Ἡ Κραυγή δέν εἶναι δική σου. Δέ μιλᾶς ἐσύ, μιλοῦν ἀρίφνητοι πρόγονοι μέ τό στόμα σου. Δέν πεθυμᾶς ἐσύ· πεθυμοῦν ἀρίφνητες γενεές ἀπόγονοι μέ τήν καρδιά σου. Οἱ νεκροί σου δέν κείτουνται στό χῶμα. Γενήκαν πουλιά, δέντρα, ἀγέρας. Κάθεσαι στόν ἴσκιο τους, θρέφεσαι μέ τή σάρκα τους, ἀναπνές τό χνῶτο τους. Γένηκαν ἰδέες καί πάθη, κί ὀρίζουν τή βουλή σου καί τήν πράξη.Οἰ μελλούμενες γενεές δέ σαλεύουν μέσα στόν ἀβέβαιο καιρό, μακριά ἀπό σένα. Ζοῦν, ἐνεργοῦν καί θέλουν μέσα στά νεφρά καί στήν καρδιά σού
— Νίκος Καζαντζάκης