Σημείο αναφοράς η αγάπη για την Πιερία.
Ο Αστέρης Γκέκας είναι ο εικαστικός που, μεταξύ άλλων, έχει ταχθεί με το μέρος της ποίησης και δημιουργεί θαυμάσια έργα τέχνης πάνω σε ξύλο, διακοσμημένα με ψηφίδες. Έμπνευσή του τα λόγια των ποιητών που κινούν τον χρωστήρα του και παράγει πρωτογενές κάλλος.
ΔΙΠΛΗ ΕΚΘΕΣΗ στην ΠΙΕΡΙΑ
(υπό την αιγίδα του ΠΟΛ)
Κατερίνη 21/10/-20/11/2021
Λιτοχωρο23/10-23/11/2021
Για του φιλότεχνους που θέλουν να επισκεφθούν τις δυο μου εκθέσεις Κατερίνη και Λιτόχωρο, ΟΣΤΡΙΑ, ΚΑΦΕ ΛΙΑΓΚΑΣ...
Η Πιερία αυτή την εποχή που τα φύλλα του δάσους εκστασιαζουν με την πολυχρωμία τους, προσφέρεται για υπέροχες μονοήμερες η διήμερες εκδρομές...
Στην Λίστα των επιλογών σας ,ο Ολύμπος ,το Αρχαιον Διον ,το Κάστρο του Πλαταμώνα ,ο ΠΑΛΑΙΟΣ Παντελεήμονας ,Λιτόχωρο ,Λεπτοκαρυά ,Αρχαία Λειβηθρα ,η Αρχαία Πύδνα και πολλά Άλλες μοναδικές επιλογές Ανω Σκοτινα, Ελατοχώρι,κλπ.
Στην υπηρεσία των επισκεπτών υψηλής φιλοξενίας καταλύματα ,και μοναδική εστίαση και διασκέδαση .
Από Θεσσαλονίκη ,η Βόλο ,Θεσσαλία μιάμιση ώρα δρόμος χαρείτε την καρδιά του φθινοπώρου με τέχνη και φύση .
ΑΣΤΕΡΗΣ ΓΚΕΚΑΣ
ΒΟΛΟΣ -ΠΑΡΙΣΙ
Φθινοπωρινές στιγμες εργαστηρίων .
Μέσα οι σκέψεις ,η δράση ,οι ποιητές αμίλητοι στην γωνία ,οι μουσικές ταπετσαρία στους τοίχους και έξω οι κίνδυνοι όλοι ,που πολλες φορές μπαινοβγαίνουν και δεν λεν να φύγουν .
Στο Παρίσι θαλπωρή ,εδώ έχω την αυλή .
Δεν ξέρω τι αγαπώ πιο πολύ ,μόνο ότι τ αγαπώ .
Πάντα εκτιμούσα βαθειά τους Έλληνες που δεν εγκατέλειψαν το Παρίσι και το αντίθετο για όλους εκείνους που περασαν και δεν ξαναήλθαν και δεν θυμούνται τίποτα ….πολύ ηρθαν για βολευτούν μέσα στο ελληνικό κόλπο ….
Το εργαστηρια λοιπόν Είναι τα πρώτα δυο βαγόνια του τρένου μου που μηχανοδηγός και θερμαστης είναι άγνωστοι σε μένα ,διαμένω στο τρίτο βαγόνι που ,μοιαζει λίγο με παρεκκλήσι ,λίγο με μπαρ ,λίγο με κελί ,λίγο με χαμαιτυπείο ,απορώ πως ανασάνει εκεί μέσα η τέχνη …
Ο Οδηγός τυφλός ,σιωπηλός δείχνει στον θερμαστη να κάψει τον άνθρακα της εποχής ,να σβήνει την μηχανή με δάκρυα .
Εκείνο που δεν ξεχνά είναι να σφυρίζει αδιάφορα πότε πένθιμα ,ποτέ γοργά χαρούμενα ,
Του λέω να σταματήσει κάπου ,και δεν σταματά ….αν δεν είναι καλος Άνθρωπος .πως τα βρίσκει δεν ξέρω …μια φορά σταμάτησε μόνος του έξω από το χωριό bencacoure….και βγήκα να δω τι έγινε …κάτω ήταν μια αρχοντική κυρία …
Madame….
-Madame Cecil Elyard…
_Περαστε κυρία μου ,…..
ανέβηκε ,τα ειπαμε όλα για το μετταλιο Λιτόχωρο που της έδωσε ο μπαμπάς της ,που το φύλαγε αναμνηστικό και που του το δωσανε στο Βουνό τιμητικά ,παρμένο από πέτο του νεκρού ήρωα καπετάνιου ,Ανδρεαδη Κουκουτασιου από το Λιτόχωρο ….
-που θέλετε να σας πάμε ;
-Λιτόχωρο,Θεσσαλονίκη …
Tres bien.
Δύσκολο προσωπικό ,δύσκολα ταξίδια ….όταν φτάναμε επιτέλους έξω από το Βόλο στην Στάση ΛΑΤΟΜΕΙΟΝ ,κοκαλωσε το τρένο ,τράβηξε χειρόφρενο .
