Ο Γιώργος Μπουρεξάκης, ξεκίνησε από τα Περιβόλια Κυδωνίας της Κρήτης όπου στην ηλικία των 6 ετών ο πατέρας του τον πήγε να μάθει Λύρα σε δάσκαλο. Σύντομα όμως σταμάτησε τα μουσικά μαθήματα. Ασχολήθηκε έπειτα με άλλα επαγγέλματα ,αλλά η δύναμη της μουσικής τον έφερε σε επαφή με την Λύρα στα είκοσι χρόνια του μέσα στους φοιτητικούς κύκλους . Αγόρασε καινούρια Λύρα για να παίζει με τους φίλους του και μετά πάλι την άφησε στην αφάνεια. Σε μια πορεία χρόνων βρέθηκε ξενιτεμένος στην Φινλανδία όπου εργαζόταν ως σεφ και ποτέ μέχρι τότε δεν είχε σκεφτεί τον εαυτό του μουσικό. “ Εκεί συνάντησα τον μέντορα και δάσκαλό μου Παναγιώτη, ο οποίος έπαιζε μαντολίνο και με ενέπνευσε να ασχοληθώ με τη μουσική και να αποφασίσω να επιστρέψω στην Ελλάδα και να γίνω μουσικός του δρόμου” μας λέει ο Γιώργος. Παίζει κρητικούς ρυθμούς, καθώς η λεβεντογέννα Κρήτη είναι στο αίμα του ( και σας το επιβεβαιώνω και η ίδια από την γνωριμία μας), αλλά παίζει και δημοτικά - παραδοσιακά από όλα τα μέρη της Ελλάδας όπως και διάφορα έντεχνα και ροκ μουσικά κομμάτια.
“ Το έτος 2017 - 2018 που ξεκίνησα να παίζω μουσική στον δρόμο δεν ήταν τόσο διαδεδομένο στην Ελλάδα και μάλιστα στην νοοτροπία του κόσμου ο μουσικός του δρόμου παρουσιαζόταν ως επαίτης. Αν και ήταν ζόρικο για μένα και την προσωπικότητά μου, σε μια πορεία ενός έτους και με πολύ αγώνα με τον εαυτό μου κατόρθωσα να απελευθερωθώ και παράλληλα συνειδητοποιώ πως σιγά σιγά αλλάζει και η νοοτροπία του κόσμου. Βλέπω τους ανθρώπους να μου χαμογελούν όταν με ακούνε ,να ανταποκρίνονται στα μουσικά μου καλέσματα και να στήνουν γλέντια με χαρά.”
Ο καλλιτέχνης μουσικός του δρόμου
“Άλλαξαν τα πάντα στη ζωή μου” τονίζει ο Γιώργος όταν τον ρωτήσαμε πως επηρέασε αυτή η “δουλειά” (σε εισαγωγικά γιατί ο Γιώργος δεν την θεωρεί δουλειά αλλά χόμπι) την ψυχοσύνθεσή σου. “Παίρνω χαρά από τον κόσμο και μια μεγάλη αγκαλιά”, μας λέει ο Γιώργος .Για τον Γιώργο Μπουρεξάκη όλοι οι μουσικοί θα πρέπει να περπατάνε στους δρόμους και να μοιράζονται την μουσική τους με ανθρώπους και που γνωρίζουν μουσική και με ανθρώπους που δεν έχουν επαφή με τη μουσική. Ο Αντισταθμιστικός ρόλος αυτής της εναλλακτικής μουσικής πορείας τονώνει την μουσική παιδεία του κόσμου και ενεργοποιεί τις εσωτερικές διεργασίες την αναζήτησης και της απόλαυσης.
