Τάκης Βαρβιτσιώτης, NOVISSIMA VERBA

NOVISSIMA VERBA

Άπλωσέ μου το χέρι σου
Τώρα που έγινε κλωνάρι αμυγδαλιάς
Γιατί όσο ο καιρός περνάει
Τα μακρινά σου λόγια μοιάζουνε
Με σύννεφα χλωμά
Και τα δικά μου έχουν στερέψει
Κι όλο μαζεύω μόνο φρύγανα
Κι όλο μαζεύω πεταμένες μαργαρίτες
Για να σ' απαντήσω