’Άλλοτε ήρεμα και άλλοτε ταραγμένα, ο άνεμος κυνηγά να ρίξει την ελπίδα από τα άνθη της, όμως αυτή αγέρωχα φυλάει τα παιδιά της. Δεν έπαψε ποτέ της να ανθίζει όσες κι αν βαρυχειμωνιές προσπάθησαν να την πτοήσουν.
Δε φοβάται να δείξει την αλήθεια της. Με αγάπη, με πίστη αληθινή, νικά όποιες αντιξοότητες και συνεχίζει θαρραλέα όπως γνωρίζει. Δε ριζώνουν χειμώνες στην καρδιά της γι αυτό και επιλέγει να ανθίζει μέσα στην καρδιά του χειμώνα.Έχει τον τρόπο της να μαζεύει γύρω της και να ενώνει τις μέλισσες, τα πουλιά, τους ανθρώπους. Όλοι παίρνουν από εκείνη και εκείνη χαίρεται να σκορπά απλόχερα την ομορφιά της.
Αγαπημένε μου άνθρωπε, μην ξεχνάς ότι κι εσύ μπορείς να είσαι όπως η αμυγδαλιά. Παρ’ όλες τις αντιξοότητες, έχεις τη δύναμη να παραμένεις ψύχραιμος, συνετός, με στωικότητα και καρτερία να αντιμετωπίζεις την όποια βαρυχειμωνιά.
Να θυμάσαι ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο και ό,τι συμβαίνει μπορεί να γίνει μια ευκαιρία για να έρθεις σε επαφή με ό,τι έχεις ξεχάσει. Η αμυγδαλιά ανθίζει πάντα⋅ εσύ θα εμπνευστείς από το ζωντανό παράδειγμά της; Ή θα παραιτηθείς να σε καταπιεί ο φόβος σου, αρνούμενος να αγαπήσεις τον εαυτό σου και τον πλησίον ως εαυτόν;
Είναι ξεκάθαρο ότι η αγάπη έξω τον φόβο βάλλει. Η επιλογή είναι δική σου⋅ σε παρακαλώ μην ξεχνάς άλλο τον πνευματικό εαυτό σου.
Λίνα Παυλοπούλου
Πηγή: enallaktikidrasi.com