-Πατέρα, του είπε, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;
– Και, βέβαια, απάντησε ο πατέρας. Και ποιο είναι το ερώτημα σου;
_Πόσα χρήματα κερδίζεις σε μια ώρα, πατέρα;
– Αυτή δεν είναι η δουλειά σου! Γιατί κάνεις αυτήν την ερώτηση.
– Α, να, απλώς θέλω να το γνωρίζω. Παρακαλώ πες μου, πόσα κερδίζεις την ώρα
– Αφού επιμένεις, να, κερδίζω 10 ευρώ την ώρα.
Πολύ καλά, είπε ο μικρούλης, με το κεφάλι σκυφτό. Μετά, κοιτάζοντας στα μάτια, του είπε: Μπαμπά, μπορείς να μου δανείσεις 5 ευρώ;
Ο πατέρας ενοχλήθηκε. «Αν, θέλεις να μάθεις τα πόσα παίρνω, ώστε να δανειστείς 5 ευρώ, για να πάρεις κάποιο ανόητο παιχνίδι, τότε ξεκουμπίσου αμέσως στο δωμάτιό σου και σκέψου για την ιδιοτέλειά και εγωισμό σου. Κι εκτός απ’ αυτό, τα παιδιά των 6 χρόνων δεν χρειάζονται χρήματα. Δουλεύω πολλές ώρες και σκληρά κάθε μέρα για να κερδίσω χρήματα για σένα και τη μαμά για να μη στερηθείτε τίποτα. Δεν έχω χρόνο να μιλώ μαζί σου, για να σου δανείσω χρήματα».
Το παιδί έφυγε σιωπηλό και πήγε στο δωμάτιο του.
΄Υστερα από μια ώρα, ο πατέρας ηρέμησε και κατάλαβε ότι μίλησε σκληρά στο παιδί του. ΄Ισως είχε κάποιο σοβαρό λόγο να ζητήσει 5 ευρώ ο γιος του, κάτι που ποτέ άλλοτε δεν το έκανε. Πήγε να δει το παιδί του.
Το παιδί τον δέχτηκε με χαρά. «Παιδί μου, του είπε, νομίζω σου φέρθηκα σκληρά πριν από λίγο. Ξέρεις σήμερα είχα μια δύσκολη μέρα. Δούλεψα σκληρά και ξέσπασα τα νεύρα μου πάνω σου. Να τα 5 ευρώ που μου ζήτησες».
Το παιδί σηκώθηκε και μ’ ένα βλέμμα ακτινοβόλο, είπε: «Σ’ ευχαριστώ πατέρα!». Κατόπι σήκωσε το μαξιλάρι του, όπου είχε φυλαγμένα μερικά ευρώ. Ο πατέρας βλέποντας ότι το παιδί είχε χρήματα, θύμωσε πάλι. Το παιδί άρχισε να μέτρα τα χρήματα.
« Γιατί ήθελες κι άλλα χρήματα, αφού είχες», είπε ο πατέρας ενοχλημένος.
«Γιατί δεν είχα αρκετά αλλά τώρα έχω», είπε το αγόρι.
«Για ποιο σκοπό;», ρώτησε ο πατέρας.
« Μπαμπά, έχω τώρα 10 ευρώ. Μπορώ ν’ αγοράσω μια ώρα από το χρόνο σου;!»
Αυτή η ιστοριούλα, πραγματική ή φανταστική, κρύβει μια αλήθεια. Ο πατέρας, και αρκετές φορές η μητέρα, δουλεύουν ακόμη και υπερωρίες για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα, ώστε να μη λείψει τίποτε στα παιδιά τους.
Τους διαφεύγει όμως το γεγονός ότι, τα βλαστάριά τους, περισσότερο απ’ όλα τα υλικά αγαθά, έχουν ανάγκη τη στοργή τους, τη συντροφιά τους. Μοχθούν για να εξασφαλίσουν το κάθε τι για τα παιδιά τους αλλά στο τέλος, τα χάνουν, γιατί μπλέκονται με κακές παρέες και πέφτουν θύματα των ναρκωτικών ή του αλκοόλ και χάνουν την ψυχή τους. ΄Ασοφοι είναι οι γονείς, που κάνουν μεν επένδυση στα παιδιά σας, σε σπίτια, περιουσίες, σε μόρφωση…, όσο καλά κι αν είναι στη θέση τους, αλλά δεν τα κληρονομούν ηθικές αρχές και πνευματικές αξίες, που πηγάζουν από τη χριστιανική πίστη.
