27.7.24

"ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ" του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου -ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ, συλλογικός τόμος -εκδόσεις ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 2024[40 χρόνια "Παρέμβαση"]

           ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ
Πορφυρός ορίζοντας
πρελούδιο της αστερόφωτης νύχτας.
Ο ανδρώνας του αρχοντικού ευπρεπής,
οι τοίχοι στολισμένοι με μαυροπράσινες πικροδάφνες
οι πυρσοί φωτοβολούν,
τα ανάκλιντρα αναπαυτικά,η ατμόσφαιρα περίλαμπρη όπως προστάζει το επικείμενο συμπόσιο.
Χάρμα ειδέσθαι!
Φρόντισε για όλα ο Αμφιτρύων!
Τέρψη να προσφέρει σώματος 
και ανάταση ψυχής στους συνδαιτυμόνες.
Μια εγρήγορση ετοιμότητας σε εξέλιξη,
αγωνία,
υποδείξεις της τελευταίας στιγμής,
αθόρυβη κινητικότητα σχεδόν ευλαβική.
«Όλα να είναι στην εντέλεια» 
προστάζει ο Αμφιτρύων,
επιβλέποντας σχολαστικά τις ετοιμασίες
καθώς ο χρόνος αργοσβήνει στην κλεψύδρα.
Στο βάθος του ανδρώνα
αυλητρίδες με αραχνοΰφαντους χιτώνες,
διάφανους,
αποκαλυπτικούς του κάλλους 
των ωραίων κοριτσιών,
γελαστές και εύθυμες, 
μακρομαλλούσσες
χτενίζονται και σπαταλούν τα αρώματα από τις ληκύθους
πάνω στα καλλίγραμμα κορμιά τους,
πλέκουν λουλούδια στις πλεξούδες ,
σιγοτραγουδούν χαρούμενες
και καθρεφτίζονται ναρκισσιστικά την ομορφιά τους.
Ο αυλητής.
Ο Σειληνός.
Θαυματοποιοί.
Γελωτοποιοί.
Ακροβάτες.
Έτοιμοι όλοι. 
Σε αναμονή για την ωραία νύχτα.
Υπηρέτες.
Πολλοί υπηρέτες,
γεμίζουν τους κρατήρες και τους αμφορείς κρασί
και δροσερό νερό απ΄ τις υδρίες.
Μυρωδιές εισβάλλουν παντού από την γυναικονίτιδα.
Τα φαγητά ψήνονται στον πέτρινο φούρνο,
πάνω στα κάρβουνα από τις κληματσίδες.
Η οικοδέσποινα ετοιμάζει το δείπνο για τους συνδαιτυμόνες στον ανδρώνα!
Στα πυρωμένα κάρβουνα, ροδίζουν οι οβελίες.
Το πέπλο της νύχτας σκεπάζει απαλά τα χρώματα της δύσης.
Όλα έτοιμα στον ανδρώνα.
Περιχαρείς οι καλεσμένοι, ένας- ένας προβάλουν στο κατώφλι.
Ασπασμοί, καλωσορίσματα και εναγκαλισμοί!
Στα ανάκλιντρα τους συνοδεύει ο Αμφιτρύων.
-Η προνομία, αδειανή, περιμένει το τιμώμενο πρόσωπο.
Ο ανδρώνας ευπρεπής
οι συνδαιτυμόνες γεμίζουν το χώρο
 λάμψη και ζωή.
Συστάσεις και φιλοφρονήσεις και γέλια!
Υπηρέτες πηγαινοέρχονται σερβίροντας
ψητά και φρούτα και υδρίες προσφέρουν γεμάτες με κρασί.
Ευωδιαστές μυρωδιές πλημμυρίζουν τη σάλα.
