εαυτό σου ότι μόνο ένας ανόητος θα μπορούσε ποτέ να θυμώσει με την ανακάλυψη μιας τέτοιας παραδοξότητας, μόνο ένας αδαής που θεωρεί ότι είναι εφικτό για μια διάνοια να γνωρίσει και να κατανοήσει πραγματικά μια άλλη».
Stephen King
ΝΕΚΡΩΤΑΦΙΟ ΖΩΩΝ
Μετάφραση Έφη Τσιρώνη
Εκδόσεις Κλειδάριθμος