Η ολοένα εγκατάλειψη των αρχών του Ευαγγελίου, η έλλειψη πειθαρχίας, η εκκοσμίκευση της οικογένειας και κοινωνίας έχουν ως συνέπεια τη ζουγκλοποίηση της κοινωνίας μας. Σήμερα θερίζουμε τους πικρούς καρπούς της αποστασίας και απομάκρυνσης του ανθρώπου από το Θεό. Αν δεν αφυπνιστούμε τώρα και στραφούμε στο Θεό, η καταστροφή μας είναι αναπόφευκτη.
Διασκευή: Γεώργιος Σ. Κανταρτζής
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ
Ο Μάιος είναι ο μήνας της μητέρας. Ο Ιούνιος είναι αφιερωμένος στον πατέρα. Ενώ πολλά λέγονται και γράφονται για τη μητέρα, η ημέρα του πατέρα σχεδόν αγνοείται. Κι όμως ο ρόλος του πατέρα είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Η πρώτη φορά που γιορτάστηκε η ημέρα του πατέρα ήταν η 19η Ιουνίου 1910. Βέβαια, έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια ως ότου καθιερωνόταν επίσημα η ημέρα αυτή. Οι περισσότερες χώρες γιορτάζουν την ημέρα του πατέρα την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου.
Ο γνωστός ιεροκήρυκας Μπίλλυ Γκράχαμ κάποτε είχε πει: «Ο καλός πατέρας είναι από τα πρόσωπα εκείνα που λιγότερο επαινέθηκαν, τραγουδήθηκαν, τιμήθηκαν και προσέχτηκαν, και όμως είναι ένα από τα πιο πολύτιμα δώρα στην κοινωνία μας».
Η ήμερα αυτή καθιερώθηκε για να αναγνωριστεί και εκτιμηθεί ο ζωτικός ρόλος του πατέρα στην ανατροφή και διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Ο απόστολος Παύλος προτρέπει: «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου», η οποία είναι η μόνη εντολή που τη συνοδεύει η υπόσχεση: «Για να είσαι ευτυχισμένος και να ζήσεις πολλά χρόνια πάνω στη γη» (Εφεσίους 6/2,3).
Ζητήσαμε από μερικούς συνειδητούς χριστιανούς πατέρες να δώσουν απάντηση στο ερώτημα: «Ποιος είναι ο ρόλος του χριστιανού πατέρα μέσα στην υλιστική κοινωνία που ζούμε;»
Παραθέτουμε παρακάτω τις απαντήσεις τους, που πρέπει να προβληματίσουν κάθε πατέρα που θέλει να είναι πρότυπο και επιθυμεί να διαπαιδαγωγήσει το παιδί του με τα διδάγματα και τις αρχές του Ευαγγελίου. Αναδημοσίευση από το περιοδικό Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ.
Επιμέλεια Γ.Σ. Κανταρτζή
ΓΝΗΣΙΟ παράδειγμα
Πιστεύω, με λίγες λέξεις ο ρόλος του χριστιανού πατέρα είναι: Να προσεύχεται αδιαλείπτως για τα παιδιά του και να είναι ένα ΓΝΗΣΙΟ παράδειγμα αγίας ζωής σ’ αυτά, γιατί σήμερα τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ καλά το ψεύτικο από το αληθινό.
Θυμάμαι έντονα τί είπε ο Τιμόθεος για τον πατέρα του, τον Μπομπ Χίλλ, στην τιμητική εκδήλωση που έγινε για το ζεύγος Μπομπ και Μαρίας Χιλλ: «Ποτέ δεν χρειάστηκε να μας πει τί να κάνουμε γιατί ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα ο ίδιος». Τα παιδιά μας επηρεάζονται περισσότερο από τη ζωή μας, παρά από τα λόγια μας, όσο Βιβλικά κι αν είναι!