Οι αυλητρίδες σα νεράιδες ξεγλιστρούν ανάμεσα από τους κίονες,
με τα καλλίγραμμα πόδια δρασκελούν
χορεύοντας με χάρη στις άκρες των δαχτύλων,
τις Μούσες υμνούν των Πιερίων.
Η χαρά διάχυτη παντού..
-Η προνομία ορφανή. Περιμένει το τιμώμενο πρόσωπο.
Πάντα γεμάτα τα πινάκια, 
πάντα γεμάτοι οι κύλικες για τους ομοτράπεζους.
Φροντίζουν γι΄ αυτό οι υπηρέτες.
Φροντίζει γι΄ αυτό ο οινοχόος.
Πλούσια τα ελέη ω Ολύμπιοι θεοί!
Η εκλογή του συμποσιάρχου, παμψηφεί.
Γέλωτες κι ενθουσιασμός!
Σμίγουν τα τραγούδια με τον αυλό.
Οινοποσία μεθυστική.
Ζάλη ευδαιμονίας μαρτυρούν τα χαμόγελα.
Ο χρόνος ξεθωριάζει στης νύχτας τα σπλάχνα.
Όλοι μαζί οι συνδαιτυμόνες 
επιδίδονται με όρεξη στο σύνδειπνο.
Σήμανε η ώρα: με τρεις σπονδές τον παιάνα τραγουδούν.
Τι ωραίο συμπόσιο!
Τι ωραία νύχτα!
Τι γλυκιά η ζωή!
Οι αυλητρίδες νωχελικά σκορπίζουν ροδοπέταλα,
στεφανώνουν τους συνδαιτυμόνες,
με λουλούδια μυροβόλα.
Λικνίζονται προκλητικά ανάμεσα σε βλέμματα και χέρια τολμηρά.
Με νάζι ξεγλιστρούν. 
Τον πόθο σκόπιμα ανάβουν.
Γέλια, φωνές,
πειράγματα,
αστεϊσμοί,
κομπλιμέντα και υπονοούμενα,
εξυπνάδες, επαμφοτερίσματα και φαλλικά τραγούδια.
Τι ωραίο συμπόσιο!
Ευφορία και πότος ιδανικός.
Ίσα που ακούστηκε μες την οχλοβοή
του πετεινού η λαλιά σε φτωχική αυλή.
Σήμανε πάλι η ώρα.
Ξαπλωμένα κορμιά στα ανάκλιντρα βυθίζονται.
Ο λόγος φουντώνει,
φιλόσοφοι μονομαχούν με ιδέες
και δάσκαλοι με λέξεις.
Το πνεύμα αθάνατο αναδύεται, γλώσσες φωτός διασκορπίζονται εις τους αιώνες…
Οι αυλητρίδες διακριτικά,
κουρνιάζουν στην άκρη των ανάκλιντρων,
γυμνές και ιδρωμένες, 
ιδανικές ακροάτριες της νύχτας,
με υπομονή αδιάφορες χαμογελούν,
ακούν τους σοφούς να ρητορεύουν και νανουρίζονται.
Οι ορχηστρίδες «ηβυλλιώσαι γ' άρτι παρατετιλμέναι»* *…
Η Διοτίμα στο επίκεντρο, 
των γυναικών φωνή αιώνια.
«Εν εορτή η πραότης»…!
Ο Αμφιτρύων χαμογελά,
μα το βλέμμα του λοξοκοιτά στην πύλη.
Καρτερικά.
Σιωπηλή αναμονή.
Ανεκπλήρωτη η χαρά.
Αδειάζει η νύχτα στην κλεψύδρα,
σα νερό που χάνεται ανάμεσα από τα δάχτυλα 
ο χρόνος
και η προνομία αδειανή.
Περιμένει ακόμη το τιμώμενο πρόσωπο.
Η προνομία ακόμη αδειανή…



ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, εκδόσεις Ιούλιος 2024  




* * [ Ο Αριστοφάνης αναφέρει στους «Βατράχους», ότι οι ορχηστρίδες παρουσιάζοντο όταν χόρευαν «ηβυλλιώσαι γ’ άρτι παρατετιλμέναι». 

«Στο άνθος της ηλικίας των και με φρεσκομαδημένο το αιδοίον των», 

όπως λέει η Θεράπαινα.]