Καλλονή πολύ νεαρή,
Μα όχι του δικού μας του αιώνα,
Οι δύο μας δε θα βρεθούμε, - η τρίτη αυτή,
Ποτέ δεν θα μας το επιτρέψει.
Της σπρώχνεις ευγενικά την πολυθρόνα,
Τα λουλούδια μοιράζομαι μαζί της γενναιόδωρα…
Δεν ξέρουμε τι κάνουμε εμείς,
Κάθε στιγμή που περνά γίνεται πιο τρομερή.
Όπως αυτοί που βγήκαν από τη φυλακή,
Ξέρουμε ο ένας για τον άλλον κάτι τρομερό.
Στον κύκλο είμαστε στης κόλασης.
Μπορεί και να μην είμαστε εμείς.
Κομάροβο 1963
Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
ΠΗΓΗ: http://samizdatproject2.blogspot.com