«Πάρετε να διαβάσετε, εδώ ο τουφεκισμός των ΕΞ! Ένα εκατομμύριο πρόσφυγας έφεραν στην Ελλάδα οι ΕΞ! Πάρετε να διαβάσετε τας τελευταίας στιγμάς των ΕΞ!».
«Τι είναι οι ΕΞ, πατέρα;» ρώτησε η Πολυξένη.
«Οι υπουργοί, παιδί μου, που μας πήγαν στον πόλεμο να κόψομε το μήλο στην κόκκινη μηλιά. Αλλά μηλιά δε βρέθηκε, και μας γύρισαν πίσω. Μα δεν ήταν μονάχα αυτοί, οι υπαίτιοι της συμφοράς. Είναι ακόμα κι άλλοι».«Και δε θα τους σκοτώσουνε κι αυτούς, πατέρα;»
«Όχι. Την πληρώνουν οι δεύτεροι πάντοτε κι όχι οι πρώτοι. Αυτό είναι άδικο. Ίσως διορθωθεί μια μέρα, πριν να πεθάνω, άντε να παίξεις».
Μέλπω Αξιώτη, Άπαντα. Τόμος. Δ΄: Εικοστός αιώνας, Κέδρος, Αθήνα 1982, σ. 18