Τέχνη ή επάγγελμα
“Πρόκειται για τέχνη” ξεκαθαρίζει ο Γιώργος “ έχεις την ελευθερία να παίξεις όποτε θέλεις χωρίς να υπάρχει στενό και πιεστικό ωράριο και απευθύνεσαι σε όλον τον κόσμο, πλούσιους και φτωχούς, χαρούμενους και στεναχωρημένους , μεγάλους και μικρούς”. Μας μεταφέρει πως η διάθεση που ο ίδιος έχει κάθε φορά διαχέεται στους περαστικούς και αυτή η διαδικασία, ως συγκοινωνούντα δοχεία, είναι αυτή που κάνει τη μουσική ένα θαύμα και σίγουρα αυτή η θεραπευτική του πλευρά συνάδει με κάτι μαγικό που ενέχεται σε όλες τις μορφές της τέχνης.
Σύμφωνα με τον Γιώργο η ανταπόκριση του κόσμου είναι καθολική και δείχνουν να ευχαριστούνται τις νότες στο δρόμο τους. Περισσότερο , μας λέει, πως ανταποκρίνονται τα παιδιά όλων των ηλικιών στα μουσικά του καλέσματα. Οι άνθρωποι ακούνε και δείχνουν να απολαμβάνουν το μουσικό κομμάτι που παίζει ο μουσικός του δρόμου και κάποιοι θα ακούσουν και τα επόμενα μουσικά κομμάτια και κάποιοι θα έρθουν στο ίδιο σημείο και την επόμενη ημέρα να συναντήσουν τον μουσικό. Αυτή η οικειότητα που νιώθουν οι περαστικοί φαίνεται και στα καλά λόγια που σπεύδουν να πούνε με το τέλος του τραγουδιού μαζί με το πιο γλυκό τους χειροκρότημα. Ο ίδιος μας είπε πως κάποιοι από τους περαστικούς θα του αγοράσουν καφέ ή θα του δώσουν γλυκά, που σίγουρα είναι μια συγκινητική χειρονομία αγάπης.
Ο ρόλος της μουσικής
“ Η μουσική μπορεί να σώσει τον κόσμο παίζοντάς την και ακούγοντάς την. Πολλοί άνθρωποι μπορούν να σώσουν τον εαυτό τους με το να μάθουν μουσικό όργανο και να δημιουργούν μουσική. Η μουσική οδηγεί σε αλλαγή του τρόπου σκέψη και της φιλοσοφίας ζωής. Η μουσική ενώνει και φτιάχνει παρέες και φτιάχνει φίλους και δημιουργεί αγάπη και ειρήνη”.
Τι κέρδισα από τον δρόμο...
Η ζωή του Γιώργου εξελίχθηκε μέσα από την επιλογή αυτή της ζωής του. Συναντά πόλεις και ανθρώπους, συναντά την περιπέτεια, που κάθε φορά είναι διαφορετική, και το άγνωστο το κάνει οικείο. Είναι σημαντικό για τον ίδιο να βλέπει τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου και αυτό το εισπράττει έντονα. Εξαιρετικό μας φάνηκε πως σε κάθε τόπο που βρίσκεται κάνει φίλους και γνωστούς εκτίμησης. Μάλιστα μας ανέφερε πως στην Καβάλα συνάντησε έναν κύριο που τον κάλεσε στη βάφτιση του γιου του και αυτό ήρθε από τον δρόμο και εξελίχθηκε σε δυνατή ανθρώπινη σχέση. Όταν τον ρωτήσαμε για τα επόμενα σχέδια του μας απάντησε “ Δεν κάνω σχέδια γιατί ο Θεός Γελά”, αλλά στα σχέδιά του είναι να παίζει μουσική για τον εαυτό του και τους φίλους του και βλέπουμε πως μέσα στους φίλους του είναι και ο κόσμος όλος. 
Ο Γιώργος Μπουρεξάκης είναι δωρητής αγάπης και με τη μουσική του αγκαλιάζει τους ανθρώπους και τις σκέψεις τους.
Η Μουσική για τον ίδιο σηματοδοτεί την ζωή.
Αν τον δείτε στους δρόμους της πόλης σας σταθείτε λιγάκι να αφουγκραστείτε... ακόμη και αν πρόκειται για κάποιον άλλον περιπλανόμενο μουσικό.