Χριστούγεννα στη θάλασσα…
Κράτει καπτάνιε οι μηχανές, βιασύνη δεν υπάρχει…
Χαμένη αγάπη κρύβει το λιμάνι που με πας…
Πάει καιρός, που έπνιξα τη χαρά, με τα ίδια μου τα χέρια…
Και δεν γυρίζω πίσω…
Καλύτερα ναύτης τα Χριστούγεννα, παρά ναυάγιο στη στεριά…
Εδώ να μείνουμε κι εγώ, θα στολίσω το καράβι…
Με χρώματα γιορτινά, θα βάψω τις σκουριές…
Φωτάκια παντού στις κουπαστές, λαμπιόνια στα κατάρτια…
Δεντράκια με στολίδια στη γέφυρα και τις καμπίνες…
Αστέρια ζωγραφιστά, σε κάθε φινιστρίνι…
Στην πρύμνη θα στήσω φάτνη, μόνος να πίνω πλάι της…
Ρακί και κόκκινο γλυκό κρασί μπόλικο στο αμπάρι…
Χριστούγεννα ήταν που την είχα αγκαλιά στο τζάκι..
Νόμιζα πως πέτυχα το ακατόρθωτο, χωρίς να ξέρω…
Μα πως ν’ ανασάνει μια καρδιά, στα νύχια των αρπακτικών…
Σκίζεται σαν τα πανιά, στη μανία του παγωμένου βορέα…
Μπουρίνι χειμωνιάτικο με κύματα θεριά…
Η θάλασσα σπαράζει, σαν πίνει του ναυτικού το δάκρυ…
Όλα εδώ πληρώνονται, λέει μέσα μου μια φωνή…
Νοέμβρης βγαίνει, Δεκέμβρης μπαίνει το ίδιο μου κάνει…
Μέρες γιορτής που θα’ ρθουν, εμένα δεν αγγίζουν…
Πιστεύω στον Χριστούλη, μα όχι στις δεύτερες ευκαιρίες…
Και δεν γίνονται πια θαύματα…
Κράτει καπτάνιε οι μηχανές, βιασύνη δεν υπάρχει…
Δεν θ’ αντέξω ξανά στην πόλη… άδειο είναι το σπίτι…
Ας κάνουμε Χριστούγεννα στη θάλασσα…