Δρόσος Αργυρόπαις, Πολιτικός Μηχανικός, Αθήνα
*************
O καλύτερος οδηγός
Πηγαίνοντας μια διαδρομή με το αυτοκίνητο κάποια στιγμή ο γιος μου είπε: Μπαμπά είσαι ο καλύτερος οδηγός Ασυναίσθητα χαμογέλασα αλλά σύντομα αναρωτήθηκα πως θα οδηγήσω τα παιδιά μου στη χριστιανική ζωή όταν με κατατρώει το καθημερινό άγχος της εργασίας και της πίεσης του χρόνου; Σε ένα κόσμο όπου η απόλυτη επιτυχία είναι η απόκτηση υλικών αγαθών, έννοιες όπως η εγκράτεια και η ταπεινοφροσύνη θεωρούνται ρομαντικές ή ουτοπικές. Στο πλαίσιο αυτό η ευθύνη του χριστιανού πατέρα θα μπορούσε να περιγραφεί από το εδάφιο που βρίσκεται στις Παροιμίες 20:7. Ο δίκαιος περπατά στην ακεραιότητα του και τα παιδιά του είναι ευτυχισμένα μαζί του. Το να διδάξουμε τα παιδιά μας προϋποθέτει να διαθέσουμε χρόνο ώστε να δουν ότι είμαστε δίκαιοι με τον εαυτό μας, την οικογένεια μας και τους άλλους. Επιπρόσθετα καλούμαστε να διατηρήσουμε την ακεραιότητα του χριστιανού κάτω από το φως της βιβλικής αλήθειας, ανεπηρέαστοι από τον υλιστικό κόσμο και παράλληλα η συμπεριφορά μας να κάνει τα παιδιά ευτυχισμένα.
Γιώργος Καβάκας, Οικονομικός Αναλυτής, Αθήνα
**********************
Επένδυση χρόνου στα παιδιά μας
Ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα του ανθρώπου που αγωνίζεται στη σημερινή υλιστική κοινωνία είναι η έλλειψη χρόνου. Η προσπάθεια να εξασφαλίσουμε το καλύτερο για το σπίτι και την οικογένειά μας, μας αναγκάζει να εργαζόμαστε περισσότερο. Όμως το τίμημα αυτής της επιλογής είναι συχνά βαρύ: η αποξένωση από τα παιδιά μας, ιδιαίτερα στα πρώτα τους χρόνια που μας έχουν περισσότερη ανάγκη. Γνώριμη η εικόνα του πατέρα που επιστρέφει βράδυ πια στο σπίτι του, κουρασμένος και συχνά εκνευρισμένος την ώρα που τα παιδιά πρέπει να κοιμηθούν, ενώ τόσο πολύ θα ήθελαν να τον δουν και να παίξουν μαζί του.
Σίγουρα η προτεραιότητα ενός χριστιανού πατέρα είναι να αναθρέψει μαζί με τη σύζυγό του τα παιδιά που τους εμπιστεύθηκε ο Θεός σύμφωνα με τις αρχές του ευαγγελίου «από βρέφη να γνωρίσουν τα ιερά γράμματα» και να τα οδηγήσουν -να τα σπρώξουν αν είναι δυνατόν- στην αγκαλιά του Χριστού. Πως όμως θα γίνει αυτό αν ο πατέρας δεν ασχοληθεί μαζί τους. Η απομνημόνευση εδαφίων από την Βίβλο δεν είναι αρκετή. Ας επενδύσουμε στα παιδιά μας δίνοντας το χρόνο μας, ας ασχοληθούμε μαζί τους διδάσκοντας με το παιχνίδι και το παράδειγμα μας. Πολλοί είναι εκείνοι που μετάνιωσαν για τις χαμένες ευκαιρίες όταν ήταν ήδη πολύ αργά.
Ας θυσιάσουμε το χρόνο και την ανάπαυσή μας για ένα περίπατο μια επίσκεψη, μια εκδρομή. Ας σταθούμε δίπλα τους, στα μικρά τους προβλήματα, στους φόβους, στις αγωνίες, στις αποτυχίες, στις επιτυχίες και στις χαρές τους. Ας μοιραστούμε μαζί τους μια ιστορία. Μας έχουν ανάγκη πολύ περισσότερο από τα δώρα μας και τα χρήματά μας.
Είναι ο καλύτερος τρόπος για να υλοποιηθεί η προτροπή του λόγου του Θεού: «Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού· και δεν θέλει απομακρυνθή απ' αυτής ουδέ όταν γηράση» (Παροιμίες 22:6).
