'ΤΑ ΜΟΥΝΑΚΙΑ'' είναι το τελευταίο ποίημα που έγραψε ο ποιητής το καλοκαίρι του 1974 στην Αίγινα.
Το χειμώνα του ίδιου έτους μας αποχαιρέτησε... Ο Κώστας Βάρναλης κουρασμένος σταμάτησε στην ανηφόρα στο Λυκαβηττό με το μπαστουνάκι του αγκομαχώντας.
Τον βλέπει ένας γνωστός του και του λέει
-Τι έγινε δάσκαλε να σε βοηθήσω;
-Περιμένω να περάσει κανένα κωλαράκι να το βλέπω να ανεβώ την ανηφόρα του απάντησε ο Βάρναλης
***
ΤΑ ΜΟΥΝΑΚΙΑ
Μουνάκια φλογισμένα σαν τα ρόδα
Μουνάκια φλογισμένα σαν τα ρόδα
Σαν του νεοφούρνιστου ψωμιού τη θραψερή ζεστοβολιά
Μες τα τρεμόπαχα μεριά σας που ονειρεύεστε νυχτιές οργιακές
Και κάπου-κάπου αργοκυλά
Στων διακαμένων σας χειλιών την άκρη
Της βαρβατίλας καβλομύριστο ένα δάκρυ! Παρθενικά μουνάκια!
Αργοσαλεύουν τα χειλάκια τα χνουδωτά!
Σαν γαρούφαλλων ανεμόσειστα φυλλάκια
Σαν στοματάκια διψασμένα από ποιά δίψα;
Και κάπου-κάπου αργοκυλά
Στων διακαμένων σας χειλιών την άκρη
Της βαρβατίλας καβλομύριστο ένα δάκρυ!
Μελοποιημένο ΕΔΩ: https://www.youtube.com/watch?v=laJScMiWSZI
Μελοποιημένο ΕΔΩ: https://www.youtube.com/watch?v=laJScMiWSZI