Παράνομη κάθε διάκριση μεταξὺ ἐμβολιασμένων - ἀνεμβολίαστων
Οἱ Κανονισμοὶ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου εἶναι νομικὲς πράξεις ποὺ ὁρίζονται στὸ ἄρθρο 288 τῆς Συνθήκης γιὰ τὴ Λειτουργία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης (ΣΛΕΕ).
Ἔχουν γενικὴ ἰσχύ, εἶναι δεσμευτικοὶ ὡς πρὸς ὅλα τὰ μέρη τους καὶ ἰσχύουν ἄμεσα σὲ ὅλες τὶς χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης (ΕΕ).
Ὁ Κανονισμὸς ἀνήκει στὸ παράγωγο δίκαιο τῆς ΕΕ. Ἐγκρίνεται ἀπὸ τὰ θεσμικὰ ὅργανα τῆς ΕΕ μὲ βάση τὶς ἰδρυτικὲς Συνθῆκες καὶ ἀποσκοπεῖ στὴν ἐνιαία ἐφαρμογὴ τῆς νομοθεσίας τῆς ΕΕ σὲ ὅλες τὶς χῶρες της.
Ὁ Κανονισμὸς πρέπει νὰ τηρεῖται πλήρως ἀπὸ ἐκείνους γιὰ τοὺς ὁποίους ἰσχύει. Πρόκειται γιὰ δεσμευτικὴ νομικὴ πράξη γιά:
- τὰ θεσμικὰ ὄργανα τῆς ΕΕ
- τὶς χῶρες τῆς ΕΕ
- τοὺς ἰδιῶτες στοὺς ὁποίους ἀπευθύνεται
Βάσει, λοιπόν, τοῦ Ἄρθρου 36, τοῦ ὑπ' ἀρ. 953 Κανονισμοῦ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου: Εἶναι ἀναγκαῖο νὰ ἀποτρέπονται οἱ διακρίσεις, ἄμεσες ἤ ἔμμεσες, σὲ βάρος τῶν προσώπων ποὺ δὲν ἔχουν ἐμβολιαστεῖ, γιὰ παράδειγμα γιὰ ἰατρικοὺς λόγους, ἐπειδὴ δὲν ἀνήκουν στὴν ὁμάδα-στόχο γιὰ τὴν ὁποία χορηγεῖται ἤ ἐπιτρέπεται ἐπὶ τοῦ παρόντος τὸ ἐμβόλιο κατὰ τῆς COVID-19, ὅπως στὰ παιδιά, ἤ ἐπειδὴ δὲν εἶχαν ἀκόμη τὴ δυνατότητα νὰ ἐμβολιαστοῦν ἤ ἐπέλεξαν νὰ μὴν τὸ πράξουν. Κατὰ συνέπεια, ἡ κατοχὴ πιστοποιητικοῦ ἐμβολιασμοῦ ἤ ἡ κατοχὴ πιστοποιητικοῦ ἐμβολιασμοῦ ποὺ ἀναφέρει ἐμβόλιο κατὰ τῆς COVID-19 δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀποτελοῦν προϋπόθεση γιὰ τὴν ἄσκηση τοῦ δικαιώματος ἐλεύθερης κυκλοφορίας ἤ γιὰ τὴ χρήση διασυνοριακῶν ὑπηρεσιῶν μεταφορᾶς ἐπιβατῶν, γιὰ παράδειγμα ὑπηρεσιῶν ἀεροπορικῆς ἤ σιδηροδρομικῆς μεταφορᾶς ἤ μεταφορᾶς μὲ λεωφορεῖο ἤ πορθμεῖο ἤ μὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο μεταφορικὸ μέσο.
Ἐπιπλέον, ὁ παρὼν Κανονισμὸς δὲν μπορεῖ νὰ ἐρμηνευθεῖ ὑπὸ τὴν ἔννοια ὅτι θεσπίζει δικαίωμα ἤ ὑποχρέωση ἐμβολιασμοῦ.