Γιώργος Καλοτεράκης Οικονομολόγος – Τραπεζικός Θεσσαλονίκη
***********
Παράδειγμα για μίμηση
Αν «η μάνα εν (είναι) κρύο νερό», όπως εύστοχα λέει ένα ποντιακό τραγούδι, ο πατέρας είναι, θα λέγαμε, το «ζεστό ψωμί». Κι αν παρομοιάζαμε το χριστιανό πατέρα με το αυτοκίνητο, τότε για βενζίνη και χάρτη του έχει το λόγο του Θεού. Αν ο ίδιος τρέφεται με το λόγο του Θεού και ενισχύεται με την προσευχή, το αυτοκίνητο θα προχωρήσει ομαλά. Επίσης πρέπει να προσέξει το καύσιμο να μην είναι νοθευμένο. Αν είναι ακατάλληλο, τότε θα καταστρέψει και τον ίδιο, και θα είναι άχρηστο ή και επικίνδυνο για την ζωή των παιδιών του. Κι ακόμη, αν το ψωμί δεν είναι από τα κατάλληλα υλικά, από ραφιναρισμένο αλεύρι, καθαρό νερό και καλή μαγιά, τότε θα είναι επικίνδυνο για την υγεία των παιδιών του. Γι αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή και επιμέλεια.
Ο χριστιανός πατέρας είναι ένας άνθρωπος, με γνήσια χαρακτηριστικά, αγιότητα, ακεραιότητα και με αρχές και αξίες βασισμένες στη διδασκαλία της Βίβλου, όπως ο Θεός τις έχει ορίσει. Μ’ έναν τέτοιο πατέρα στο τιμόνι τα παιδιά του θα είναι ασφαλή, ο δρόμος τους θα είναι ευδιάκριτος και ασφαλής, οι ανάγκες τους θα καλύπτονται πραγματικά, το ταξίδι τους θα είναι ευχάριστο και η πορεία θα έχει έναν ένδοξο προορισμό. ΄Ενας τέτοιος πατέρας αποτελεί ένα μοναδικό παράδειγμα για μίμηση στα παιδιά του.
Γιάννης Μιχαηλίδης, Επισκέπτης Υγείας. Κατερίνη
*********************
Σημαντική κληρονομιά στα πέντε παιδιά μας
Αν και κάθε μέρα όλα γύρω μας ηχούν απαισιόδοξα, έχουμε χρέος να σταθούμε στον ρόλο που ο Κύριος μας έκανε την τιμή να μας δώσει. Η σχέση μας με τα παιδιά μας, είναι μια σχέση αμφίδρομη και γεμάτη εκπλήξεις. Ποτέ δεν μετάνιωσα για τον χρόνο που έδωσα στα παιδιά μου και ας έχασα «δημιουργικό» χρόνο από κάτι άλλο. Θεωρώ πολύ σημαντική την ενεργή παρουσία του πατέρα στην οικογενειακή ζωή. Παγιδευμένοι στο πνεύμα καταναλωτισμού της εποχής μας αλλά και στις δυσκολίες που ανακύπτουν καθημερινά μπροστά μας ξεχνάμε μερικές φορές τι γράφει ο Παροιμιαστής: «Δίδαξε το παιδί στην αρχή τού δρόμου του· και δεν θα απομακρυνθεί απ' αυτόν ούτε όταν γεράσει». Νομίζω αυτή είναι η πιο σημαντική κληρονομιά, που ως χριστιανοί πατεράδες οφείλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας.
Θάνος Μπαλάσης, Αθήνα
********************
Δώρο Θεού
Το να γίνει κάποιος πατέρας δεν είναι αυτονόητο, είναι δώρο Θεού. Επιπλέον δώρο του Θεού είναι και η καρδιά του πατέρα, που δεν την έχουν όλοι. Ο Θεός είναι που πλαταίνει την καρδιά, διευρύνει τα όριά μας και μας χαρίζει σοφία και ισορροπία μεταξύ αγάπης και αυστηρότητας, για να γίνουμε αντάξιοι αυτής της κλήσης. Στην κοινωνία που ζούμε όλοι μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάθε είδους προκλήσεις και καλούμαστε να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις που θα επηρεάσουν τη ζωή της οικογένειάς μας. Το σημαντικότερο είναι πώς ζούμε εμείς οι ίδιοι. Πράγματα που θα τα έκανα, αν ήμουν μόνος μου, τα απορρίπτω, όταν ξέρω ότι μπορεί να αποτελέσουν λανθασμένο παράδειγμα για τα παιδιά μου. Εάν έχω ζήσει με τέτοια προσοχή, είναι ευκολότερο να επηρεάσω και με τη νουθεσία τη ζωή των παιδιών μου. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Θεός είναι ο εγγυητής και ο προστάτης της οικογένειάς μας.
Πάρις Παπαγεωργίου, πατέρας 5 τέκνων. Εκπαιδευτικός, Κατερίνη