'' Δεν με αγγίζουν πια οι σημασιολογικές εικόνες των ειρηνικών περιστεριών, δεν με γοητεύουν οι χιτλερικοί ή οι τάχα ευγενείς ηγέτες, δεν πλανώμαι από λόγια και τυχόν επιχειρήματα τυφλωμένων πιονιών από δόγματα, ιδεολογίες ή κομματικές πεποιθήσεις, δεν πιστεύω πως είναι θέλημα Θεού οι πόλεμοι(αυτός είναι ο πρώτος που αντιτίθεται), αηδιάζω με την βρωμιά που βρίσκεται απλωμένη ανάμεσα στους ανθρώπους και την ονοματίζουν όπως αυτούς τους βολεύει για να την δικαιολογούν. Να είχα τη δύναμη θα γινόμουν καβαλάρης της αποκάλυψης για να τερματίσω τον κόσμο εδώ.
Να είχα την δύναμη, θα γινόμουν κόρη του Θεού για να μαζέψω κάτω από την μασχάλη μου τα παιδιά και τα ζώα.
Να είχα τη δύναμη θα έφτυνα έναν προς έναν στα μουτρα όλους αυτούς που έκαναν αυτόν τον πλανήτη πεδίο μάχης και περιχαράκωμα για ματωμένα κορμιά από κάθε λογής βία.
Κρίμα.
Φτιαχτήκαμε να δημιουργούμε θαύματα και καταλήξαμε να ενσαρκώνουμε εφιάλτες."
* Ανάρτηση της συγγραφέως Γεωργίας Κακαλοπούλου στο facebook
