Έκατσα να ξαποστάσω
κάτω από δυo πεύκα,
ψηλά στον Όλυμπο
τον κόσμο από ψηλά
σα μικρός θεός
αρχαίος
μαζί με τους Ολύμπιους,
στους κήπους με τα ρόμπολα
έξω από τα παλάτια των θεών
σα μικρός θεός
αρχαίος
μαζί με τους Ολύμπιους,
στους κήπους με τα ρόμπολα
έξω από τα παλάτια των θεών
με τα παγώνια να καμαρώνουν,
τις μούσες να σιγανοτραγουδούν
τις μούσες να σιγανοτραγουδούν
και τις νεράιδες να χορεύουν!
Τη μορφή σου θαρρώ πως θωρώ
στο απέραντο το πέλαγος
το γαλάζιο, εκεί που κατεβαίνει ο ουρανός
Τη μορφή σου θαρρώ πως θωρώ
στο απέραντο το πέλαγος
το γαλάζιο, εκεί που κατεβαίνει ο ουρανός
και σμίγει με τη θάλασσα.
…Γράφω πως νοιώθω για σένα
με λέξεις
σαν αγριολούλουδα μαζεμένα με το χέρι
για σένα
πάνω στη μυρωδιά της γης ,
…Γράφω πως νοιώθω για σένα
με λέξεις
σαν αγριολούλουδα μαζεμένα με το χέρι
για σένα
πάνω στη μυρωδιά της γης ,
από την πρωινή δροσιά
-πριν τη στεγνώσει ο ήλιος ,
-πριν τη στεγνώσει ο ήλιος ,
σε λίγο μεσημέρι-
Σου γράφω, για να μοιραστώ μαζί σου
την ευτυχία
της μουσικής σιωπής
τα χρώματα της φύσης
τη θέρμη που ολόγυρα και αργά –αργά σε ψάχνει
τώρα που η γαλήνη
έβγαλε από μέσα μου βαθιά, όλη μου την αγάπη!
Πιο δυνατή ,
Σου γράφω, για να μοιραστώ μαζί σου
την ευτυχία
της μουσικής σιωπής
τα χρώματα της φύσης
τη θέρμη που ολόγυρα και αργά –αργά σε ψάχνει
τώρα που η γαλήνη
έβγαλε από μέσα μου βαθιά, όλη μου την αγάπη!
Πιο δυνατή ,
πιο αληθινή μέσα από την ψυχή μου,
σαν ανάσα των θεών εδώ τριγύρω.
Σου γράφω , να δεις ο μύθος της αγάπης
πως είναι αληθινός …
Γιατί για αγάπη είμαστε πλασμένοι
και όλη η φύση γύρω μου
στα αλήθεια συμφωνεί…
Εραστές
στους κήπους με τα ρόμπολα
να συναντηθούμε
γιατί καίει για σένα ο πόθος μου, σαν τον ήλιο που ήδη πλησιάζει…
Η πεμπτουσία της αγάπης , αυτή η ανάταση η ξαφνική σου ανήκει
κι ας είσαι μακριά .
Eίσαι η σκέψη μου και είσαι εδώ μαζί μου,
μικρό μου αγριολούλουδο…
Ποίημα του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου από την ομώνυμη συλλογή αλλά και στην Ιταλική έκδοση του οίκου Edizioni Universum
IL GIARDINO CON I PINI LORICATI
Mi sono fermato a riposare
sotto due pini loricati
sull'estremità più alta dell’Olimpo, lì dove nascono le nuvole,
per scriverti contemplando il mondo dall'alto,
come un piccolo Dio antico,
insieme agli Dèi Olimpici,
nei giardini con i pini loricati,
fuori dai palazzi degli Dèi, mentre i pavoni ammirano
le Muse che canticchiano e le Fate che ballano!
Immagino di contemplare la tua figura
al Pelago immenso e azzurro, lì dove il Cielo scende
e si ricongiunge con il Mare.
Scrivo come mi sento per te,
con parole
come fiori di campo raccolti con la mano
per te,
con l'odore della terra, e la rugiada del mattino
prima che il sole l’asciughi; fra poco sarà mezzogiorno...
Ti scrivo per condividere con te
la felicità del silenzio musicale,
i colori della natura,
e la passione che v’è intorno e pian piano
ti sta cercando,
adesso che la serenità
è emersa dal profondo del mio cuore e tutto il mio amore!
Più forte, più vero,
dal profondo della mia anima, come il fiato degli Dèi qui intorno.
Ti scrivo perché tu possa vedere
che il mito dell'amore sia reale...
Perché siamo fatto per amore,
e tutta la natura intorno a me
veramente concorda...
Amanti
nei giardini con i pini loricati,
incontriamoci pure!
Perché la mia passione per te brucia, come il sole che si sta già avvicinando...
La quintessenza dell'amore, questa elevazione improvvisa appartiene a te,
benché tu ti trovi lontano.
Sei il mio pensiero e stai qui con me,
mio piccolo fiore di campo...
Σου γράφω , να δεις ο μύθος της αγάπης
πως είναι αληθινός …
Γιατί για αγάπη είμαστε πλασμένοι
και όλη η φύση γύρω μου
στα αλήθεια συμφωνεί…
Εραστές
στους κήπους με τα ρόμπολα
να συναντηθούμε
γιατί καίει για σένα ο πόθος μου, σαν τον ήλιο που ήδη πλησιάζει…
Η πεμπτουσία της αγάπης , αυτή η ανάταση η ξαφνική σου ανήκει
κι ας είσαι μακριά .
Eίσαι η σκέψη μου και είσαι εδώ μαζί μου,
μικρό μου αγριολούλουδο…
Ποίημα του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου από την ομώνυμη συλλογή αλλά και στην Ιταλική έκδοση του οίκου Edizioni Universum
IL GIARDINO CON I PINI LORICATI
Mi sono fermato a riposare
sotto due pini loricati
sull'estremità più alta dell’Olimpo, lì dove nascono le nuvole,
per scriverti contemplando il mondo dall'alto,
come un piccolo Dio antico,
insieme agli Dèi Olimpici,
nei giardini con i pini loricati,
fuori dai palazzi degli Dèi, mentre i pavoni ammirano
le Muse che canticchiano e le Fate che ballano!
Immagino di contemplare la tua figura
al Pelago immenso e azzurro, lì dove il Cielo scende
e si ricongiunge con il Mare.
Scrivo come mi sento per te,
con parole
come fiori di campo raccolti con la mano
per te,
con l'odore della terra, e la rugiada del mattino
prima che il sole l’asciughi; fra poco sarà mezzogiorno...
Ti scrivo per condividere con te
la felicità del silenzio musicale,
i colori della natura,
e la passione che v’è intorno e pian piano
ti sta cercando,
adesso che la serenità
è emersa dal profondo del mio cuore e tutto il mio amore!
Più forte, più vero,
dal profondo della mia anima, come il fiato degli Dèi qui intorno.
Ti scrivo perché tu possa vedere
che il mito dell'amore sia reale...
Perché siamo fatto per amore,
e tutta la natura intorno a me
veramente concorda...
Amanti
nei giardini con i pini loricati,
incontriamoci pure!
Perché la mia passione per te brucia, come il sole che si sta già avvicinando...
La quintessenza dell'amore, questa elevazione improvvisa appartiene a te,
benché tu ti trovi lontano.
Sei il mio pensiero e stai qui con me,
mio piccolo fiore di campo...