Σήμερα γιορτάζομε την εθνική μας παλιγγενεσία σε μια ατμόσφαιρα ανασφάλειας και αβεβαιότητας, όπου επικρατεί μια τάση αμφισβήτησης και υποβάθμισης των εθνικών επετείων και θρησκευτικών εορτών, καθώς διαπιστώνεται μια ροπή αποδόμησης και διαστρέβλωσης των ιστορικών γεγονότων από νεόκοπους «προοδευτικούς» ιστορικούς, προκειμένου να είμαστε αρεστοί στους ανατολικούς γείτονές μας , που απαξιώνουν και προσπαθούν «να κάνουν στάχτη έναν λαό, που είναι αιώνια φλόγα» κατά τον Κ. Βάρναλη. Ας όψονται για την κατάσταση αυτή όσοι νομιμοποίησαν την διαφθορά και εισήγαγαν στον τόπο μας τη διχόνοια και ένα αμοραλισμό ισοπεδωτικό των παραδοσιακών μας ηθών και αξιών.
Σήμερα ,που τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στη γειτονιά μας. Σήμερα, που τη χώρα μας κατακλύζουν οι ορδές των αλλοεθνών και ομογενών ξεσπιτωμένων προσφύγων και μεταναστών. Σήμερα, που ο κίνδυνος αφελληνισμού και αποχριστιανισμού είναι ‘ante portas’. Σήμερα καθίσταται επιτακτική η ανάγκη μιας νέας Εθνικής Παλιγγενεσίας, μιας αναγέννησης και αναζωογόνησης του απογοητευμένου λαού μας με την αναδημιουργία, τον επαναπροσδιορισμό της εθνικής μας ταυτότητας , την καλλιέργεια της ομόνοιας και την επιστροφή στις αυθεντικές ελληνοχριστιανικές αξίες και παραδόσεις προς ασφαλή αντιμετώπιση των πολυδιάστατων και υποχθόνιων κινδύνων που μας απειλούν. Και όπως γράφει ο Βρετανός ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ « η Ελλάδα για άλλη μια φορά πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον της».
Η Εκκλησία, που ως κιβωτός διατήρησε την εθνική μας ταυτότητα και πρωτοστάτησε στον απελευθερωτικό αγώνα με τις εκατόμβες των κληρικών που θυσιάστηκαν στο βωμό του καθήκοντος, καθώς και οι λανθάνουσες υγιείς πνευματικές δυνάμεις του τόπου έχουν τον πρώτο λόγο για μια νέα εθνεγερσία προς ένα ιστορικό μας μετασχηματισμό.