ΚΥΡΙΑΚΉ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΊΑΣ. ΜΟΝΑΣΤΉΡΙ, Η ΝΟΣΤΑΛΓΊΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΌΝΤΟΣ. Του Αθανασίου Μιχαηλίδη*

Η εκκλησία μας τιμά τους ," υπέρ ευσεβείας μέχρι θανάτου άθλοις τε καί αγωνισμασι καί διδασκαλιοις παιδαγωγεισθαι τε καί κρατυνεσθαι ," Μια νοσταλγική παράδοση γνώριμη στους Έλληνες του βορρά που έζησαν στην Τουρκοκρατία, η παράδοση του εορτασμού της Κυριακής της Ορθοδοξίας.
Σύναξη των Μοναστηριωτων ως είδον, ως μας εδίδαξαν και ως παραλάβαμε από τους συμπατριώτες μας!
Και η νοσταλγική αυτή παράδοση είναι στενότατα συνυφασμένη με τους βωμούς και τις εστίες της πατρωας γης, με τις εθνικές εξορμήσεις ,με τα δραματικά των μαρτύρια, με τις εκατόμβες των θυσιών των, με την πίστη του Χριστού την Αγία καί με την εθνική της συνείδησης των μυσταγωγία. 

 

Είναι συνυφασμένη δηλαδή με τα ωραιότερα φαινόμενα της ανθρώπινης ψυχής, πού συνθέτουν στα βάθη της τον πόθο της ελευθερίας και διαμορφώνουν στο είναι της το συναίσθημα τής προσδοκίας.
Συνήρχοντο και συνερχόμαστε πάντοτε αυτή την ημέρα της ενότητας όλων των Ορθοδόξων ανεξάρτητα γλώσσας, πολιτιστικής ή εθνικής ιδιαιτερότητας για να τιμήσουμε τους προγόνους μας, το Μοναστήρι, τη μικρή ιδιαίτερη πατρίδα μας, με τη μεγάλη προσφορά στα γράμματα, στην παιδεία, σε ευεργεσίες και πανεθνική προσφορά.
Μιας ένδοξης ιστορίας που γράφτηκε με μόχθο σωματικό και πνευματικό και όπως όλες οι μεγάλες ιστορίες, με πολλές θυσίες.
Γράφτηκε με βάση το τρίπτυχο, Παιδεία - Ορθοδοξία - Οικονομία.
Μα η μοίρα η αδυσώπητη, άλλη τύχη θέλησε να επιφυλάξει στο θρυλικό μας Μοναστήρι.
Θέλησε φαίνεται να το αφήσει για να ζει, μόνο αυτό με τη πικρή ανάμνηση των μαρτυρίων καί των θυσιών του .
Θέλησε να το αφήσει να ζει σαν ολοκαύτωμα και αάν βωμός στις ψυχές των Ελλήνων .
Θέλησε φαίνεται να το αφήσει να ζει σαν σύμβολο ιερό πατριωτισμού καί αυτοθυσίας, σαν σύμβολο -πηγή, αναγεννήτρια ελπίδων για μια Ελλάδα υπερήφανη, για μια Ελλάδα πού ποτέ δεν πεθαίνει!!!

* Δικηγόρος, 

Πρόεδρος Δυτικομακεδονικών Σωματείων