-Αρχηγέ για την δεν πας στο Βόλο;
-Αφεντικό,εδώ λένε ότι είναι το Μοντέλο Κάρλο….δεν έχω δίπλωμα για τέτοια σαλόνια …Τέλος πάντων συνεννοηθείτε αν μπορείτε να δείτε πως είναι και πως λέγεται αυτός ο ομορφος τόπος ….
Βρε καλε μου ,βρε μηχανοδηγέ μου …τίποτα ….γύρισε πίσω και μ άφησε να πάω Βόλο με τα πόδια ..ο μαύρος.
Ευτυχώς έχω αυλή στο εργαστήρι εδώ και με συνέδραμε ο καλός μου γείτονας με τα ανάλογα τερψιλαρυγγια διαίτης και αναζωογόνησης ….
Αργότερα θα φύγω πάλι …ένας θεός ξέρει που θα με πάει η αμαξοστοιχία...
ΒΟΛΟΣ -ΠΑΡΙΣΙ
Φθινοπωρινές στιγμες εργαστηρίων .
Μέσα οι σκέψεις ,η δράση ,οι ποιητές αμίλητοι στην γωνία ,οι μουσικές ταπετσαρία στους τοίχους και έξω οι κίνδυνοι όλοι ,που πολλες φορές μπαινοβγαίνουν και δεν λεν να φύγουν .
Στο Παρίσι θαλπωρή ,εδώ έχω την αυλή .
Δεν ξέρω τι αγαπώ πιο πολύ ,μόνο ότι τ αγαπώ .
Πάντα εκτιμούσα βαθειά τους Έλληνες που δεν εγκατέλειψαν το Παρίσι και το αντίθετο για όλους εκείνους που περασαν και δεν ξαναήλθαν και δεν θυμούνται τίποτα ….πολύ ηρθαν για βολευτούν μέσα στο ελληνικό κόλπο ….
Το εργαστηρια λοιπόν Είναι τα πρώτα δυο βαγόνια του τρένου μου που μηχανοδηγός και θερμαστης είναι άγνωστοι σε μένα ,διαμένω στο τρίτο βαγόνι που ,μοιαζει λίγο με παρεκκλήσι ,λίγο με μπαρ ,λίγο με κελί ,λίγο με χαμαιτυπείο ,απορώ πως ανασάνει εκεί μέσα η τέχνη …
Ο Οδηγός τυφλός ,σιωπηλός δείχνει στον θερμαστη να κάψει τον άνθρακα της εποχής ,να σβήνει την μηχανή με δάκρυα .
Εκείνο που δεν ξεχνά είναι να σφυρίζει αδιάφορα πότε πένθιμα ,ποτέ γοργά χαρούμενα ,
Του λέω να σταματήσει κάπου ,και δεν σταματά ….αν δεν είναι καλος Άνθρωπος .πως τα βρίσκει δεν ξέρω …μια φορά σταμάτησε μόνος του έξω από το χωριό bencacoure….και βγήκα να δω τι έγινε …κάτω ήταν μια αρχοντική κυρία …
Madame….
-Madame Cecil Elyard…
_Περαστε κυρία μου ,…..
ανέβηκε ,τα ειπαμε όλα για το μετταλιο Λιτόχωρο που της έδωσε ο μπαμπάς της ,που το φύλαγε αναμνηστικό και που του το δωσανε στο Βουνό τιμητικά ,παρμένο από πέτο του νεκρού ήρωα καπετάνιου ,Ανδρεαδη Κουκουτασιου από το Λιτόχωρο ….
-που θέλετε να σας πάμε ;
-Λιτόχωρο,Θεσσαλονίκη …
Tres bien.
Δύσκολο προσωπικό ,δύσκολα ταξίδια ….όταν φτάναμε επιτέλους έξω από το Βόλο στην Στάση ΛΑΤΟΜΕΙΟΝ ,κοκαλωσε το τρένο ,τράβηξε χειρόφρενο .
-Αρχηγέ για την δεν πας στο Βόλο;
-Αφεντικό,εδώ λένε ότι είναι το Μοντέλο Κάρλο….δεν έχω δίπλωμα για τέτοια σαλόνια …Τέλος πάντων συνεννοηθείτε αν μπορείτε να δείτε πως είναι και πως λέγεται αυτός ο ομορφος τόπος ….
Βρε καλε μου ,βρε μηχανοδηγέ μου …τίποτα ….γύρισε πίσω και μ άφησε να πάω Βόλο με τα πόδια ..ο μαύρος.
Ευτυχώς έχω αυλή στο εργαστήρι εδώ και με συνέδραμε ο καλός μου γείτονας με τα ανάλογα τερψιλαρυγγια διαίτης και αναζωογόνησης ….
Αργότερα θα φύγω πάλι …ένας θεός ξέρει που θα με πάει η αμαξοστοιχία...
ΑΣΤΕΡΗΣ ΓΚΕΚΑΣ...
